ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1255
ในเวลานี้เย่เฉิน มองยามาโมโตะ คาซึกิด้วยความสนใจ
อันที่จริง ตัวเขาเองก็ไม่ค่อยรู้เรื่องวงการต่อสู้แบบฟรีสไตล์มากนัก ถ้าไม่ใช่เพราะฉินเอ้าเสวี่ยนเข้าร่วมการแข่งขันครั้งนี้ เขาจะไม่สนใจผู้คนในแวดวงนี้เลย
เพราะจากที่เขาดู แม้ว่าจะฝึกฝนการต่อสู้แบบฟรีสไตล์ถึงขั้นสูงสุด ก็เป็นแค่ลูกศิษย์พลังในศิลปะการต่อสู้แบบดั้งเดิม
ทุกคนรู้ดีว่า แค่การฝึกกล้ามเนื้อ กระดูก และทักษะการต่อสู้ ก็คือการเป็นลูกศิษย์พลังขั้นพื้นฐานที่สุด ผู้ที่ใช้ปราณเก่ง ใช้กำลังภายในได้ดี และใช้กำลังภายในเพื่อขับเคลื่อนร่างกาย จะเป็นลูกศิษย์พลังในที่แท้จริง
แต่ว่า มีผู้คนนับไม่ถ้วนฝึกศิลปะการต่อสู้ทั่วโลก แม้แต่เด็กอายุ 3 ขวบ ที่เรียนเทควันโด ก็ถือว่าเป็นนักฝึกศิลปะการต่อสู้ แต่ในบรรดาคนจำนวนมาก การใช้กำลังภายในเป็นจริงๆ นั้นหายากมาก
ยามาโมโตะ คาซึกินั้น แค่มองก็รู้ว่าเป็นผู้ยอดฝีมือพลังถึงแม้ว่าเขาจะอายุพอๆ กับพ่อตา แต่สมรรถภาพทางร่างกายของเขาแข็งแกร่งมาก และพลังระเบิดของกล้ามเนื้อและโครงร่างทั้งหมดของเขานั้น สูงกว่าคนทั่วไปมาก
แต่ต่อหน้าผู้ยอดฝีมือพลังในที่แท้จริง ยามาโมโตะ คาซึกิแทบจะอ่อนแอ
เหตุผลหลักที่ผู้ยอดฝีมือพลังสามารถคว้าเหรียญรางวัลในการแข่งขันระดับนานาชาติได้ ก็คือการที่ผู้ยอดฝีมือพลังในไม่ชอบเข้าร่วมการแข่งขันเหล่านี้
หากเอาการแข่งขันประเภทนี้ เปรียบเทียบกับรายการโชว์ความสามารถเช่นรายการเสียงดี งั้นผู้ยอดฝีมือพลังใน ก็คือนักร้องที่มีความสามารถที่สุดในโลก เช่นเดียวกับปาวารอตตีเทเนอร์ผู้ล่วงลับไปแล้ว
ยามาโมโตะ คาซึกิพูดอย่างเย่อหยิ่ง:"ฉันอยู่ในวงการต่อสู้แบบฟรีสไตล์มาหลายปีแล้ว ประสบการณ์ของฉันในการต่อสู้แบบฟรีสไตล์ นั้นเหนือกว่าคนทั่วไปมาก จากมุมมองที่เป็นมืออาชีพของฉัน นานาโกะเป็นอัจฉริยะที่หายากในหลายสิบปีที่ผ่านมา บวกทั้งมีฉันที่สอนทุกอย่างให้เธอแล้ว เธอจะต้องได้แชมป์อย่างแน่นอน!"
เย่เฉินยิ้มพูดว่า:"คุณยามาโมโตะมั่นใจเกินไปนะ ทำไมคุณคิดว่าคุณมีประสบการณ์การต่อสู้แบบฟรีสไตล์ดีกว่าคนธรรมดาล่ะ? ทำไมคุณถึงคิดว่าความสามารถเพียงเล็กน้อย สอนทุกอย่างแล้วจะสร้างแชมป์โลกได้? หากประสบการณ์และทักษะทั้งหมดของคุณ ในวงการต่อสู้ ถือว่าเป็นอันดับสองหรือสาม งั้นคุณอิโตะนานาโกะฝึกกับคุณ จะได้แชมป์โลกได้อย่างไร?"
ยามาโมโตะ คาซึกิพูดอย่างเคร่งขรึม:"ไอ้หนู ฉันรู้ว่าคุณแข็งแกร่งแค่ไหน แต่คุณพูดแบบนี้มันเหมือนกับว่าไม่เห็นใครอยู่ในสายตาเกินไป!"
เย่เฉินยิ้มและพูดว่า:"ไม่เห็นใครอยู่ในสายตา เชื่อว่าอีกไม่นานคุณก็จะรู้เอง"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...