ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1256
พูดจบ เขาหันไปมองอิโตะนานาโกะที่มีสีหน้าตกตะลึง แล้วยิ้มพูดว่า:"คุณนานาโกะ ข้อกระดูกและเส้นลมปราณของคุณดีมากจริง ๆ จากมุมมองของศิลปะการต่อสู้แบบจีนดั้งเดิมของเรา เส้นลมปราณเริ่นและเส้นลมปราณตูของคุณเปิดเกือบครึ่งแล้ว หากเส้นลมปราณเริ่นและเส้นลมปราณตูเปิดอย่างเต็มที่ งั้นคุณจะมีโอกาสที่จะกลายเป็นลูกศิษย์พลังใน"
"เส้นลมปราณเริ่นและเส้นลมปราณตู?!!"อิโตะนานาโกะถามด้วยความประหลาดใจ:"มันคือเส้นลมปราณเริ่นและเส้นลมปราณตูที่พูดถึงกันในศิลปะการต่อสู้แบบจีนใช่ไหม? อีกอย่างลูกศิษย์พลังในคืออะไร?!"
เย่เฉินพูดอย่างเคร่งขรึม:"ศิลปะการต่อสู้นั้นมีพื้นฐานมาจากศิลปะการต่อสู้แบบดั้งเดิม เช่นเดียวกับเส้นลมปราณเริ่นและเส้นลมปราณตูที่พูดถึงกันในนั้น แนวคิดนี้ ไม่ได้เสนอโดยผู้เขียนศิลปะการต่อสู้ แต่เสนอมาจากบรรพบุรุษของยาจีนโบราณเมื่อหลายพันปีที่แล้ว……"
"ส่วนลูกศิษย์พลังในที่คุณถาม พูดแบบนี้แล้วกัน วิธีการฝึกตอนนี้ของคุณ แม้คุณจะฝึกฝนอีกสี่สิบห้าสิบปี เมื่อคุณอายุเท่าท่านยามาโมโตะคนนี้ คุณก็ยังไม่ได้เข้าสู่ศิลปะการต่อสู้จริงๆ เพียงเปิดเส้นลมปราณเริ่นและเส้นลมปราณตู ด้วยความช่วยเหลือจากปรมาจารย์ของผู้ยอดฝีมือพลังในมาสอนเทคนิคกำลังภายใน ถึงจะสามารถเป็นลูกศิษย์พลังในได้"
อิโตะนานาโกะถามอีกครั้ง:"แล้ว......ลูกศิษย์พลังในแข็งแกร่งหรือไหม?"
ยามาโมโตะพูดเยาะเย้ยว่า:"อิโตะนานาโกะ อย่าไปฟังหมอนี้พูดเรื่อยเปื่อย พลังและพลังในที่ว่านั้น เป็นเพียงวิธีการหลอกลวงผู้คนในศิลปะการต่อสู้แบบจีนโบราณเท่านั้นเอง เธอจำได้ไหม เมื่อก่อนฉันเคยให้เธอดูชายหญิงชราจีนที่บอกตัวเองว่าเป็นปรมาจารย์ไทเก็ก?"
อิโตะ นานาโกะ:"จำได้......"
ยามาโมโตะ คาซึกิหัวเราะแล้วพูดว่า:"หญิงชราบางคนสวมชุดไทเก็กสีขาว แค่สะบัดมือก็สามารถล้มชายร่างใหญ่หลายสิบคนได้ ที่ยิ่งกว่านั้นคือ พวกเขาให้คนสิบกว่ายี่สิบกว่าคนเข้าแถวกัน หญิงชราคนหนึ่งต่อยออกไปเบาๆ ก็สามารถล้มคนทั้งแถวจนล้มลงกับพื้นได้ มันดูมหัศจรรย์มาก แต่จริงๆ แล้วมันเป็นแค่ฉากที่นักแสดงทุกคนจัดขึ้นมาเท่านั้นเอง!"
เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย:"ปฏิเสธไม่ได้ว่า มีคนจำนวนมากที่ใช้นามของลูกศิษย์พลังในไปโกหกและหลอกลวง แต่นี่เป็นเพียงพฤติกรรมส่วนตัวของคนหลอกลวงบางคน คุณไม่สามารถปฏิเสธการมีอยู่ของสิ่งนี้ เพียงเพราะมีคนอาศัยการหลอกลวงนี้"
แต่ชะตากรรมที่ตามมาของพวกเขา เขารู้อยู่แล้ว
ยามาโมโตะ คาซึกิ ไม่รู้เรื่องนี้ เขาเยาะเย้ยและพูดว่า:"ไอ้หนู ไทเก็กและกำลังภายในของพวกคุณ กล้ามาเทียบกับคาราเต้ญี่ปุ่นของฉันเหรอ? บอกให้นะ คาราเต้ เป็นเทคนิคการต่อสู้ที่ทรงพลังที่สุดในโลก ไม่มีอะไรมาเทียบได้ มันแข็งแกร่งกว่าทักษะเวทมนตร์ไทเก็กที่หานักแสดงมาเล่นมากๆ!"
เย่เฉินยิ้มพูดว่า:"คุณยามาโมโตะ ฉันไม่เก่ง ได้เรียนรู้ไทเก็กและกำลังภายในมาบ้าง ถ้าคุณไม่เชื่อ กล้ายืนตรงนี้ แล้วยื่นสองมือมารับมือเดียวของฉันได้รึเปล่า?"
ยามาโมโตะ คาซึกิพูดอย่างเย่อหยิ่ง:"ทำไมฉันไม่กล้าล่ะ? แต่ถ้าฉันป้องกันได้ ฉันจะให้คุณคุกเข่าลงแล้วบอกว่ากังฟูจีนมันเป็นขยะ และคุณก็เป็นขี้โรคแห่งเอเชีย!"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...