ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1260
ดังนั้น เขาร้องไห้จนเสียงแหบแห้ง:"คุณครับ ฉันยินดีให้เงินคุณ! เงินจำนวนมาก! ฉันจะให้เงินออมทั้งหมดของฉันแก่คุณ ขอแค่ครั้งนี้คุณปล่อยฉันไปเถอะ!"
เย่เฉินยิ้ม:"ต่อให้คุณรวยแค่ไหน คุณจะรวยเท่าฉันเหรอ?"
ยามาโมโตะ คาซึกิรีบพูดว่า:"มีเงินเก็บเกือบ 100 ล้านดอลลาร์สหรัฐ ถ้าคุณยอมปล่อยฉันไป ฉันสามารถให้เงินทั้งหมดแก่คุณได้ ซึ่งเท่ากับอย่างน้อยห้าหรือหกพันล้านหยวน!"
อิโตะนานาโกะที่อยู่ข้างๆ ก็รีบพูดว่า:"คุณคะ ถ้าเป็นเรื่องเงิน ฉันจะให้ตัวเลขที่ค่อนข้างมากแก่คุณได้ ถ้างั้นฉันนะให้เงินคุณเพิ่ม 100 ล้านเหรียญด้วย คุณว่ายังไง......"
เย่เฉินมองไปที่ยามาโมโตะ คาซึกิ แล้วมองอิโตะนานาโกะ จากนั้นชี้ไปที่โคบายา ชิจิโร่ที่กำลังหวาดกลัวอยู่ข้างๆ แล้วพูดว่า:"พวกคุณทั้งสอง ถามไอ้เตี้ยนี้สิ ว่าฉันมีเงินเท่าไหร่"
ขาของโคบายา ชิจิโร่ยังคงสั่น และพูดตะกุกตะกักว่า:"เย่…...คุณเย่ ฉันไม่รู้จริงๆ ว่าคุณมีเงินเท่าไหร่…..."
"ไม่รู้?"เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้ม:"ถ้าอย่างนั้นก็บอกพวกเขาโดยตรงว่า แค่ตระกูลโคบายาของคุณ เอาใจฉันมาเท่าไหร่แล้ว?"
โคบายา ชิจิโร่รีบพูดว่า:"คือ...... คุณยามาโมโตะ คุณอิโตะ แค่ตระกูลโคบายาเอาใจคุณเย่ ก็หมื่นล้านแล้ว…..."
"เท่าไหร่?"เย่เฉินขมวดคิ้ว:"ทำไมมันถึงกลายเป็นหมื่นล้านได้ล่ะ?"
โคบายา ชิจิโร่รู้สึกหวาดกลัว
อันที่จริง ทั้งตระกูลโคบายาเอาใจเย่เฉินด้วยเงิน 11 พันล้านหยวน โคบายา ชิมาซาโอะคุณพ่อของเขาสั่งให้เอา 10 พันล้านหยวนให้เขาเมื่อยังมีชีวิตอยู่ เอาไปซื้อสิทธิบัตรสำหรับยา
ส่วนที่เหลืออีก 1 พันล้านมอบให้เขาเป็นการส่วนตัว เพื่อเอาไปฆ่าพี่ชายแท้ๆของเขาเอง
แต่เธอไม่คิดว่าเย่เฉินจะรวยขนาดนี้!
ด้วยเหตุนี้ คิดว่าการใช้จ่ายเงินจะไม่สามารถทำให้เขาเมตตาได้......
ในเวลานี้ ยามาโมโตะ คาซึกิหมดหวังมาก
เขามองไปที่เย่เฉิน ตาของเขาแดงและบวม พูดสะอื้นว่า:"คุณเย่ ฉันรู้สึกผิดแล้วจริงๆ ขอแค่คุณโปรดเมตตา อย่าเอาศักดิ์ศรีสุดท้าย ในฐานะนักรบของฉันไป…...คุณและฉันต่างก็เป็นนักรบ ฉันเชื่อว่าคุณจะสามารถเห็นอกเห็นใจในสิ่งที่ฉันรู้สึกได้…..."
เย่เฉินหัวเราะและพูดว่า:"ตอนที่เย่อหยิ่งกลับมองทุกอย่างไม่เห็นทุกอย่างอยู่ในสายตา ตอนทนไม่ไหวก็ร้องไห้ขอความเมตตา ไม่มีประโยชน์หรอก ทั้งชีวิตนี้ฉันเกลียดคนอื่นที่ดูถูกประเทศและชนชาติของฉัน ไว้ชีวิตคุณ ก็ถือว่าบรรพบุรุษของคุณได้สะสมคุณธรรมไว้ มิเช่นนั้น ฝ่ามือเมื่อกี้ ฉันสามารถส่งคุณไปเจอสุริยเทพได้เลย"
พูดจบ เย่เฉินหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา โทรหาหงห้า และพูดว่า:"หงห้า แวะมาที่สนามกีฬาจินหลิงหน่อย ได้เวลาแสดงการประดิษฐ์ตัวอักษรบนมนุษย์ของนายแล้ว!"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...