ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1261
ยามาโมโตะ คาซึกิได้ยินคำพูดของเย่เฉินตอนคุยโทรศัพท์ ก็ถามอย่างตื่นเต้นว่า “หรือว่า...ไม่ใช่แกสลัก?!”
เย่เฉินหัวเราะบอก “คิดอะไรน่ะ? ฉันสลักให้แก? แกคู่ควรหรือไง?”
พูดจบ เย่เฉินยิ้มล้อเลียนพลางว่า “คนที่ฉันหามาครั้งนี้คือเพื่อนคนหนึ่ง ถึงเขาจะไม่เคยได้เข้ามหาลัย มีวุฒิแค่ประถม แต่เขาก็ยังเขียนเป็นคำว่าขี้โรคแห่งเอเชียได้อยู่นะ ถึงเวลานั้นฉันจะให้เขาสลักบนหัวแกให้ใหญ่หน่อยละกัน รับรองว่าแกต้องพอใจแน่!”
ยามาโมโตะ คาซึกิตาลีตาเหลือก เขาอยากพูดอะไรต่อ แต่เวลานี้เจ้าหน้าที่การแข่งขันวิ่งเข้ามาบอกอิโตะ นานาโกะและฉินเอ้าเสวี่ยนว่า “ผู้เข้าแข่งขันทั้งสอง การแข่งเริ่มต้นขึ้นแล้ว คู่แข่งของพวกคุณทั้งสองไปรอบนเวทีนานแล้ว ขอให้ทั้งคู่รีบไปเข้าแข่งได้แล้ว ถ้ายังไปไม่ถึงเวทีแข่งในสิบนาที พวกเราจะถือว่าพวกคุณสละสิทธิ์ทันที”
ฉินเอ้าเสวี่ยนได้สติกลับมาจากอาการตกใจ หันมองเย่เฉินพลางถามว่า “อาจารย์เย่ ให้ฉันไปเอง หรืออาจารย์จะไปกับฉันคะ?”
เย่เฉินหัวเราะพลางว่า “วันนี้ผมมาดูคุณแข่งนะ ผมต้องไปกับคุณอยู่แล้วสิ”
ฉินเอ้าเสวี่ยนมองยามาโมโตะ คาซึกิที่นอนอยู่ที่พื้นแวบหนึ่ง พลางใช้เสียงต่ำถามเขาว่า “อาจารย์เย่ แล้วเรื่องทางด้านนี้จะทำยังไงล่ะ?”
เย่เฉินยิ้มบอก “ไม่ต้องสนใจเขา ให้เขานอนอยู่นี่แหละ เขาไม่มีทางหนีพ้นเงื้อมมือผมไปได้หรอก”
พูดจบ เย่เฉินยื่นมือไปตบบ่าฉินเอ้าเสวี่ยนแผ่วเบา กำชับว่า “อีกเดี๋ยวตั้งใจแข่งนะ อย่าทำให้ผมผิดหวังล่ะ”
ฉินเอ้าเสวี่ยนรีบพยักหน้าบอก “ครูเย่ คุณวางใจเถอะ ฉันจะพยายามแน่นอนค่ะ!”
เย่เฉินไม่สนใจยามาโมโตะ คาซึกิที่นอนอยู่บนพื้นและอิโตะ นานาโกะที่ร้องไห้ตาบวมอยู่ข้างๆกันอีก เขาหมุนตัวเดินออกจากเขตพักผ่อน ไปทางเวทีแข่งขัน
ตอนนี้อิโตะ นานาโกะเคียงข้างยามาโมโตะ คาซึกิ คอยถามอย่างเป็นห่วงว่า “อาจารย์ ฉันติดต่อรถพยาบาลมารับคุณไปโรงพยาบาลแล้วนะคะ!”
ยามาโมโตะ คาซึกิรีบยกมือห้าม “การแข่งกำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว คุณรีบไปแข่งเถอะ ไม่ต้องสนใจผม อย่าพลาดการแข่งขันเพราะผม”
“ใช่ค่ะ!” อิโตะ นานาโกะกัดฟันบอก “ไม่ว่ายังไงก็ตามฉันไม่สามารถให้อาจารย์ทนรับความอัปยศแบบนั้นได้เด็ดขาด ต่อให้ต้องแบกรับการก่นด่าแค่ไหน ก็ไม่มีทางยอมให้พวกเขาสลักคำลงบนหน้าผากอาจารย์เป็นแน่!”
พูดจบ เธอมองหน้าโคบายา ชิจิโร่ ขอร้องอย่างจริงจังว่า “คุณโคบายา ขอร้องล่ะค่ะ!”
พอยามาโมโตะได้ยินมาถึงตรงนี้ ในใจผุดความประสงค์แรงกล้าขึ้น!
อาศัยตอนเย่เฉินไม่อยู่ รีบหนีถึงจะสามารถรอดพ้นการโดนลบหลู่ได้!
ต่อให้ต่อไปตนจะไม่กล้ามาจินหลิง ไม่กล้ามาประเทศจีน และต้องหลบๆซ่อนๆในญี่ปุ่นก็ตาม ยังดีกว่ามีคำแกะสลักว่าขี้โรคแห่งเอเชียอยู่ที่หน้าผากและต้องใช้ชีวิตที่เหลือในญี่ปุ่นอย่างน่าอนาถมากนัก!
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...