ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1262
พอคิดถึงตรงนี้ เขารีบหันไปมองโคบายา ชิจิโร่ด้วยสายตารอคอยและขอร้อง พลางเอ่ยปากว่า “คุณโคบายา...ครั้งนี้รบกวนคุณแล้วนะครับ ช่วยผมสักครั้ง...”
โคบายา ชิจิโร่สีหน้าลำบากใจ
ถ้านานาโกะขอร้องเขาทำเรื่องอื่น เขาจะทำเต็มที่แน่นอน เพื่อหวังให้เธอรู้สึกดีกับเขาขึ้นมาบ้าง
แต่เธอกลับขอร้องให้เขาพายามาโมโตะ คาซึกิลอบหนีกลับญี่ปุ่น ภายใต้สายตาเย่เฉิน!
นี่...จะเอาชีวิตเขาหรือไงเนี่ย!
พวกเขาไม่รู้ว่าเย่เฉินน่ากลัวแค่ไหน และไม่รู้ว่าวิธีจัดการปัญหาของเย่เฉินร้ายกาจแค่ไหน แต่ตนเองกลับรู้ดีอย่างชัดเจนเลยนะ!
ตอนนั้นพี่ชายตนก็พ่ายกับมือเย่เฉินที่จินหลิงนี่แหละ!
ตอนนั้นเครื่องบินส่วนตัวของตระกูลโคบายามารออยู่ที่สนามบินจินหลิงแล้ว ขอเพียงพี่ชายขึ้นเครื่องก็จะหนีออกจากจินหลิงกลับไปโตเกียวได้ แล้วสุดท้ายน่ะหรือ?
เครื่องบินกลับมาโตเกียวจริง แต่พี่ชายตนคนนั้นไม่ได้กลับไปอีก
ไม่เพียงแค่นั้น ตระกูลโคบายายังต้องเสียเงินเกือบสองพันล้านดอลลาร์ให้กับเย่เฉินอีก
ตระกูลโคบายาครองญี่ปุ่นมาหลายสิบปีเหมือนกัน เคยเจอปีศาจแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน!
ดังนั้นตอนนี้ต่อให้ตีตนให้ตาย ตนก็ไม่กล้าไปหาเรื่องเย่เฉินหรอก!
ดูจากสีหน้าเขา ไม่เพียงจะยำเกรงเย่เฉิน เรียกได้ว่าหวาดกลัวมาก!
โคบายา ชิจิโร่ตอนนี้ก็ไม่สนหน้าตัวเองแล้ว เขาพูดต่อว่า “ไม่ปิดบังทั้งคู่เลยนะครับ ทั่วทั้งประเทศจีนหรือแม้กระทั่งทั่วโลก คนที่ผมไม่กล้าหาเรื่องด้วยที่สุดก็คือเย่เฉินคนนี้แหละ ผมเคยไปสืบเรื่องเขา พูดตามตรงนะ คนคนนี้เป็นปีศาจชัดๆ!”
ระหว่างพูด เขาหยิบมือถือออกมา รีบเปิดTIKTOK คลิปช่วงนั้นนั้นที่สองพ่อลูกหลิวกว่างหลิวหมิงพูดกันออกมาเปิด “พวกคุณดูสิ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาสลักคำพูดไว้บนหน้าผากคน! พ่อลูกคู่นี้ในคลิป ตอนแรกโดนเขาสั่งให้คนสลักคำพูดพวกนี้บนหน้าผากสองพ่อลูกนี้เหมือนกัน”
อิโตะ นานาโกะและ ยามาโมโตะ คาซึกิ พากันมองคลิปที่พูดเรื่องสองพ่อลูกอย่างตะลึง มองเห็นสองพ่อลูกที่คนพ่อมีคำว่าพ่อของยาจก และคนลูกที่สลักว่ายาจกไว้กลางหน้าผาก ท่าทางแบบนั้นมันดูน่าอนาถมาก!
โคบายา ชิจิโร่ แนะนำอย่างหวาดๆว่า “เท่าที่ผมสืบมา พ่อลูกคู่นี้ยั่วโมโหเย่เฉินไม่หยุด ดังนั้นเลยโดนเขาสลักคำพวกนี้ไว้ นอกจากนี้แล้วเย่เฉินยังทำเรื่องเลวร้ายอีกมากมาย ความผิดของเขามีมากมายนับไม่ถ้วนเลย ถ้าวันนี้ผมช่วยคุณยามาโมโตะหนีออกจากประเทศจีน ไม่ต้องพูดเรื่องว่าพวกเราจะหนีออกไปได้ไหม ต่อให้หนีไปได้ เขาก็ต้องตามไปเอาคืนอย่างสาสมแน่...”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...