ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1263

พอเห็นคลิปของหลิวกว่างหลิวหมิง อิโตะ นานาโกะกับยามาโมโตะ คาซึกิหน้าซีดเผือดไร้สีเลือด

อิโตะ นานาโกะเข้าใจความหมายในคำพูดของโคบายา ชิจิโร่ที่ว่า ไม่กล้าหือกับเย่เฉินในที่สุด

ปีศาจร้ายแบบนี้ คนปกติไม่มีใครกล้าหือกับเขาหรอก จุดสำคัญคือ ตอนนี้ยังอยู่ในถิ่นเขาซะอีก

อิโตะ นานาโกะในตอนนี้น้ำตาไหลอาบแก้มทันที เธอโพล่งว่า “ให้ฉันโทรหาพ่อ ให้เขาคิดหาวิธีเถอะค่ะ!”

โคบายา ชิจิโร่พยายามเกลี้ยกล่อม “คุณนานาโกะ ต่อให้คุณโทรหาคุณอิโตะ คุณอิโตะก็ทำอะไรไม่ได้หรอกครับ ต่อให้คุณอิโตะรีบออกเดินทางมา จากโตเกียวบินมาจินหลิง อย่างน้อยก็ต้องสองสามชม. แต่นี่อย่างมากสุดอีกครึ่งชม. คนของเย่เฉินก็จะมาถึงแล้ว เขาไม่มีทางเลยจริงๆ...”

ตระกูลอิโตะถึงจะมีอำนาจมากในญี่ปุ่น แต่ในจินหลิง พวกเขาเรียกได้ว่าอำนาจน้อยมาก

อย่าว่าแต่อิโตะ นานาโกะเลย ต่อให้เป็นอิโตะ ทาเคฮิโกะพ่อของเธอมา ก็อาจจะโดนลูกน้องหงห้าฟันคอขาดเอาดื้อๆเลยก็ได้

นี่เป็นเหตุผลที่ถึงเขาจะมีอำนาจแค่ไหนก็ไม่หยามหน้าเจ้าถิ่น

ต่อให้เขามีลูกน้องเป็นหมื่นในญี่ปุ่น จะส่งคนมาจินหลิงได้ซักเท่าไหร่?

เครื่องบินลำหนึ่งจุได้อย่างมากก็สองสามร้อยคน พอสองสามร้อยคนนี้ลงพื้น อาจจะไม่ต้องรอเย่เฉินลงมือด้วยซ้ำ ลูกน้องของหงห้าก็สามารถฟันพวกเขาจนเละเป็นหมูสับได้เลย

ระหว่างพูด เจ้าหน้าที่เข้ามาเร่งอีก “คุณอิโตะครับ ยังเหลืออีกสามนาทีสุดท้าย ถ้าคุณยังไม่ลงสนามอีก กรรมการจะตัดสิทธิ์การแข่งของคุณทันทีนะครับ”

ยามาโมโตะ คาซึกิถอนหายใจยาวบอกว่า “ช่างเถอะช่างมัน มันอาจจะเป็นชะตากรรมของผมก็ได้ นานาโกะ คุณไม่ต้องสนใจเรื่องผมแล้วล่ะ รีบไปสนามแข่งเถอะ”

อิโตะ นานาโกะร่ำไห้พลางว่า “อาจารย์ คุณเป็นแบบนี้แล้ว ฉันยังจะไปแข่งได้ยังไงกันล่ะ!”

ยามาโมโตะ คาซึกิบอก “คุณอยู่เฝ้าผมตรงนี้ก็ไม่มีประโยชน์ คุณทำให้ผมลุกขึ้นมาใหม่ไม่ได้ และไม่สามารถยับยั้งเย่เฉินคนนั้นไม่ให้แกะสลักคำพูดบนหน้าผากผมได้ด้วย ตรงกันข้าม การที่คุณอยู่ที่นี่ยังจะโดนตัดสิทธิ์การแข่งขัน คุณเป็นลูกศิษย์ที่ผมภูมิใจมากที่สุด ผมไม่อยากให้คุณถอยทั้ง ๆที่ยังไม่ได้สู้!”

โคบายา ชิจิโร่เกลี้ยกล่อมไปด้วยอีกคนว่า “คุณอิโตะ คุณรีบไปแข่งเถอะ ถ้าคุณชนะการแข่ง คุณยามาโมโตะอาจจะยังพอภูมิใจได้บ้าง”