ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1267
การเผชิญหน้าคำถามของเย่เฉิน ทำให้อิโตะ นานาโกะไร้ซึ่งคำพูดไปชั่วครู่
เริ่มจากเหลือบตามองเย่เฉินและพูดอะไรไม่ออก จากนั้นสีหน้าแดงก่ำไปด้วยความอับอาย
ตามหลักแล้ว เย่เฉินพูดถูก เรื่องทั้งหมดนี้จะว่าไปก็เป็นเพราะอาจารย์เธอหาเรื่องเอง เย่เฉินไม่ผิดอะไรเลย
อิโตะ นานาโกะที่อับอายเป็นที่สุด ได้แต่โค้งคำนับให้กับเย่เฉินอย่างเคารพว่า “คุณเย่ ฉันวู่วามไปชั่วขณะ ขอได้โปรดอภัยด้วยค่ะ ในขณะเดียวกันขอคุณอย่าได้ถือสาฉันเลย”
คราวนี้เย่เฉินถึงได้พยักหน้าเบาๆ
ในบางจุด เขาค่อนข้างเข้าใจอิโตะ นานาโกะเหมือนกัน
เพราะถ้าเป็นเรื่องที่ไม่เกี่ยวกับตนเอง ทุกคนมักจะสามารถมองดูเรื่องราวอย่างเป็นธรรมได้ แต่พอเรื่องนั้นมาเกี่ยวข้องกับผลประโยชน์ของตนเข้า ก็มักจะตัดสินอย่างเป็นธรรมได้ยาก
ก็เหมือนตอนลูกคนอื่นทำผิด ตนมักจะหวังให้เขาได้รับการลงโทษ แต่พอลูกตัวเองทำผิด กลับอยากให้ทุกคนยกโทษให้และให้โอกาสเขาอีกครั้งหนึ่ง
ยามาโมโตะ คาซึกิเป็นอาจารย์ผู้มีพระคุณของอิโตะ นานาโกะ วัฒนธรรมของประเทศญี่ปุ่นและประเทศจีนต่างมีความสัมพันธ์กันมายาวนานอีก ผู้คนของทั้งสองประเทศต่างถือหลักเคารพครูบาอาจารย์ ดังนั้นความเคารพและการปกป้องของอิโตะ นานาโกะที่มีต่อยามาโมโตะ คาซึกิก็เป็นอะไรที่เข้าใจได้
แต่มันเป็นแค่การเข้าใจได้เท่านั้นเอง
เย่เฉินเข้าใจความรู้สึกเธอ แต่ไม่มีทางเปลี่ยนความคิดและการตัดสินใจใดๆเพื่อเธอแน่
ดังนั้นเขาเลยพูดเสียงเรียบว่า “คุณอิโตะ ในเมื่อคุณเองก็เป็นผู้เข้าแข่งขันเหมือนกัน ดังนั้นก็ควรเคารพการแข่งด้วย อย่ายกเลิกหรือหนีการแข่งกลางคัน ไม่งั้นจะถือว่าไม่เคารพเต๋าบู๊”
อิโตะ นานาโกะพูดอย่างหมดหวังว่า “คุณเย่ ฝีมือของคุณทำให้ฉันสัมผัสได้ว่าอะไรคือเต๋าบู๊ที่แท้จริง เทียบกับคุณแล้ว เต๋าบู๊ของฉันก็แต่ระดับประถม เผลอๆอาจจะไม่ถึงระดับประถมด้วยซ้ำ ไม่มีหน้าจะเข้าร่วมการแข่งต่อหน้าคุณอีก...”
เย่เฉินโบกมือปฏิเสธว่า “เอ้าเสวี่ยนไม่ใช่ลูกศิษย์ผม เธอเป็นเพื่อนของผม หรือพูดตามจริง เธอเป็นลูกสาวของเพื่อนผม ผมแค่มาเป็นโค้ชชั่วคราวทำการชี้แนะให้เธอในหลายวันนี้เท่านั้นเอง”
อิโตะ นานาโกะถามอย่างตกใจว่า “คุณเย่ คุณไม่ใช่โค้ชมืออาชีพหรือคะ?”
เย่เฉินหัวเราะบอก “ไม่ใช่อยู่แล้วครับ ผมเป็นแค่คนธรรมดาที่ไม่มีงานอะไรเลยด้วยซ้ำ”
“คนธรรมดาไม่มีงานทำ?”
สีหน้าอิโตะ นานาโกะเต็มไปด้วยความตกใจและเหลือเชื่อ
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...