ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1269
เพื่อโปรโมทยากระเพาะเก้าเสวียน กู้ชิวอี๋พาผู้ช่วย การ์ดของตนขึ้นเครื่องบินมาจินหลิงด้วยกัน
เนื่องจากตระกูลกู้เป็นตระกูลใหญ่อันดับสามของเย่นจิง มีอำนาจมาก ดังนั้นกู้ชิวอี๋มักจะนั่งเครื่องบินส่วนตัวไปไหนมาไหน
ด้านหนึ่งคือสะดวกสบาย อีกด้านที่สำคัญยิ่งกว่าคือเป็นส่วนตัวสูง
ดาราใหญ่อย่างเธอ ไม่ว่าจะไปปรากฏตัวที่ไหนในโลกก็มักจะเป็นกระแสขึ้นมาอย่างง่ายดาย
ถ้าอยากสบายหน่อย ก็ต้องหลบหลีกหูตาของพวกนักข่าวสื่อมวลชนรวมถึงแฟนคลับ
ดังนั้นการนั่งเครื่องบินส่วนตัวเลยเป็นทางเลือกอันดับหนึ่งของการออกจากบ้านของเธอ
หลังจากเครื่องบินลงจอดที่จินหลิง เว่ยเลี่ยงก็มารับด้วยตัวเอง และพาคณะของกู้ชิวอี๋รับมาส่งที่บริษัทผลิตยาเก้าเสวียน
เดิมเว่ยเลี่ยงคิดจะรับพวกเธอมาที่โรงแรมป๋ายจินฮ่านกงเพื่อพักผ่อนก่อน พรุ่งนี้ค่อยคุยเรื่องงานกัน
แต่กู้ชิวอี๋กลับยืนยันตรงไปดูโรงงานยาของบริษัทผลิตยาเก้าเสวียนก่อนเลย
นี่เป็นการเป็นพรีเซนเตอร์ยาครั้งแรกของกู้ชิวอี๋ ตัวเธอเองให้ความสำคัญกับเรื่องนี้มาก และจริงจังมากด้วย
เว่ยเลี่ยงพูดอย่างจริงจังว่า “คุณหนูกู้ ไม่ปิดบังคุณเลยนะ เถ้าแก่เรามีเงื่อนไขที่ค่อนข้างเข้มงวดอยู่ข้อหนึ่งว่า ก่อนยากระเพาะออกสู่ตลาดอย่างเป็นทางการ จะต้องควบคุมและตามติดอย่างกระชั้นชิดเข้มงวด ดังนั้นเรื่องนี้ผมก็ไม่มีอำนาจตัดสินใจ ถ้าไงคุณรอเขามาก่อน แล้วถามความคิดเห็นเขาดีไหม”
เฉินตัวตัวที่อยู่ข้างๆพูดอย่างไม่พอใจว่า “เถ้าแก่คุณก็งกไปหน่อยแล้วไหม? ยาไม่กี่ห่อเอง จำเป็นต้องงกขนาดนี้เลยหรือไง?”
เว่ยเลี่ยงรีบอธิบาย “คุณเฉินเข้าใจผิดแล้วครับ เถ้าแก่เราไม่ได้งก แต่เป็นระมัดระวัง ก่อนยาของเราจะออกสู่ตลาดอย่างเป็นทางการ จะต้องเข้มงวดกับมาตรการต่างๆ ห้ามให้ความลับของยาหลุดรอดไปได้แม้แต่น้อย ตอนนี้ธุรกิจยาของประเทศอื่นไม่ว่าจะเป็นญี่ปุ่น เกาหลีหรือเอเชีย ต่างพยายามหาทางลอกเลียนแบบและขโมยสูตรยาโบราณของประเทศจีนเรา มันกลายเป็นความสูญเสียใหญ่หลวงต่อวงการแพทย์แผนจีนนะครับ”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...