ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1275

ตั้งแต่เย่เฉินมาที่จินหลิง หลายปีมานี้ เขาได้เจอเพื่อนเก่าเพียงคนเดียว และเพื่อนเก่าคนนี้คือพ่อบ้านของตระกูลเย่ ถังซื่อไห่

ตอนนั้นจู่ๆถังซื่อไห่ก็ปรากฏตัวต่อหน้าเขา และมอบตี้เหากรุ๊ปและเงินสด 10 พันล้านในนามของตระกูลเย่ให้เขา

แต่ว่า หลังจากนั้นมา เขาไม่เคยกลับไปที่เย่นจิงอีกเลย

ที่น่าสนใจก็คือ แม้ว่าตระกูลเย่จะให้เงิน ให้บริษัท แต่เมื่อได้ยินว่าเขาไม่ยอมกลับไป ก็ไม่มีคนของตระกูลเย่มาหาเขาที่จินหลิงเลย

เพราะเหตุนี้ เย่เฉินก็มีความสุขที่ได้เงียบ

เพราะไม่ว่ายังไงตัวเขาเองนั้นน่ารังเกียจมากต่อความแค้นระหว่างคนรวยอยู่แล้ว และเขาไม่ต้องการให้ตัวเองและเซียวชูหรันภรรยาของเขาเข้ามาเกี่ยวข้อง เพื่อที่เขาจะได้มีชีวิตที่มั่นคง และไม่ถูกรบกวนในจินหลิงเหมือนตอนนี้ มันดีกว่าปล่อยให้เขากลับไปที่เย่นจิง แล้วไปต่อสู้ทั้งต่อหน้าและลับหลังกับตระกูลเย่เพื่อทรัพย์สินนับล้านนั้น

และตอนนี้ เขาได้พบกับเพื่อนเก่าคนที่ 2 ซึ่งเป็นลูกสาวของเพื่อนสนิทของพ่อที่ล่วงลับไปแล้ว คู่หมั้นคู่หมายตั้งแต่วัยเด็กที่ว่าของเขา กู้หนานหนาน

ดังนั้น ในขณะนี้ เย่เฉินอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ ความทรงจำในวัยเด็กก็ค่อยๆปรากฏขึ้นในส่วนลึกของจิตใจของเขา และทำให้เขานึกถึงพ่อแม่ของเขาที่ล่วงลับไปแล้ว

อาจเป็นเพราะความยากลำบากที่เขาประสบมาหลายปี เมื่อเย่เฉินคิดถึงพ่อและแม่ที่จากไปของเขา เขาได้แต่ถอนหายใจจากก้นบึ้งของหัวใจ หากเขาไม่ได้เกิดในตระกูลที่ร่ำรวย พ่อแม่ของเขาคงไม่ต้องสิ้นใจก่อนวัยอันควร และตนก็ไม่ต้องผ่านชีวิตที่มันขึ้นๆลงๆเช่นนี้ ในวัย8ขวบ

หากครอบครัวสามคนสามารถใช้ชีวิตแบบคนธรรมดาได้ งั้นวัยเด็กของตน คงจะมีความสุขมากสินะ?

เมื่อเห็นเย่เฉินเงียบไป กู้ชิวอี้ก็รีบถามว่า:"พี่เย่เฉิน ทำไมพี่ถึงไม่พูดล่ะ? พี่จำฉันไม่ได้เลยจริงๆเหรอ?"

ณ ตอนนี้ เย่เฉินได้สติกลับมา แล้วยิ้มอย่างขมขื่นเล็กน้อย พูดว่า:"พี่จำเธอได้"