ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1279
เย่เฉินถูกกู้ชิวอี๋กล่าวโทษ และเขารู้สึกเสียหน้าเล็กน้อย และรู้สึกผิดเล็กน้อย
ดังนั้น เขาจึงไอกระแอม และพูดขอโทษว่า:"หนานหนาน เรื่องนี้ฉันมีส่วนผิดจริงๆ ฉันต้องขอโทษเธอกับลุงกู้….."
"ขอโทษ?"กู้ชิวอี๋พูดอย่างโกรธเคือง:"ในเมื่อพี่อยากจะขอโทษ ไม่ต้องเห็นแก่ที่พ่อของฉันเป็นผู้อาวุโสกว่าพี่ ก็เห็นแก่ที่พ่อของฉันตามหาพี่มาหลายปี พี่ก็ควรขอโทษพ่อของฉันต่อหน้า! ไม่ให้ฉันบอกพ่อว่าเจอพี่แล้ว มันหมายความว่าอะไรกันแน่?"
เย่เฉินมองดูท่าทางโกรธเกรี้ยวของเธอ และพูดอย่างจริงจังว่า:"หนานหนาน เธอคิดดูเอาเองสิ ฉันอาศัยอยู่ที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าจินหลิงมา 10 ปีแล้ว แล้วลุงกู้มาหาฉันที่จินหลิงตั้งหลายครั้ง แต่กลับไม่เจอที่อยู่ของฉันเลย มันเพราะอะไร? ต้องมีคนไม่อยากให้ลุงกู้หาฉันจนเจอแน่นอน อีกฝ่ายสามารถทำให้ลุงกู้หาฉันไม่เจอ แสดงว่ามีความสามารถมาก ไม่รู้ว่าเป็นมิตรหรือศัตรู ถ้าบอกลุงกู้ตอนนี้ มันจะทำให้ลุงกู้เดือดร้อน"
เมื่อเห็นสีหน้าของกู้ชิวอี๋ผ่อนคลายลง เย่เฉินพูดต่อว่า:"นอกจากนี้ ทำไมตอนนั้นพ่อแม่ของฉันถึงถูกบังคับให้ออกจากจินหลิง ทำไมพอถึงจินหลิงพวกเขาก็ถึงตายอย่างกะทันหัน เรื่องพวกนี้ก็ยังไม่รู้ และตอนนั้นมีบางคนปิดบังข้อมูลของฉัน อาจเป็นความลับอันยิ่งใหญ่ที่ซ่อนเร้นอยู่เบื้องหลัง ดังนั้นฉันต้องสืบให้รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในอดีตก่อน สืบว่าใครกำลังเฝ้าดูฉันอยู่ข้างหลัง มีใครบ้างที่ตั้งใจจะนำอันตรายมาสู่ฉันและคนรอบข้าง ไม่ใช่จู่ๆก็ไปเจอกับลุงกู้"
กู้ชิวอี๋ร้องพูดว่า:"แต่ว่าตลอดหลายปีที่ผ่านมานี้ พ่อของฉันคิดถึงพี่มาก ตอนนี้เขามีความปรารถนาที่ยิ่งใหญ่ที่สุดเพียงสองข้อ หนึ่งคือตามหาพี่ อีกหนึ่งคือเห็นฉันแต่งงาน….."
เย่เฉินสัญญาอย่างจริงจังว่า:"หนานหนาน ไม่ต้องกังวล รอให้ฉันสืบทุกอย่างให้รู้แล้ว ฉันจะไปเยี่ยมลุงกู้ ที่เย่นจิงเอง!"
ทันทีที่เย่เฉินพูดแบบนี้ สีหน้าของกู้ชิวอี๋ก็เจ็บปวดมากขึ้น
เธอร้องไห้ออกมา แล้วพูดว่า:"ส่องปีก่อนพ่อของฉันได้รับการตรวจว่าเป็นมะเร็งตับอ่อน เขาได้รับการรักษาหลายหลักสูตรในประเทศจีน สหรัฐอเมริกา และญี่ปุ่น แต่ไม่หายดีเลย แพทย์ชั้นนำทั่วโลกบอกว่า โรคนี้ไม่สามารถรักษาได้ แม้จะใช้เงินมากแค่ไหนก็เป็นไปไม่ได้ เหมือนกับบริษัทแอปเปิลของสตีฟ ไม่แน่สักวันหนึ่งอาการของเขาทรุดลงอย่างกะทันหัน และเขาก็จะตาย….."
เย่เฉินอุทาน: "มะเร็งตับอ่อน? ตอนนี้ลุงกู้เป็นอย่างไรบ้าง?"
กู้ชิวอี๋พูดว่า:"เพิ่งกลับมาจากสหรัฐอเมริกา และกำลังพักฟื้นที่บ้าน เหตุผลที่ฉันยอมถ่ายหนังที่สหรัฐอเมริกา ก็เพราะพ่อของฉันจะไปรับการรักษาที่สหรัฐอเมริกา หลังจากถ่ายเสร็จ การรักษาของเขาก็สิ้นสุดลง จึงเดินทางกลับประเทศเพื่อพักฟื้นระยะหนึ่ง"
ได้พบคนที่ห่วงใยเขาจริงๆ น้อยสุดๆ
มีป้าหลี่คนหนึ่งอยู่ในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า อีกคนหนึ่งคือคุณท่านใหญ่เซียวจากตระกูลเซียว และอีกคนคือเซียวชูหรันภรรยาของเขา
แล้วคุณท่านใหญ่เซียวก็จากไป ในโลกนี้ คงมีแค่ป้าหลี่และเซียวชูหรัน ที่ใส่ใจและรักตัวเองจริงๆ
แต่ตอนนี้ มีอีกสองคนที่ห่วงใยตัวเอง คนหนึ่งคือกู้ชิวอี๋ และอีกคนคือกู้เย้นจงพ่อของเธอ
กู้เย้นจงสามารถตามหาตัวเองได้ทุกวันเป็นเวลาหลายปี ซึ่งเขาไม่เคยคิดมาก่อน
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...