ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1285

คำถามของเย่เฉิน ทำให้สีหน้าของป้าหลี่เปลี่ยนไปทันที!

เธอรู้สึกตื่นตกใจขึ้นมากะทันหัน

ไม่เคยนึกฝันเลยว่า เย่เฉินจะถามคำถามนี้กับตัวเอง

ดังนั้นเธอจึงพูดร้อนรนว่า:"เอ่อ…...คือ…...เรื่องนี้ป้าก็ไม่เคยได้ยิน ถ้ามีคนเคยมาหาเธอจริงๆ พวกเราจะไม่ปิดบังแน่นอน มีการเข้าใจผิดอะไรรึเปล่า?"

เย่เฉินส่ายหัว:"ไม่มีทางที่จะเป็นการเข้าใจผิด จากใจของผม ก็ไม่สามารถยอมรับการอธิบายว่านี่คือการเข้าใจผิด"

ขณะที่เขาพูด เขาก็พูดด้วยสีหน้าจริงใจว่า:"ป้าหลี่ ที่ผมมาหาคุณ ไม่ใช่เพื่อจะตำหนิ ไม่ว่ายังไง ตอนนั้นคุณได้ช่วยชีวิตผม และเลี้ยงดูผมมาสิบปี แม้ว่าข้างในนี้จะมีอะไร คุณผิดบังผมอะไร ผมเย่เฉินจะไม่มีทางเกลียดคุณแน่นอน"

เมื่อป้าหลี่ได้ยินคำนี้ สีหน้าก็รู้สึกละอายอย่างยิ่ง

เย่เฉินพูดต่อ:"ผมแค่อยากรู้ว่า ตอนนั้นที่เขามา ทำไมสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าถึงบอกเขาว่า ไม่มีคนอย่างผมอยู่ที่นี่ล่ะ? ถ้าผมจำไม่ผิด สิ่งที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าของเราคาดหวังมากที่สุดก็คือ ญาติของเด็กๆสามารถมารับเด็กกลับไปได้ เพื่อนสนิทของพ่อมาหาผม ทำไมถึงไม่ได้ข้อมูลของผมเลยล่ะ? ใครเป็นคนปิดบังข้อมูลของผมกับเขา?"

ป้าหลี่เม้มปาก สายตาลนลานแล้วมองไปรอบๆ

เธอไม่กล้ามองตาเย่เฉิน และยิ่งไม่กล้าตอบคำถามของเย่เฉิน

เย่เฉินเห็นการแสดงออกของเธออยู่ในสายตาหมด

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน