ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1304
ดังนั้นสำหรับตระกูลใหญ่ที่ระดับขึ้นแสนล้านอย่างตระกูลกู้แบบนี้ ขอเพียงแค่พวกเขาคิด ก็มีความสามารถที่จะซื้อครึ่งวงการบันเทิงได้จริงๆ
ด้วยเหตุนี้เย่เฉินก็เลยทอดถอนหายใจออกมา บอกว่า “พอได้แล้วคุณนายของพี่ รีบไปนั่งบนโซฟาให้ดี พี่จะจับชีพจรให้เธอ”
กู้ชิวอี๋มองดูเขา เอ่ยถามขึ้นอย่างตกตะลึงว่า “พี่ยังรักษาคนได้จริงๆหรอ?”
เย่เฉินถามย้อนกลับ “แน่นอนว่าได้สิ！เธอนึกว่าพี่หลอกเธอหรือไงล่ะ?”
กู้ชิวอี๋เบ้ปากเล็กน้อย “ฉันนึกว่าพี่ใช้การมาดูอาการฉันเป็นเหตุผล คิดอยากจะดึกๆดื่นๆมาที่ห้องของฉันเพื่อมาเอาเปรียบซะอีก...”
“พี่...” เย่เฉินแทบจะเลือดพุ่งออกมาทางปาก “พี่ไม่ได้มั่วขนาดนั้นซะหน่อย！”
กู้ชิวอี๋มองบนใส่เขาหนึ่งที เอ่ยว่า “ฉันจะบอกพี่ให้ พี่อย่านึกว่าฉันก็คือผู้หญิงที่ตามสบายแบบนั้น ฉันโตมาขนาดนี้ นอกจากพี่แล้ว แม้กระทั่งมือของเด็กผู้ชายคนอื่นก็ยังไม่เคยจูง！อีกทั้ง ต่อให้พี่ตอนนี้ไม่ได้แต่งงาน ต่อให้พี่คิดจะทำตามการหมั้นหมายกับฉัน ฉันก็ไม่แน่ว่าจะตกลง อย่างน้อยที่สุดต้องมีช่วงสังเกตการณ์กับพี่ก่อน พี่ผ่านการสังเกตการณ์ของฉันถึงจะได้ ไม่อย่างนั้นหากหลายปีขนาดนี้พี่เปลี่ยนเป็นผู้ชายเลวขึ้นมา ฉันก็ไม่มีทางพิจารณาแต่งงานกับพี่หรอก！”
เย่เฉินถามย้อนกลับ “ในเมื่อเช่นนี้ งั้นเธอชอบพูดตรงไปตรงมาขนาดนี้ทำไม? เดี๋ยวก็ว่าที่ภรรยา เดี๋ยวก็แต่งงานครั้งสอง เดี๋ยวก็เป็นแม่เลี้ยงอีกอะไรนั่น”
กู้ชิวอี๋เอ่ยขึ้นอย่างโมโหว่า “รู้ว่าอะไรเรียกว่าจองล่วงหน้าไหมคะ? ก็เช่นพี่เป็นคนขับรถคนหนึ่ง ฉันได้จองพี่ไว้แล้ว พี่ก็จำเป็นต้องรอฉันอย่างเชื่อฟัง ไม่สามารถรับงานอื่นได้อีกโดยเด็ดขาด แต่ว่าคำพูดกลับมา แม้ว่าฉันจองพี่ไว้แล้ว แต่ฉันก็ไม่แน่ว่าจะต้องนั่งรถของพี่ งั้นพี่ทำให้ฉันไม่พอใจ ฉันก็สามารถเปลี่ยนไปนั่งรถคันอื่นได้ตลอดเวลา！”
เย่เฉินหมดคำพูด “พอได้แล้วๆ พี่ไม่ถกเรื่องนี้กับเธอแล้ว และพี่ก็ถกไม่ชนะเธอด้วย เธอไม่ใช่ปวดท้องหรอกหรอ? มาพี่ดูให้เธอ ดูเสร็จพี่รีบกลับบ้าน พี่สะใภ้เธอยังรอพี่กลับบ้านนอนอยู่นะ”
กู้ชิวอี๋ย่นจมูกถาม “ไอ้แซ่เย่ พี่ก็จะจงใจยั่วโมโหฉันใช่หรือเปล่า?”
“เปล่า” เย่เฉินเอ่ย “นี่พี่ไม่ใช่มาตรวจร่างกายให้กับเธอแล้วหรอกหรอ！”
กู้ชิวอี๋ลูบท้องของตัวเองเบาๆ เอ่ยฟึดฟัดออกมา “พี่ดูว่าฉันดีกับพี่แค่ไหน！ก็แม้แต่โอกาสที่เวลาห่างมาตั้งหลายปีขนาดนี้ตามหาพี่จนเจอ ต่างก็แลกมาด้วยการเสียสละสุขภาพร่างกายที่แข็งแรงเป็นค่าตอบแทน พี่ว่ากระเพาะนี่ของฉันหากไม่เป็นอะไร จะรับโฆษณายากระเพาะบ้าๆนี่ของพวกพี่ได้ยังไงกัน? ยิ่งไม่มีทางเผ่นมาถึงจินหลิงมาเจอพี่！เป็นการทุ่มเทให้พี่ตลอดเวลาจริงๆ！”
ช่วยขีวิตรักษาคน ใช้ยาอะไร ต่างก็เทียบกับเรกิไม่ได้ไปไกล
เพราะว่านี่ถึงจะเป็นแก่นแท้ของสรรพสิ่งในหล้า
ปราณทิพย์เส้นนี้เข้าสู่ร่างกาย กู้ชิวอี๋ก็รู้สึกถึงความอุ่นสบายที่แตกต่างตรงสู่ม้ามและกระเพาะในทันที
หลังจากนั้นชั่วขณะ เธอก็รู้สึกว่า บริเวณกระเพาะที่ปวดแบบเป็นๆหายๆ ได้ดีขึ้นโดยสมบูรณ์แบบในความไม่รู้เนื้อรู้ตัว
ม้ามและกระเพาะในก่อนหน้านี้ มักจะเจ็บปวดขึ้นมาเป็นระลอก อีกทั้งท้องอืด กรดไหลย้อน แผดเผาจนร้อนรน ให้เธอทั้งคนต่างก็ไม่มีความอยากอาหารใดๆขึ้นมาได้
แต่ว่าตอนนี้ความรู้สึกไม่สบายเหล่านั้นทั้งหมด ราวกับหายไปอย่างไร้ร่องรอยภายในชั่วพริบตา！
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...