ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1306

ในตอนที่เย่เฉินรักษาให้กับกู้ชิวอี๋อยู่นั้น อิโตะนานาโกะเพิ่งจะมองดูยามาโมโตะ คาซึกิอาจารย์ผู้มีพระคุณนอนหลับไปด้วยตาของตนเอง จากนั้นถึงได้เอ่ยขึ้นกับทานากะ โคอิจิด้วยความอ่อนเพลียว่า “ทานากะซัง คุณอยู่ที่นี่ดูแลอาจารย์แทนฉัน ฉันยังต้องรับประกันเวลาการพักผ่อน ไม่เช่นนั้นล่ะก็ มีความเป็นไปได้มากว่าการแข่งขันรอบรองชนะเลิศในอันดับต่อไปฉันก็ยังเข้าไม่ได้ ก็ยิ่งไม่ต้องคิดเอาชนะฉินเอ้าเสวี่ยนเลย”

สำหรับอิโตะนานาโกะแล้ว แม้ว่าอาจารย์ยามาโมโตะ คาซึกิจะพยายามโน้มน้าวตนเองอย่างหนักให้ไปคารวะเย่เฉินเป็นอาจารย์ แต่เธอกลับไม่เตรียมที่จะทำเช่นนั้น

เธอคิดว่า ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม อาจารย์คือถูกหนึ่งฝ่ามือของเย่เฉินทำร้ายจนเป็นเช่นนี้ เรื่องนี้ไม่ว่าใครถูกใครผิด ตนเองก็ไม่อาจจะละทิ้งอาจารย์ไปคารวะเย่เฉินเป็นอาจารย์ภายในเวลานี้ได้

อีกทั้ง ส่วนลึกภายในจิตใจของเธอก็รู้สึกว่า เย่เฉินมีความเป็นไปได้สูงที่จะไม่รับตนเองเป็นศิษย์

เย่เฉินหนึ่งไม่ขาดเงิน สองไม่ค่อยชอบคนญี่ปุ่น ตนเองจะเอาอะไรไปทำให้เขาเห็นใจ?

ดังนั้น เธอได้ทำการตัดสินใจแล้วว่า จะพยายามอย่างสุดความสามารถแข่งการแข่งขันนี้ให้เสร็จ จากนั้นก็จะกลับประเทศญี่ปุ่นไปพร้อมกับอาจารย์

ก็เพราะว่าเช่นนี้เอง เธอถึงไม่มีวิธีอยู่ที่นี่ดูแลยามาโมโตะ คาซึกิต่อไปได้

เธอต้องกลับไปถึงโรงแรม รับประกันว่าตนเองมีการพักผ่อนที่เต็มที่เพียงพอ อีกทั้งยังต้องรีบช่วงชิงเวลาสุดท้ายนี้เอาไว้ ตั้งใจฝึกฝนอย่างหนัก

โคบายา ชิจิโร่พอได้ยินว่าอิโตะนานาโกะจะกลับโรงแรม ก็รีบเอ่ยขึ้นอย่างประจบเอาใจว่า “อัยยะ คุณนานาโกะ ผมก็จะกลับโรงแรมพอดี พวกเราสองคนไปด้วยกันเถอะ”

อิโตะนานาโกะส่ายศีรษะ “ไม่ต้องหรอกค่ะคุณชิจิโร่ ฉันเรียกรถไปเองก็พอแล้ว”

โคบายา ชิจิโร่รู้ว่า อิโตะนานาโกะคือกำลังจงใจออกห่างตนเอง

เพียงแต่เขาก็ไม่ได้โกรธ เขารู้ตั้งนานแล้วว่า หนึ่งในหญิงสาวสมบูรณ์แบบอย่างไม่มีใครเทียบที่หมื่นลี้ก็ยากที่จะเลือกออกมาได้อย่างอิโตะนานาโกะ ไม่ใช่คู่ครองที่ภายในเวลาสั้นๆจะสามารถเอาชนะใจได้เลยแม้แต่น้อย