เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1310

โคบายา ชิจิโร่รู้สึกด้านหลังลำคอเย็นวูบขึ้นมา รีบโพล่งออกไปว่า “คุณนานาโกะ คุณจะต้องอยู่ห่างจากเย่เฉินคนนั้นหน่อย คนๆนี้อันตรายถึงขีดสุด จะใกล้ชิดกับเขามากจนเกินไปไม่ได้โดยเด็ดขาด...”

ในขณะที่พูดเขาก็เอ่ยขึ้นอีกว่า “อีกอย่าง คุณก็อย่าเชื่อฟังคำแนะนำของคุณยามาโตะ ไปคารวะเย่เฉินคนนั้นเป็นอาจารย์เด็ดขาด เท่าที่ผมรู้ เย่เฉินคนนี้ไม่ญาติดีกับคนญี่ปุ่นเป็นอย่างยิ่ง ไม่เช่นนั้นก็คงจะไม่ทำร้ายเขาทิ้งอย่างโหดเหี้ยม เพียงแค่เพราะว่าคุณยามาโมโตะพขี้โรคแห่งเอเชียห้าตัวอักษรนี้ออกมา！”

อิโตะนานาโกะพยักหน้า “ฉันไม่เคยคิดว่าเขาจะสามารถรับฉันเป็นศิษย์ได้ ฉันเพียงแค่หวังว่า เขาจะสามารถยื่นมือออกมารักษาอาจารย์ให้หาย หรือว่าช่วยพูดจาดีๆ ให้หมอเทพท่านนี้ยื่นมือออกมารักษาอาจารย์”

โคบายา ชิจิโร่รีบเอ่ยถาม “งั้นคุณเตรียมตัวที่จะไปหาเย่เฉินคนนี้วันหลังหรอครับ?”

“ไม่วันหลังค่ะ วันนี้”

“วันนี้？！ดึกมากแล้ว หรือว่าคุณจะไปหาเย่เฉินตอนนี้?”

“ใช่ค่ะ ถูกต้อง ไปเดี๋ยวนี้เลย！”

อิโตะนานาโกะใบหน้าเต็มไปด้วยความเด็ดเดี่ยว เอ่ยขึ้นกับโคบายา ชิจิโร่ว่า “ฉันเคยไหว้วานคนไปสอบถาม เขาดูเหมือนจะพักอยู่ที่เขตวิลล่าที่ดีที่สุดในจินหลิงTomson Riviera รบกวนคุณชิจิโร่ ไปส่งฉันตอนนี้ด้วยเถอะค่ะ”

“หา? คุณจะไปหาเย่เฉินที่บ้านของเขา? นี่ไม่ได้อย่างเด็ดขาด！”

โคบายา ชิจิโร่รีบโบกไม้โบกมือ

เขาเข้าใจสถานการณ์ของเย่เฉินดี รู้ว่าเย่เฉินรับมือยากถึงขีดสุด ดื้อรั้นเป็นอย่างยิ่ง อิโตะนานาโกะหากไปหาเขา ไม่เพียงแต่ไม่มีทางได้รับผลดีใดๆ ถึงขั้นมีความเป็นไปได้อย่างมากที่จะยั่วเย่เฉินให้เกิดความโมโห ถึงขั้นถูกเย่เฉินทำร้าย

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน