ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1311
เย่เฉินเกิดความรู้สึกไม่พอใจต่อยามาโมโตะ คาซึกิอย่างมากจริงๆ แต่ว่ามีหนึ่งพูดหนึ่ง มีสองพูดสอง ภาพพจน์ที่ติดอยู่ในความทรงจำของเขาต่ออิโตะนานาโกะยังถือว่าไม่เลวมาก
แม้ว่าอิโตะนานาโกะจะฝึกฝนศิลปะการต่อสู้มาหลายปี แต่ยังสามารถมองออกได้ถึงความอ่อนโยนนุ่มนวลดั่งสายน้ำในส่วนลึกของจิตใจ นับได้ว่าเป็นหญิงสาวที่รู้จักความที่หาได้ยากคนหนึ่ง
ทันทีที่ซือเทียนฉีได้ยินคำพูดของเขา พูดว่า “ผมรู้แล้วอาจารย์เย่ ท่านวางใจเถอะ ถ้าหากว่าคราวหน้าเธอยังเข้ามาอีก ผมก็จะดำเนินการตามมารยาทในการต้อนรับแขกอย่างเต็มที่เช่นกัน”
“อืม อย่างนี้ก็พอแล้ว” เย่เฉินพูด “เอาล่ะ ตาแก่ซือ ผมใกล้จะถึงบ้านแล้ว ก็แค่นี้ก่อนนะ”
“ได้อาจารย์เย่”
วางสายซือเทียนฉีแล้ว เย่เฉินขับรถเข้าไปในเขตคฤหาสน์Tomson Riviera
ตอนที่มองเห็นว่าใกล้จะถึงหน้าบ้านตนเอง เย่เฉินก็ค่อยๆขับช้าลง
ในเวลานี้ อยู่ดีๆมีเงาคนปรากฏออกมาจากข้างๆแวบหนึ่ง ขวางอยู่หน้ารถของตนเอง
เย่เฉินเหยียบเบรกทันทีหยุดรถไว้ เงยหน้ามองไปก็ได้พบเห็นคนที่ขวางอยู่หน้ารถตนเอง ถึงขนาดเป็นอิโตะนานาโกะ!
เขาอดไม่ได้ที่จะงงงวย
หญิงสาวชาวญี่ปุ่นคนนี้อยู่ที่นี่ได้ยังไงล่ะ?
พลังความสามารถของอิโตะนานาโกะ อยู่ในคนทั่วไปยอดเยี่ยมมากจริงๆ ดังนั้นเธอสามารถเข้าไปในTomson Riviera นี่ไม่พอที่จะถือว่าแปลกประหลาด
อิโตะนานาโกะละอายใจเหลือเกินพูดว่า “สิ่งที่ท่านพูดไม่ผิด ฉันรู้ว่าคำนั้นไม่เหมาะสมอย่างยิ่ง แต่ตัวอาจารย์ฉันก็เป็นคนแก่วัยไม้ใกล้ฝั่งแล้ว ตอนนี้ท่านก็เพราะว่าคำนี้ ก็จะทำให้ชีวิตครึ่งหลังของเขากลายเป็นคนพิการ นี่ก็โหดร้ายมากหน่อยแล้วจริงๆ? อีกทั้ง ลูกน้องของท่านเอาคำนี้สลักอยู่บนหน้าผากของเขา เขาได้รับความทรมานกับการเหยียดหยามที่ไร้มนุษยธรรมไปแล้ว ก็ขอความเมตตาท่านให้ลดหย่อนผ่อนผัน ปล่อยเขาไปเถอะ.....”
เย่เฉินพูดอย่างเย็นชาว่า “คุณอิโตะ ผมมอบคำเตือนด้วยใจจริงให้คุณสักคำเถอะ”
อิโตะนานาโกะไม่เข้าใจว่าอยู่ดีๆทำไมเย่เฉินจะมอบคำเตือนด้วยใจจริงให้ตนเอง ดังนั้นก็เลยรีบพูดว่า “คุณเย่ เชิญท่านพูด ฉันจะตั้งใจฟัง!”
เย่เฉินพูดว่า “ผู้หญิงนิสัยอย่างคุณแบบนี้ ยังคงกลับประเทศญี่ปุ่น หาผู้ชายดีๆสักคนแต่งงานไปเลยเถอะ ตั้งแต่นี้เป็นต้นไปช่วยเหลือสามีสั่งสอนบุตร อย่าคิดที่จะฝึกฝนศิลปะการต่อสู้อีกเลย ยิ่งอย่าเพ้อฝันว่าจะสามารถอยู่บนเส้นทางศิลปะการต่อสู้นี้ มีการบุกทะลวงอะไรอีกเลย”
อิโตะนานาโกะจ้องมองเขา ไม่ยอมถามว่า “คุณเย่ ท่านดูถูกพลังความสามารถของฉันหรือ? แม้ว่าอยู่ต่อหน้าท่านฉันไม่คุ้มค่าที่จะเอ่ยถึง แต่อย่างน้อยก็เคยคว้ารางวัลชนะเลิศการแข่งขันในวิทยาลัยระดับโลกมาก่อน ทำดีเยอะกว่าคนมากมายล่ะ?”
เย่เฉินยิ้มแล้วยิ้มอีก พูดว่า “พลังความสามารถของคุณอยู่ในคนวัยเดียวกันถือว่าไม่เลวมากจริงๆ แต่ว่าสภาวะจิตของคุณกลับไม่เหมาะสมกับเส้นทางศิลปะการต่อสู้”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...