เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1311

เย่เฉินเกิดความรู้สึกไม่พอใจต่อยามาโมโตะ คาซึกิอย่างมากจริงๆ แต่ว่ามีหนึ่งพูดหนึ่ง มีสองพูดสอง ภาพพจน์ที่ติดอยู่ในความทรงจำของเขาต่ออิโตะนานาโกะยังถือว่าไม่เลวมาก

แม้ว่าอิโตะนานาโกะจะฝึกฝนศิลปะการต่อสู้มาหลายปี แต่ยังสามารถมองออกได้ถึงความอ่อนโยนนุ่มนวลดั่งสายน้ำในส่วนลึกของจิตใจ นับได้ว่าเป็นหญิงสาวที่รู้จักความที่หาได้ยากคนหนึ่ง

ทันทีที่ซือเทียนฉีได้ยินคำพูดของเขา พูดว่า “ผมรู้แล้วอาจารย์เย่ ท่านวางใจเถอะ ถ้าหากว่าคราวหน้าเธอยังเข้ามาอีก ผมก็จะดำเนินการตามมารยาทในการต้อนรับแขกอย่างเต็มที่เช่นกัน”

“อืม อย่างนี้ก็พอแล้ว” เย่เฉินพูด “เอาล่ะ ตาแก่ซือ ผมใกล้จะถึงบ้านแล้ว ก็แค่นี้ก่อนนะ”

“ได้อาจารย์เย่”

วางสายซือเทียนฉีแล้ว เย่เฉินขับรถเข้าไปในเขตคฤหาสน์Tomson Riviera

ตอนที่มองเห็นว่าใกล้จะถึงหน้าบ้านตนเอง เย่เฉินก็ค่อยๆขับช้าลง

ในเวลานี้ อยู่ดีๆมีเงาคนปรากฏออกมาจากข้างๆแวบหนึ่ง ขวางอยู่หน้ารถของตนเอง

เย่เฉินเหยียบเบรกทันทีหยุดรถไว้ เงยหน้ามองไปก็ได้พบเห็นคนที่ขวางอยู่หน้ารถตนเอง ถึงขนาดเป็นอิโตะนานาโกะ!

เขาอดไม่ได้ที่จะงงงวย

หญิงสาวชาวญี่ปุ่นคนนี้อยู่ที่นี่ได้ยังไงล่ะ?

พลังความสามารถของอิโตะนานาโกะ อยู่ในคนทั่วไปยอดเยี่ยมมากจริงๆ ดังนั้นเธอสามารถเข้าไปในTomson Riviera นี่ไม่พอที่จะถือว่าแปลกประหลาด

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน