คำพูดของเย่เฉิน ทำให้อิโตะนานาโกะเข้าใจแล้ว ที่แท้ ตลอดเวลาที่ผ่านมาตนเองล้วนไม่ใช่คนที่ได้มาตรฐานในศิลปะการต่อสู้คนหนึ่ง
ถึงแม้ว่าตนเองเคยคว้าแชมป์ระดับโลกมาก่อน ถึงแม้ว่าตนเองเคยเป็นยอดฝีมือเยาว์วัยที่สุดยอดระดับโลก แต่ตนเองไม่เข้าใจการคงอยู่ของวิญญาณศิลปะการต่อสู้เหมือนเดิม
เห็นเธอร้องไห้น้ำตาดั่งฝน แทบจะพังทลายไปทั้งตัวกับตา เย่เฉินอดไม่ได้ที่จะทอดถอนใจเบาๆหนึ่งทีเช่นกัน พูดว่า “ขอโทษจริงๆ คำพูดของผมเมื่อกี้หนักไปหน่อย แต่ว่าผมหวังว่าคุณจะสามารถเข้าใจ อะไรจึงจะเป็นวิญญาณแห่งศิลปะการต่อสู้ที่แท้จริง!”
อิโตะนานาโกะเงยหน้าขึ้นมา ตาโตที่แดงฉานจ้องมองเย่เฉิน ทั้งสองขางอคุกเข่าอยู่กับพื้นทันที น้ำตาไหลพูดว่า “นานาโกะขอเชิญคุณเย่ชี้บอกให้ชัดเจน ขอคุณเย่ชี้แนะ!”
เย่เฉินไม่ได้ยื่นมือพยุงเธอ แต่พูดอย่างจริงจังเต็มใบหน้าว่า “วิญญาณของศิลปะการต่อสู้ ไม่อยู่ที่สูงต่ำของพลังความสามารถ แต่อยู่ที่ความแข็งอ่อนของจิตใจ!”
“จิตใจแข็งแกร่ง ถึงแม้เป็นคนพิการคนหนึ่ง ก็ไม่ผิดต่อจิตสติแห่งศิลปะการต่อสู้นี้ ก็อย่างเช่นอาจารย์ของคุณ แม้ว่าเขาไม่เห็นคนอื่นอยู่ในสายตา แม้ว่าถือดีปากร้าย แต่อย่างน้อยสามารถแบกรับผลลัพธ์ในความพ่ายแพ้ จากส่วนนี้มากล่าวแล้ว เขาแข็งแกร่งกว่าคุณเยอะมากจริงๆ!”
สายตาอิโตะนานาโกะหดหู่พูดว่า “วันนี้อาจารย์ยังลองกัดลิ้นฆ่าตัวตายมาก่อน ฉันเชื่อว่า หากว่ามือของเขายังใช้ได้อยู่ เขาย่อมเลือกที่จะเอามีดแทงท้องฆ่าตัวตายอย่างแน่นอน.....”
เย่เฉินพยักหน้าต่อๆกัน “งั้นนี่ก็พิสูจน์ว่า แม้ว่าเขาพลังความสามารถแย่มาก แต่ในใจยังแข็งแกร่งมาก จากจิตใจมากล่าวแล้ว เขาไม่ได้ผิดต่อสถานะที่เป็นนักต่อสู้ แต่คุณ......”
เย่เฉินพูดถึงตรงนี้ กวาดมองอิโตะนานาโกะทั้งบนล่าง พูดอย่างจริงจังว่า “ก็ดูจากปัจจุบันนี้ คุณไม่เหมาะสมที่จะฝึกฝนศิลปะการต่อสู้จริงๆ ผมให้คำเตือนด้วยใจจริงอย่างหนึ่งเถอะ หลังจากจบการแข่งขันในครั้งนี้จะไปประเทศญี่ปุ่น ไปเรียนที่มหาวิทยาลัยของคุณให้ดีๆ หลังจากจบมหาวิทยาลัย สามารถสอบเข้าเรียนปริญญาโทศึกษาเพิ่มเติมต่ออีกสักหน่อย หรืออาจจะแต่งงานมีลูกอย่างเร็ววัน ผ่านชีวิตดั่งคนทั่วไป”
อิโตะนานาโกะตาแดงพูดอย่างจริงจังว่า “แต่ว่า......แต่ว่าข้าน้อยไม่อยากละทิ้งศิลปะการต่อสู้จริงๆ!”
เย่เฉินพูดอย่างเย็นชาว่า “ในเมื่อไม่อยากละทิ้ง งั้นก็ต้องคิดวิธีทำให้จิตใจของตนเองยิ่งใหญ่แข็งแกร่งขึ้นมา”
อิโตะนานาโกะไล่ถามว่า “คุณเย่ ฉัน......ฉันควรทำยังไงจิตใจจึงจะกลายเป็นยิ่งใหญ่แข็งแกร่งได้ล่ะ?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...
รอตอนต่อไปอยู๋นะครับกำลังสนุกเลย...
รออัพเดตตอนใหม่อยู่นะครับ กำลังสนุกเลย...
ไม่มีอัพเดตแล้วหรือครับ กำลังสนุกเลย...
99% เว็บนี้แปลใกล้เคียงคำพูดของคนไทยที่สุด เสียดายเขาไม่แปลต่อให้ เว็บอื่นเขาไปไกลแล้วแต่แปลเข้าใจยากหน่อย ต้องใช้การเดาเข้าช่วยถึงพอจะเข้าใจ มีเว็บที่เป็นภาษาจีนล้วน ลองใช้โปรแกรมแปลภาษาดู ก็เหมือนเว็บอื่นๆที่ว่า ผลสุดท้ายก็กลับมาอ่านเว็บนี้ต่อ คิดว่าถ้าอ่านจนจบที่เขาแปล ก็คงไปหาอ่านเว็บอื่นต่อ เดาเอา😁...
อัพตอนต่อไปหน่อยครับกำลังสนุกเลย...
il semble que c'est leur fin d'histoire comme ça . merci pour ce temps de lecture,nous aurions préféré un lien d'achat complète du livre hélas . il temps de faire autre chose désormais...
สงสัยไม่ได้อ่านต่อแล้ว...แต่งดีมากเลยคัฟ ได้อรรถรถ...
สงสัยจะไม่ได้อ่านต่อแล้ว กำลังสนุกเชี่ยว...