ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1318

จากนั้น เขารีบยอมแพ้ พูดกันหม่าหลันว่า “คุณล่ะ ไม่ว่าเรื่องอะไรก็อย่าผ่านการอาละวาดมาแก้ไขดีหรือไม่?”

หม่าหลันพูดเสียงเย็นชาว่า “คุณล้วนพูดแล้ว บ้านหลังนี้คุณเป็นคนตัดสินใจ ฉันไม่มีสิทธิยุ่ง งั้นฉันไม่อาละวาด จะเอาอะไรมาสร้างฐานะให้ฉันมั่นคงอยู่ในบ้านหลังนี้ล่ะ?”

เซียวฉางควนเป็นฝ่ายยอมแพ้เอง พูดว่า “คือผมพูดผิดแล้ว คุณมีสิทธิยุ่ง อย่างนี้พอได้แล้วล่ะ?”

หม่าหลันภูมิใจพูดว่า “ในเมื่อคุณล้วนพูดว่าฉันมีสิทธิ์ยุ่งแล้ว งั้นตอนนี้ฉันก็จะเรียกใช้สิทธิกับอำนาจของฉัน เซียวฉางควน คุณพูดความจริงกับฉัน ในมือคุณตอนนี้มีเงินเท่าไหร่ล่ะ? คุณค้าขายของโบราณลับหลังฉันได้เงินแล้วไม่ได้บอกกับฉันใช่หรือไม่?”

เซียวฉางควนแค้นเสียใจเต็มใบหน้า พูดว่า “ผมได้เงินเหี้ยอะไรล่ะ! ผมพูดความจริงกับคุณล่ะ ตอนนี้ผมเงินเหี้ยอะไรล้วนไม่มี สมาคมศิลปะจีนก็ได้เงินไม่เท่าไหร่เลยสักนิด ก่อนหน้านั้นค้าขายของโบราณ ยังสามารถหาเงินได้บ้าง แต่ตอนนี้ไม่มีโอกาสดีขนาดนั้นแล้ว ช่วงนี้ผมได้รับการเขียนพู่กันจีนและภาพวาดถูกๆหลายแผ่น ล้วนถูกตบตาแล้ว ภาพวาดหนึ่งแผ่นล้วนใช้เงินหลายพันบาทซื้อมาหนึ่งแผ่น ผลสุดท้ายพบเห็นว่าล้วนเป็นสินค้าหัตถกรรมที่แม้แต่ร้อยบาทล้วนไม่ถึง”

พูดอยู่ เซียวฉางควนทอดถอนใจยาวๆหนึ่งที ถอนหายใจอย่างเสียดายพูดว่า “จางเอ้อเหมาคนนั้นช่วงนี้ก็ไม่รู้ไปไหนแล้วเช่นกัน แต่ก่อนไปหาเขา ยังสามารถช่วยผมเอาของไปขายได้ราคาดีเสมอ ตอนนี้อยากจะไปหาเขาล้วนหาไม่เจอเลยสักนิด เหมือนดั่งระเหยจากโลกนี้ไปแล้ว”

เย่เฉินฟังแล้ว รู้สึกน่าขำไปพักหนึ่ง

ก่อนหน้านั้นจางเอ้อเหมาคนนั้นเพื่อที่จะประจบตนเอง ใช้เงินมากมายรับขยะหลายชิ้นจากมือพ่อตา เงินเหล่านี้ล้วนขาดทุนไปเปล่าๆนะ

ถ้าหากว่าขาดทุนอย่างนี้ไปเรื่อยๆ ทรัพย์สินร้อยล้านล้วนไม่พอให้พ่อตาหลอก

ดังนั้นเขาย่อมคิดวิธีหลอกพ่อตาอยู่