ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1319
“คุณ....”
เซียวฉางควนโมโหจนตาแดงแล้ว
เขาต่อเล่ห์กลของหม่าหลันหญิงปากร้ายแบบนี้ ล้วนไม่มีแผนรับมือสักนิดเลย
ดังนั้น ในใจเขามีความรู้สึกที่ว่าบัณฑิตเจอทหารมีเหตุผลก็ใช้ไม่ได้แบบหนึ่ง
ในเวลานี้เย่เฉินเอ่ยปาก พูดว่า “เอาล่ะ เอาล่ะ ท่านทั้งสองคนอย่าทะเลาะกันแต่เช้าอีกเลย”
หม่าหลันพอเห็นเย่เฉินเอ่ยปาก ทันใดนั้นก็เงียบลง
ถ้าเป็นแต่ก่อน ตอนที่ตนเองด่าเซียวฉางควน เย่เฉินกล้าพูดแทรกขึ้นมา งั้นตนเองจะต้องชี้จมูกของเย่เฉินไว้ด่าเขาจนเละเทะ
แต่ว่าตอนนี้มีการเปลี่ยนแปลงอย่างใหญ่หลวง ฮวงจุ้ยหมุนเปลี่ยนทิศทางแล้ว ตอนนี้ในบ้านไม่มีเงินแล้ว ทั้งคฤหาสน์นี้เป็นเย่เฉินที่หามาอีก ดังนั้นเย่เฉินอยู่ในบ้านหลังนี้ กลับกลายเป็นมีน้ำหนักที่สุดแล้ว
เพื่อที่จะไม่ถูกเย่เฉินไล่ออกไป เธอได้เพียงแต่เอาใจเย่เฉินสุดกำลัง ไม่ให้เย่เฉินโมโห
ดังนั้น เธอก็เหลือบมองเซียวฉางควนอย่างโหดร้ายหนึ่งที โมโหพูดว่า “ถ้าไม่ใช่ลูกเขยที่ดีพูดช่วยคุณ วันนี้ฉันย่อมไม่จบกับคุณอย่างแน่นอน! เห็นแก่หน้าของลูกเขยที่ดี ก็ปล่อยคุณไปสักครั้ง!”
พูดอยู่ เธอยิ้มแย้มแจ่มใสจ้องมองเย่เฉิน ถามว่า “ลูกเขยที่ดี เช้าวันนี้จะให้แม่ทำกับข้าวสักมื้อให้คุณหรือไม่?”
หม่าหลันหัวเราะ แฮ่ๆ หนึ่งที “แกล้วนไม่ต้องสนใจอะไร แม่ไปทำเดี๋ยวนี้ มากที่สุดยี่สิบนาทีก็เสร็จ!”
พูดจบ รีบส่ายก้นไปมาออกจากประตูทันที ไปเก็บมะเขือเทศในสวนผัก
เก็บมะเขือเทศเสร็จ หม่าหลันก็รีบทะลวงเข้าไปในห้องครัว เริ่มทำอาหาร
เซียวชูหรันล้างหน้าล้างตาเสร็จ ลงมาพบเห็นแม่ถึงขนาดทำอาหารอยู่ในครัว ประหลาดใจตกตะลึงจนอ้าปากค้าง
หลายปีที่ผ่านมา เธอก็ไม่เคยเห็นแม่ลงครัวอีกเลย วันนี้นี่ยังเป็นครั้งแรกตั้งแต่ตนเองแต่งงานกับเย่เฉินมาจริงๆ
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...