ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1321

แท้ที่จริง หม่าหลันไม่อยากเป็นคนที่เลียแข้งเลียขาเย่เฉินเลย

แต่สถานการณ์ในตอนนี้ของเธออึดอัดเกินไปแล้วจริงๆ

ไม่มีสิทธิยิ่งใหญ่ในการเงินของครอบครัว ในมือของตนเองก็ยากจนแทบจะจนสิ้นเนื้อประดาตัว อีกทั้งคฤหาสน์ใหญ่Tomson Rivieraที่โออ่าหรูหรานี้ ยังอยู่ภายใต้ชื่อของเย่เฉินอีก ไม่เกี่ยวข้องกับตนเองสักนิดเลย

ยิ่งสำคัญกว่านี้คือ ตั้งแต่ครั้งก่อนหลังจากถูกเฉียนหงเย่นวางกับดักเสียพนันไปมากกว่า 2 ล้าน หม่าหลันก็รู้ว่า ตอนนี้ฐานะในครอบครัวของตัวเองอยู่ต่ำกว่า แม้แต่เซียวฉางควนที่ตลอดเวลาถูกตนเองสั่งให้ทำได้ตามใจก็โกรธแตกคอกันกับตนเองแล้วเช่นกัน ยังซ้อมตนเองอีก อยู่ภายใต้สถานการณ์อย่างนี้ ตนเองไม่มีต้นทุนที่จะโอหังอะไรแล้วจริงๆ

ดังนั้นหม่าหลันรู้ว่า ตอนนี้ตนเองได้แต่เป็นคนที่หนีบหางไว้ ยิ่งต้องเอาใจต่อเย่เฉินหลายต่อหลายรอบ มิฉะนั้นถ้าหากวันไหนเย่เฉินโกรธแตกคอกันกับตนเอง ไล่ตนเองออกไป งั้นก็จบเห่แล้ว

อีกทั้งเย่เฉินนี่ยังยอมสืบถามเครื่องสำอางราคาแพงให้กับเธออีก ดังนั้นเธอก็เลยเยินยอด้วยความประจบทันที

เซียวชูหรันนึกไม่ถึง เรื่องที่เย่เฉินถึงขนาดเป็นฝ่ายแสดงให้เห็นว่าจะสืบถามเครื่องสำอางให้กับแม่เอง ในใจก็จนใจเหลือเกิน ดังนั้นก็เลยถามเย่เฉินว่า “สามีจ๋า ทำไมฉันไม่เคยได้ยินว่าคุณมีเพื่อนที่ทำธุรกิจเครื่องสำอางล่ะ?”

เย่เฉินยิ้มพูดว่า “ตั้งแต่หลังจากเริ่มดูฮวงจุ้ยให้กับคนอื่น วงการคบค้าสมาคมของระดับนี้ เป็นวงกว้างยิ่งขึ้นไปทุกที ถ้าไม่เป็นไปได้ยังไงที่ผมจะรู้จักเว่ยเลี่ยงผู้จัดการใหญ่ของบริษัทผลิตยาเก้าเสวียนล่ะ? ถ้าไม่ใช่เนื่องเพราะผมรู้จักเว่ยเลี่ยงคุณก็ไม่มีโอกาสที่จะกินข้าวด้วยกันกับดาราใหญ่อย่างกู้ชิวอี๋แบบนี้ ใช่หรือไม่ล่ะ?”

เซียวชูหรัน พยักหน้าแล้วพยักหน้าอีกอย่างเบาๆ ทอดถอนใจพูดว่า “ไอ้ ถ้าไม่ติดหนี้คนอื่นได้ดีที่สุดก็อย่าไปติด เครื่องสำอางคาเวียร์ต่อต้านริ้วรอยอันนั้น ไม่ทันไรก็เป็นแสน สำหรับครอบครัวอย่างเราแบบนี้มากล่าวแล้ว ฟุ่มเฟือยเกินไปแล้วจริงๆ ไม่จำเป็น.....”

หม่าหลันร้อนใจแล้ว รีบพูดว่า “ไอ้หยะลูกสาว! ใครบอกว่าไม่จำเป็นล่ะ? เย่เฉินลูกเขยที่ดีของฉันก็ไม่ได้บอกว่าไม่จำเป็น แกอย่าพูดลวกๆอยู่ที่นี่เลย!”

พูดจบ ก็รีบมองไปยังเย่เฉินอีก ยิ้มตาหยีพูดว่า “เย่เฉินล่ะ! หน้าแก่ของแม่ใบนี้ล้วนต้องพึ่งพาอาศัยแกแล้วนะ มิฉะนั้นถ้าหากอนาคตพ่อแกคนนี้พอเกี้ยวพาสำเร็จแล้วก็มาทิ้งขว้างกัน อยากจะหย่าร้างกับฉันจริงๆ ถึงเวลานั้นฉันแก่ตัวลงแล้วไม่มีใครอยากได้เหมือนไข่มุกเก่าเหลืองจนไร้ค่า ความสุขของฉันในชาตินี้ล้วนหมดสิ้นแล้ว!”

ในเวลานี้เย่เฉินพูดกับเซียวชูหรันว่า “ชูหรัน คุณก็อย่าใส่ใจราคาเกินไปเช่นกัน ถึงยังไงผมก็สามารถทำจากเรื่องดูฮวงจุ้ย เปลี่ยนราคากลายเป็นบริการ ไม่จำเป็นต้องให้เราใช้เงินจริงๆ”

“ก็ใช่ๆ!” หม่าหลันยิ้มพูดทันทีว่า “ยังคงเป็นลูกเขยของฉันที่มีฝีมือ วันนี้แม่แกสามารถพักอยู่ใน Tomson Riviera งั้นล้วนพึ่งพาอาศัยบุญวาสนาของแกล่ะ! ฉันเห็นว่าครึ่งหลังชีวิตของแม่นี้ ล้วนต้องพึ่งพาอาศัยแกแล้ว”