ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1323

เป็นผู้ชายเหมือนกัน เย่เฉินเข้าใจถึงความคิดของพ่อตาอย่างมาก

แท้ที่จริงผู้ชายคนไหนที่ไม่หวังจะทำให้ผู้หญิงที่ตนเองรักดีใจล่ะ?

เพียงแค่มีบางคนความสามารถไม่ถึงจริงๆ ไม่มีกำลังพอที่จะช่วยเหลืออะไรได้เท่านั้น

ก็เหมือนดั่งเย่เฉินแต่ก่อนไม่เพียงแค่สิ้นเนื้อประดาตัว อีกทั้งไม่มีอะไรเหลือนอกจากตัวเอง บางครั้งตอนวันเกิดเซียวชูหรันหรือว่าวันครบรอบแต่งงานทั้งสองคน เย่เฉินก็หวังอย่างมากที่จะสามารถมอบของขวัญที่ดูดีสักชิ้นให้กับภรรยา แต่เพราะว่าไม่มีเงินดังนั้นก็ได้แค่คิดเท่านั้น

ของขวัญที่มีค่าชิ้นแรกที่ตนเองให้กับภรรยา ยังเป็นหลังจากที่ถังซื่อไห่หาตนเองเจอ อยู่ที่ชุ่ยเก๋อซวนตนเองได้ซื้อสร้อยคอหยกเส้นหนึ่งให้เธอ

ก่อนหน้านี้ ถึงแม้ว่าเย่เฉินอยากให้ทั้งโลกกับภรรยา แต่ด้วยความสามารถในเวลานั้นของเขา แม้แต่เครื่องสำอางที่พอดูได้หน่อยสักชุดกลับล้วนมอบให้ไม่ได้

อย่าเห็นว่าเซียวฉางควนพ่อตาอายุไม่น้อยแล้ว แต่ว่า อยู่ในเวลานี้ยามนี้เขากับหานเหม่ยฉิงที่จากกันเป็นเวลานานมายี่สิบปี ก็ยังเหมือนดั่งรักแรก ดังนั้นย่อมหวังว่าจะสามารถมอบของขวัญที่ดูดีหน่อยให้กับเธอ

ต่อจุดนี้ เย่เฉินสามารถเข้าใจได้อย่างมาก

ดังนั้นเขาก็เลยใจกว้างมากพูดว่า “ได้สิพ่อ งั้นผมก็หาเพิ่มอีกชุดหนึ่ง ถึงเวลานั้นเอาให้ท่าน”

“ดีมากเลย!” เซียวฉางควนตื่นเต้นถึงสุดขีด ตื่นเต้นดีอกดีใจพูดว่า “ลูกเขยที่ดี แกช่วยพ่อได้มากเลยจริงๆ”

พูดอยู่ ทั้งรีบกำชับเขาอีกว่า “ใช่แล้ว เรื่องนี้จงอย่าให้แม่ยายหญิงปากร้ายคนนั้นรู้ ไม่อย่างนั้นล่ะก็ พ่อก็จบเห่แล้ว รู้หรือไม่?”

เย่เฉินพยักหน้าต่อๆกัน “พ่อท่านวางใจ ในใจผมมีแผนแล้ว ถึงเวลานั้นผมเอาชุดหนึ่งไว้ในกระโปรงหลังรถของท่าน รอคราวหน้าตอนที่ท่านไปเจอกับคุณน้าหาน ก็สามารถพกมันไปด้วยได้”

“ดี ดีเหลือเกิน ยังคงเป็นลูกเขยที่ดีของผมที่คิดได้รอบคอบ!”