ในเวลานี้เห็นเย่เฉิน ใจหญิงสาวในส่วนลึกของจิตใจเธอ ทันใดนั้นรุนแรงออกมา วิ่งเหยาะๆตลอดทางถึงข้างหน้าเย่เฉิน จับแขนของเขาไว้พูดเสียงอ่อนๆว่า “พี่เย่เฉิน วันนี้ฉันก็จะกลับไปเย่นจิงแล้ว คุณตัดใจลงที่จะให้ฉันไปไหม”
เย่เฉินยิ้มพูดว่า “คุณจะกลับบ้าน อีกทั้งยังจะกลับไปเข้าร่วมการซ้อมใหญ่ของรายการชุนหว่าน ประชาชนทั้งประเทศล้วนรอดูการแสดงของเธออยู่ในรายการชุนหว่านล่ะ”
กู้ชิวอี๋ไม่พอใจบ่นอยู่ “ตอบไม่ตรงคำถาม! สิ่งที่ตัวฉันอยากจะถามคือ คุณตัดใจลงหรือไม่ที่ฉันเองจะจากไป!”
เย่เฉินอยากพูดว่าตัดใจลง แต่รู้สึกว่าหลังจากพูดออกมา กู้ชิวอี๋ย่อมจะโมโหต่อตนเองออกมาอย่างแน่นอน
แต่ว่า เขาก็พูดตัดใจไม่ลงไม่ได้อีก เพราะว่าแท้ที่จริงตนเองอยากให้กู้ชิวอี๋กลับไปจะตาย ไม่งั้นหากเธออยู่จินหลิงต่ออีกล่ะก็ เพียงแต่จะนำความยุ่งยากกับความลำบากให้กับตนเองเท่านั้น
ถ้าหากเซียวชูหรันรู้เรื่องเธอกับตนเอง ยังไม่รู้ว่าจะโมโหมากขนาดไหนล่ะ
ดังนั้น เขาก็เลยพูดลวกๆว่า “ไอ้หยะ ถึงยังไงคุณกลับไปก็ไปยุ่งกับงานของคุณก่อน ไม่กี่วันผมก็จะไปเยี่ยมคุณที่บ้านคุณแล้ว ไม่นานล่ะ”
“งั้นก็ได้” กู้ชิวอี๋เบ้ปากขึ้นมา พยักหน้าแล้วพยักหน้าอีกเบาๆ พูดว่า “ฉันกลับไปไม่บอกพ่อก่อน รอคุณไปแล้วค่อยให้ความตื่นตระหนกตกใจด้วยความดีใจแก่เขา”
เย่เฉินพูดว่า “ได้ งั้นก็อย่าเพิ่งบอกลุงกู้ก่อน”
ในเวลานี้แอร์โฮสเตสกำลังทำการตรวจสอบก่อนที่จะขึ้นเครื่องแล้ว เฉินตัวตัวก็นำกระเป๋าส่วนตัวของกู้ชิวอี๋ขึ้นไปบนเครื่องบินส่วนตัวก่อนแล้ว
ส่วนกู้ชิวอี๋ยืนอยู่นอกประตูห้องผู้โดยสาร จ้องมองเย่เฉินที่หล่อสูงใหญ่อยู่ข้างหน้าอย่างอ่อนโยน พูดว่า “พี่เย่เฉิน หลังจากฉันไปแล้ว คุณจำไว้ว่าต้องคิดถึงฉัน รู้หรือไม่?”
เย่เฉินพยักหน้าต่อๆกัน “รู้แล้วๆ คุณวางใจเถอะ ผมย่อมคิดถึงคุณแน่นอน”
กู้ชิวอี๋พูดอีกว่า “คุณต้องมีสปริงในหัวของคุณตลอดเวลา เตือนตนเองไว้ทุกเวลา ฉันถึงจะเป็นคู่หมั้นจริงๆของคุณ ผู้หญิงคนอื่นๆที่อยู่ข้างนอก ทั้งหมดล้วนเป็นแขกที่ผ่านไปอย่างรวดเร็วในชีวิตคุณ ชาตินี้พ่อของฉันมีเพียงฉันเป็นลูกสาวคนเดียว นัยน์ตาก็มีเพียงแค่ลูกเขยคุณคนเดียว คุณอย่าทำให้เขาผิดหวังนะ”
เครื่องบินสตาร์ทเครื่อง ค่อยๆผลักออกจากโรงเก็บเครื่องบิน นี่เย่เฉินจึงโล่งอกไปที รีบกลับไปลานจอดรถ ขับรถตรงไปกลางใจเมือง
ตอนขับรถออกมา เขาก็โทรหาเฉินจื๋อข่ายทันที สายติดก็สั่งว่า “เหล่าเฉิน คุณช่วยผมดูหน่อยว่าจะมีแบรนด์ผลิตภัณฑ์ดูแลผิวระดับไฮเอนด์ เป็นคาเวียร์ต่อต้านริ้วรอยอะไรอย่างนี้ใช่หรือไม่?”
เฉินจื๋อข่ายพูดว่า “มีแบรนด์อย่างนี้จริงๆ โรงแรมป๋ายจินฮ่านกงของพวกเราก็มีขาย แบรนด์ผลิตภัณฑ์ดูแลผิวระดับไฮเอนด์ระดับสูงสุดในโลก เทียบกับLa Merนั้นแข็งแกร่งกว่าเยอะเลย”
เย่เฉินงงงวยถามว่า “โรงแรมป๋ายจินฮ่านกงยังมีผลิตภัณฑ์ดูแลผิวขายหรือ?”
เฉินจื๋อข่ายยิ้มพูดว่า “คุณชาย ท่านไม่เคยพักอยู่โรงแรมป๋ายจินฮ่านกงมาก่อน อาจจะขาดความเข้าใจกับส่วนภายในโรงแรมห้องพักของโรงแรมป๋ายจินฮ่านกง แผนกภายในโรงแรมห้องพักของโรงแรมป๋ายจินฮ่านกงของพวกเรา มีห้างสรรพสินค้าระดับไฮเอนด์ขนาดใหญ่ Hermes Chanel Diorอะไร ร้านขายแบรนด์ระดับสูงสุดเหล่านี้โดยเฉพาะมีพร้อมทุกอย่าง เป็นที่นิยมของโรงแรมระดับสูงสุด ที่พักบวกอาหารและเครื่องดื่มบวกความบันเทิงบวกช้อปปิ้งอีก พยายามให้ได้ลูกค้าระดับไฮเอนด์เที่ยวพักผ่อนแบบครบวงจร แม้แต่แรงกำลังที่ออกไปช้อปปิ้งล้วนประหยัดแล้ว”
เย่เฉินรู้แจ้งกระจ่างในฉับพลัน พูดว่า “งั้นพอดีเลย คุณช่วยไปซื้อเครื่องสำอางคาเวียร์ที่ต่อต้านริ้วรอยอย่างนั้นให้กับผมสามชุด อีกสักครู่ให้คนส่งมาให้ผมที่สนามยิมเนเซียมจินหลิง”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...