ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 133

บทที่ 133 ผมขอยอมรับผิดกับคุณ(1)

เมื่อทุกเรื่องประดังประเดเข้ามาพร้อมกันอย่างต่อเนื่อง ทำให้เหมยผิงเหงื่อแตกพลั่กเหมือนดั่งสายฝน จนยืนทรงตัวไม่อยู่ต้องใช้มือจับกับกำแพงไว้

เซียวชูหรันไม่รู้ว่าเขาโทรศัพท์คุยกับใคร เพียงแต่เห็นว่าหลังจากที่รับสายแล้ว ทันใดนั้นการแสดงออกของเขาก็เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง เหมือนเกิดเรื่องฉุกเฉินอะไรขึ้น เธออดไม่ได้ที่จะสงสัย

“ เย่เฉิน เหมยผิงเหมือนป่วยกะทันหันหรือเปล่าคะ? ”

เย่เฉินเหมือนจะยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้ม แล้วกล่าวด้วย“ เหมือนจะใช่ ในสมองมีโรค จำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าตัวเองเป็นห่าอะไร”

เสียงร้องไห้และตื่นตระหนกของเลขาดังมาจากปลายสายโทรศัพท์ แต่เหมยผิงหูอื้อจนไม่ได้ยินเสียงอะไรแล้ว สมองของเขาเต็มไปด้วยสิ่งที่เย่เฉินพูดในตอนนั้น

“คุณล้มละลายแล้ว”

เหมยผิงเหงื่อแตกพร่า เงยหน้าขึ้นด้วยความหวาดกลัว จ้องเขม็งมองไปที่เย่เฉิน

หรือว่าเขาสามารถรับรู้ได้ล่วงหน้า?

เขา.......ล้มละลายจริง ๆแล้ว!

เหมยผิงทรุดตัวลงกับกำแพง ด้วยสีหน้าที่สิ้นหวัง

เย่เฉินมองหน้าเขาแวบหนึ่งด้วยสายตาเย็นชา แล้วพูดกับเซียวชูหรันว่า “พวกเราไปกันเถอะ”

เซียวชูหรันก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเหมยผิง เพราะเธอไม่อยากมองคน ๆ นี้อีกต่อไป หันหลังแล้วเดินจากไป

ขณะนี้ จู่ๆเหมยผิงก็ได้สติขึ้นมา เงยหน้าขึ้นและมองไปที่เย่เฉิน!

ทันใดนั้นเขาก็ตะเกียกตะกายลุกขึ้นยืน มุ่งหน้ามาทางด้านหลังของเย่เฉิน

ขณะที่เย่เฉินกำลังจะขึ้นรถ เหมยผิงรีบเข้ามาหา ดวงตาของเขาแดงก่ำ หายใจด้วยความหอบ จ้องเขม็งมองเย่เฉินอย่างไม่วางตา

การปรากฏตัวที่บ้าคลั่งของเหมยผิง ทำให้เซียวชูหรันประหม่า จิตใต้สำนึกของเธอบอกให้เย่เฉินก้าวถอยหลังไป

“แกเป็นคนทำใช่ไหม? ทั้งหมดนี้แกเป็นคนทำใช่ไหม? ”

เหมยผิงจ้องมองเย่เฉิน ถามอย่างรีบเร่ง