ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1334
เย่เฉินพยักหน้ายิ้มๆ พลางถามว่า “คุณน้าหานอยู่ไหมครับ?”
“อยู่อยู่แล้วสิ!” เซียวฉางควนหัวเราะร่วน พูดเสียงต่ำว่า “คุณน้าหานของลูกน่ะนั่งข้างพ่อนี่เอง พ่อกำลังสอนเธอให้รู้จักตัวอักษรของเหยนเจินชิงน่ะ!”
“โอเคครับพ่อ!” เย่เฉินหัวเราะบอก “นี่พ่อศึกษาเหยนเจินชิงด้วยหรอ?”
“เฮ้อ” เซียวฉางควนหัวเราะร่วนบอก “พ่อมีศึกษาแค่เหยนเจินชิงที่ไหนกันล่ะ? ไม่ว่าจะหวางซีจือ หวงถิงเจียน หลิ่วกงเฉวียน โอวหยังสวิ๋น พ่อน่ะศึกษาหมดเลย!” (เหยนเจินชิง หวงถิงเจียน หลิ่วกงเฉวียน โอวหยังสวิ๋นคือปรมาจารย์เชี่ยวชาญการเขียนพู่กันจีนโบราณของประเทศจีน)
เย่เฉินหัวเราะบอก “ครับ วันหลังผมจะต้องเรียนกับพ่อเยอะๆแล้วสิเนี่ย”
จากนั้นพูดอีกว่า “จริงสิครับพ่อ สกินแคร์ที่พ่ออยากได้ผมได้มาแล้วนะ ให้ผมส่งไปให้พ่อเลยละกัน ถ้าเอากลับบ้าน เดี๋ยวแม่เห็นว่าเพิ่มมาอีกชุดหนึ่ง จะตอบยาก”
ที่เย่เฉินให้เฉินจื๋อข่ายเตรียมไว้สามชุด เพราะรู้สึกว่า นอกจากชุดที่ให้หม่าหลันแล้ว ต้องเตรียมให้เซียวชูหรันเมียของตนด้วยหนึ่งชุด อีกชุดเป็นเพราะเซียวฉางควนอยากให้หานเหม่ยฉิง
แต่ว่าถ้าตนเอาทั้งสามชุดกลับบ้าน เกิดหม่าหลันเห็นเข้า ว่า นอกจากชุดของเซียวชูหรันแล้ว ที่เหลืออีกสองชุดหล่อนต้องอยากฮุบไว้คนเดียวแน่
ดังนั้น เลยเอาชุดที่พ่อตาคิดจะให้หานเหม่ยฉิงออกมาก่อนดีกว่า จะได้ไม่ทำให้แม่ยายคิดหวังเข้าข้างตัวเองไป
พอดีพ่อตาอยู่กับหานเหม่ยฉิง โอกาสนี้ดีมากเลย
พอเซียวฉางควนได้ยินแบบนี้ ก็พูดอย่างดีใจว่า “ไอ้หยา ลูกเขยพ่อ เก่งจริงๆเลยนะ! พ่อพึ่งพูดเมื่อเช้าเอง เราก็จัดการได้เร็วขนาดนี้แล้ว เก่งมากเลยนะเนี่ย!”
เย่เฉินยิ้มว่า “เรื่องเล็กน้อยเท่านั้นเองครับ ไม่เท่าไหร่หรอก พ่อรอผมแป๊บนะ เดี๋ยวผมไปหา”
เซียวฉางควนรีบบอก “เดี๋ยวพอมาถึงหน้าประตูมหาวิทยาลัยผู้สูงอายุ โทรหาพ่อนะ พ่อลงไปรับ”
“OK！”
“พระเจ้า!” เซียวฉางควนเบิกตากว้างแทบถลน “กล่องแค่นี้ ราคาเกือบสี่แสน? พอซื้อรถคันหนึ่งได้เลยนะ แถมยังเป็นรถBMW5ซีรีย์ด้วย！เอาไปซื้อAudyA6ยังได้เลย!”
เย่เฉินพยักหน้าเออออตาม “พอจริงๆครับ”
เซียวฉางควนเบ้ปากบ่น “โถ สกินแคร์ราคาแพงขนาดนี้ ให้ยัยหม่าหลันใช้จะคู่ควรหรือไง! ลูกเขย พ่อว่าเอาชุดนี้ไปแลกชุดราคาแสนกว่าให้หล่อนเถอะ ยังช่วยลูกประหยัดไปได้ตั้งสองแสนกว่าแหน่ะ!”
ชะงักเล็กน้อย เซียวฉางควนบอกอีกว่า “สองแสนกว่านี่เอามาทำอะไรก็ได้ ยังดีกว่าใช้ไปเพื่อยัยหม่าหลันเลยนะ? สองแสนกว่าพอซื้อภาพวาดโบราณหลายภาพแขวนไว้ที่บ้านแล้ว ในเมื่อสามารถทำให้บ้านเราดูมีระดับขึ้นมา ตัวภาพยังเพิ่มมูลค่าได้ไม่หยุดด้วย ไม่ดีหรือไง?”
เย่เฉินกระเซ้าเล่นว่า “งั้นคืนชุดนี้ดีกว่า แล้วเอาเงินหลายพันไปซื้อแบบของปลอมเกรดเอมา อย่างน้อยก็ประหยัดไปสามแสนแปดเลยนะ”
เซียวฉางควนได้ยินอย่างนั้น ตบขาผ่างโพล่งออกมาว่า “พ่อลูกเขย วิธีนี้ดีเลย! เอาชุดนี้ไปคืน แล้วซื้อของปลอมเกรดเอให้หล่อนน่ะดีแล้ว เหมาะสมแล้วล่ะ!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...