ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1336
เซียวชูหรันลากเย่เฉินมาด้านข้าง บ่นว่า “ตอนเช้าแม่แค่พูดไปงั้นแหละ ทำไมคุณไปหาสกินแคร์ราคาแพงแบบนี้มาให้แม่ล่ะ...ชุดละสี่แสน มันน่ากลัวเกินไปแล้วนะ บ้านเราไม่ได้รวยขนาดนั้นซะหน่อย...”
เย่เฉินหัวเราะบอก “นี่ก็มีช่องทางพิเศษไง คุณไม่ต้องใส่ใจมากหรอก”
เซียวชูหรันบอกเสียงต่ำว่า “ฉันแค่กลัวแม่จะเหลิง และยึดติด เกิดแม่เอาแต่บอกให้คุณหาสกินแคร์ราคาแพงแบบนี้มาอีกเรื่อยๆ คุณจะทำยังไงล่ะ?”
เย่เฉินยิ้มน้อยๆว่า “ไม่หรอก คุณไม่เห็นหรอว่าแม่ทำตัวดีขึ้นเยอะแล้วนะ คิดว่าเป็นรางวัลที่ช่วงนี้แม่ทำตัวดีละกัน ให้เธอสามารถทำตัวดีต่อไปได้อีกเยอะๆ”
ระหว่างพูด หม่าหลันได้ใช้มือถือถ่ายคลิปไปอวดเพื่อนเรียบร้อยแล้ว ปากยังพร่ำบ่นว่า “ดูลูกเขยฉันซื้อชุดสกินแคร์La Prairieสองชุดนี้มาให้ฉันสิ นี่น่ะเป็นเซต Genaissanceนะ สองชุดรวมกันนี่อย่างน้อยเจ็ดแสนกว่าเลยนะ!”
พอเย่เฉินได้ยินคำนี้ รีบค้านทันที “แม่ครับ สองชุดนี้ไม่ได้ให้แม่ทั้งสองชุดนะครับ แม่กับชูหรันคนละชุด!”
“หา?” หม่าหลันพูดอย่างปวดใจ “ชูหรันยังเด็กนะ ผิวพรรณเต่งตึงจะตาย ดูหน้าสิไม่มีรอยตีนกาเลยสักรอย ตอนนี้จะต้องการสกินแคร์ที่ช่วยลดทอนความเหี่ยวย่นแบบนี้ที่ไหนกัน! ใช้พวกเก็บความชุ่มชื้นก็พอแล้ว!”
เย่เฉินพูดอย่างหนักแน่นทันทีว่า “ไม่ได้ ซื้อมาให้คนละชุดครับ แม่พูดยังไงก็จะมายึดเอาชุดของชูหรันไปเองไม่ได้”
หม่าหลันรู้สึกเสียดายหนักมาก แต่เธอในตอนนี้ไม่กล้าหือกับเย่เฉินเลยสักนิด
อย่าว่าแต่หือเลย แค่เถียงเธอยังไม่กล้าเลย
เลยได้แต่พยักหน้าเนือยๆว่า “ก็ได้ๆ แม่เชื่อเรา สกินแคร์บำรุงผิวสองชุดนี้ แม่กับชูหรันคนละชุด!”
เซียวชูหรันพูด “ฉันไม่กล้าใช้ของแพงขนาดนี้หรอก...”
หม่าหลันตาเป็นประกาย กำลังจะพูดว่าลูกไม่กล้าใช้ให้แม่เลย เย่เฉินพูดแทรกขึ้นมาทันที เขาบอกว่า “เมียจ๋า ถ้าคุณไม่กล้าใช้ งั้นผมเอาไปคืนเขาทั้งสองชุดเลยละกัน”
“อ๊ายอ๊ายอ๊าย อย่าสิอย่าสิ!” หม่าหลันร้อนใจ รีบห้ามทันที “ชูหรัน เย่เฉินเขาอุตส่าห์มีน้ำใจ ลูกจะมาทำนิสัยไม่ดี ไม่เห็นค่าความหวังดีของคนอื่นอย่างนี้ไม่ได้นะ!”
เซียวชูหรันยังอยากพูดอะไร เย่เฉินหยิบขึ้นมาชุดหนึ่งยื่นใส่มือเธอ พูดอย่างจริงจังว่า “สามีซื้อให้คุณ คุณก็ใช้ไปเลย! ใช้หมดแล้ว ผมจะซื้อให้คุณใหม่!”
“เกิดเรื่องอะไรขึ้นคะแม่?”
“ลูกขึ้นมาก่อนเดี๋ยวค่อยว่ากัน!”
เซียวชูหรันหน่ายใจ ได้แต่บอกเย่เฉินว่า “แม่ให้ฉันขึ้นไปหา”
เย่เฉินไม่ได้คิดอะไร เขาพยักหน้าเบาๆ
เซียวชูหรันขึ้นลิฟต์ไปชั้นสาม มาถึงห้องหม่าหลัน พึ่งถึงหน้าห้อง ก็โดนหม่าหลันลากเข้าห้องไป จากนั้นหม่าหลันก็ล็อกประตูห้องทันที พูดอย่างตื่นเต้นว่า “ลูกแม่! แม่คิดว่าเย่เฉินน่ะมีคนอื่นแล้วล่ะ!”
“หา? มีคนอื่น?” เซียวชูหรันขมวดคิ้ว “เป็นไปได้ยังไงคะ”
“ทำไมจะไม่ได้?” หม่าหลันรีบหยิบใบเสร็จออกมาหนึ่งใบ โพล่งออกมาว่า “ลูกดูนี่สิ! ใบเสร็จมันบอกชัดว่า เย่เฉินซื้อชุดสกินแคร์เซต Genaissance มาสามชุด ทำไมถึงเอากลับมาแค่สองชุด?! อีกชุดหนึ่งล่ะ? ต้องให้ยัยจิ้งจอกหน้าไม่อายคนไหนนอกบ้านแน่!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...