ตอนเย่เฉินดูทีวีอยู่ เซียวชูหรันเดินมาด้านหน้าเขา
เห็นเขากำลังดูทีวี เลยนั่งลงข้างเขา
จากนั้น เซียวชูหรันชะงักเล็กน้อย ถามเขาเสียงต่ำว่า “เย่เฉิน ถามคุณเรื่องหนึ่งนะ คุณต้องตอบฉันตามตรง ห้ามหลอกฉันนะ”
เย่เฉินพยักหน้าบอก “เมียจ๋าคุณถามสิ”
เซียวชูหรันยื่นใบเสร็จรับเงินในมือมาตรงหน้าเย่เฉิน เอ่ยปากถามว่า “ทำไมในนี้เขียนว่าเป็นชุดสกินแคร์สามชุดล่ะ? ไม่ใช่ว่าฉันไม่เชื่อใจคุณ แค่หวังว่าคุณจะอธิบายกับฉันตามตรง”
เย่เฉินอึ้งเล็กน้อยเมื่อเห็นใบเสร็จใบนั้น แต่ไม่นานก็เข้าใจ นี่ต้องเป็นเพราะเฉินจื๋อข่ายซื้อสกินแคร์เสร็จ ก็จับยัดไปในกล่องของขวัญแน่เลย
ดังนั้นเขาเลยเหล่ซ้ายแลขวา เห็นหม่าหลันไม่ได้มาด้วย เลยพูดเสียงต่ำว่า “ผมบอกคุณตามตรงนะเมียจ๋า สกินแคร์ชุดนั้นพ่อจะเอาน่ะ”
“พ่อฉัน?” เซียวชูหรันเบิกตากว้างถาม “พ่อฉันแก่ขนาดนั้นแล้ว จะเอาสกินแคร์ชั้นยอดแบบนี้ไปทำอะไรน่ะ?”
เย่เฉินยิ้มกระดากอายเล็กน้อย พลางว่า “เดิมผมไม่ควรบอกคุณ แต่คุณเป็นเมียผม ผมไม่สามารถหลอกคุณได้ แต่คุณต้องรับปากผมว่า ถ้าผมบอกคุณแล้ว คุณจะไม่ไปถามพ่อยืนยันอีกทีนะ”
เซียวชูหรันมองค้อนเขาหนึ่งที “คุณไม่ให้ฉันไปถามพ่อยืนยันอีกที ถ้าเกิดคุณหลอกฉันจะทำไงล่ะ? ถ้าเกิดคุณให้พ่อรับผิดแทนจะทำไงล่ะ?”
เย่เฉินรีบบอก “คุณเห็นสามีคุณเป็นคนแบบนั้นหรือไง? คนอย่างผมกล้าทำกล้ารับ มีหรือจะยอมให้พ่อรับผิดแทนผม?”
เย่เฉินยักไหล่บอก “เรื่องของพ่อกับแม่ คุณไม่ใช่ไม่รู้ ความสัมพันธ์ของพวกเขาไม่เหมือนคู่สามีภรรยาทั่วไป ดังนั้น...”
เซียวชูหรันมั่นใจว่าเย่เฉินไม่ได้หลอกเธอเรื่องนี้ เธอเองก็ลำบากใจ เลยเอ่ยปากขึ้นว่า “ต่อไปถ้าพ่อถามจะเอาของจากคุณไปให้คุณน้าหานนั่นอีก คุณห้ามรับปากเด็ดขาดเลยนะ ต่อให้พวกเราไม่ได้ห้ามปรามอะไรเขา แต่ก็จะไปช่วยเหลือเขาไม่ได้”
เย่เฉินรับปากในทันที “ครับเมีย ผมรู้ละ! คุณวางใจได้เลย!”
....
ในเวลานี้ ที่โรงพยาบาลชุมชนจินหลิง

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...