ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1341
เซียวฉางควนไม่ได้กลับมาทานข้าวเย็นที่บ้าน
เขาบอกว่า ไปทานอาหารค่ำด้วยกันกับหัวหน้าหลายคนของสมาคมการประดิษฐ์หนังสือและภาพ รวมถึงแกนนำหลายคนของมหาวิทยาลัยผู้สูงอายุ
พอสามทุ่มกว่า เซียวฉางควนถึงโทรหาเย่เฉิน
ตอนเซียวฉางควนโทรมา เย่เฉินกำลังดูทีวีในห้องนั่งเล่นเป็นเพื่อนเมีย
หม่าหลันซึ่งเป็นแม่ยายแปะมาส์กต่อต้านริ้วรอย La Prairieที่หน้า นอนกางแขนขาบนโซฟา ปัดมือถือดูคลิปอย่างสบายอารมณ์ ปัดไปก็บ่นไปว่า “ไอ้หยา สุดยอดเลย สาวน้อยญี่ปุ่นที่มาแข่งต่อสู้ที่จินหลิงเรานี่ หน้าตาดีไม่น้อยเลยนะ!”
เย่เฉินรู้ว่าเธอพูดถึงอิโตะ นานาโกะ ไม่ทันได้พูดอะไร มือถือก็สั่นขึ้นมาซะก่อน
เซียวฉางควนโทรมา เลยรับสายขึ้นมา “ครับ พ่อ”
น้ำเสียงเซียวฉางควนเมามายนิดหน่อย หัวเราะบอก “ไอ้หยาลูกเขยพ่อ มารับพ่อที่เทียนเซียงฝู่หน่อยสิ? พ่อดื่มเหล้าไปนิดหน่อย
เย่เฉินไม่ได้คิดอะไรมาก รับคำและพูดออกมาว่า “ครับพ่อ จะไปเดี๋ยวนี้ครับ”
ระหว่างพูด ก็ลุกขึ้นบอก “แม่ ชูหรัน ผมไปรับพ่อแป๊บหนึ่ง เขาดื่มเหล้ากับคนของสมาคมการประดิษฐ์ตัวหนังสือและภาพ”
ตอนนี้เซียวชูหรันลุกขึ้นมาบอก “เย่เฉิน ฉันไปรับพ่อกับคุณด้วยละกัน”
เย่เฉินไม่ได้คิดอะไรมาก พยักหน้าเบาๆว่า “ได้ งั้นขับรถคุณไปละกัน”
พอหม่าหลันได้ยินว่าเซียวฉางควนไปดื่มเหล้าด้านนอก บ่นกระปอดกระแปดว่า “ตาแก่บ้านี่ นับวันยิ่งดีแตกขึ้นเรื่อยๆ ลูกเขยไม่ต้องไปรับเขาหรอก ให้มันไสหัวกลับมาเอง รอมันกลับมา ฉันจะล็อกประตูใหญ่ไม่ให้มันเข้ามา ให้มันนอนด้านนอกทั้งคืนเลย!”
ไว้รอขาหายแล้ว ฟันปลอมก็ใส่แล้ว ถึงเวลานั้นคงออกจากบ้านทุกวันแน่ ถ้าไม่มีเงิน ยังไม่รู้จะทำเรื่องอะไรออกมาอีก
แต่สำหรับเย่เฉินแล้ว ถ้าให้เงินเธอสักหน่อยแล้วสามารถไล่เธอไปไกลๆ ก็ถือเป็นเรื่องที่ดีเหมือนกัน
ดังนั้นเย่เฉินเลยพูดเสียงเรียบว่า “แม่ครับ ไว้รอขาแม่หายแล้ว ใส่ฟันปลอมแล้ว ผมจะให้แม่เดือนละห้าหมื่นเป็นเงินใช้สอยนะครับ”
“จริงหรอ?” หม่าหลันดีใจมาก
มีเงินใช้ห้าหมื่นเดือนนึงนี่ไม่น้อยจริงๆ เมื่อก่อนเธอมีสองล้านในมือ เดือนหนึ่งก็ไม่กล้าใช้เงินมากขนาดนั้น
ที่จริงเงินใช้สอยของหม่าหลันก็หมดไปกับการเล่นไพ่บ้างเป็นครั้งคราว ไปช็อปปิ้งทำหน้า กินข้าว ร้องคาราโอเกะ บางทีก็ซื้อเสื้อผ้า สกินแคร์กับพวกเพื่อนสาวกลุ่มนั่นแหละ ห้าหมื่นต่อเดือนนี่ถือว่าพอแล้ว
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...