เซียวชูหรันไม่คิดเลยว่า เย่เฉินจะใช้มาตรการเงินรางวัลกับแม่
และยิ่งไม่คิดว่า ผลลัพธ์ของมาตรการเงินรางวัลนี่จะได้ผลดีมากอีกด้วย!
ฉับพลัน เธออายจนแทบแทรกแผ่นดินหนี
ตอนนี้หม่าหลันเห็นเธอไม่พูดอะไร ก็เกลี้ยกล่อมไม่หยุดว่า “ลูกสาว ถ้าไงพรุ่งนี้แม่พาลูกไปหาหมอแผนจีนคนนั้น สั่งยาซักหลายชุด?”
เซียวชูหรันเหนื่อยใจขั้นสุด พูดอย่างเขินอายว่า “แม่คะ อย่าพูดจาซี้ซั้วงี้สิ!”
หม่าหลันพูดอย่างจริงจังว่า “จะเรียกพูดจาซี้ซั้วได้ไงล่ะ? แม่เองก็อยากอุ้มหลานไวๆนะ”
เซียวชูหรันรู้ดีว่า ถ้าตนยังไม่ไปอีก แม่ต้องพูดไม่จบไม่สิ้นแน่ เลยรีบดันเย่เฉินพลางว่า “พวกเราไปกันเถอะ ไปรับพ่อกลับบ้าน”
เย่เฉินพยักหน้ายิ้มๆพลางว่า “งั้นก็ไปรับพ่อก่อน เรื่องลูกแฝดค่อยว่ากัน”
หม่าหลันเออออไปด้วย “โอเคได้! เดี๋ยวค่อยว่ากัน แม่ว่าพรุ่งนี้นี่แหละ!”
เซียวชูหรันหน่ายใจ ลากเย่เฉินออกไปจากบ้าน
พอออกจากบ้าน เซียวชูหรันก็แกล้งโมโหใส่เย่เฉินว่า “เย่เฉิน ทำไมต้องพูดเรื่องพวกนั้นกับแม่ฉันด้วยล่ะ....”
เย่เฉินหัวเราะบอก “ก็มันพูดไปแล้วนี่?”
เซียวชูหรันค้อนเขาหนึ่งที “อย่านึกว่าฉันไม่รู้ความคิดคุณนะ! บอกไว้เลย อยากเลื่อนระดับขั้นก็ทำตัวดีๆค่อยๆเลื่อนขึ้นไป แต่อย่าหวังว่าเกลี้ยกล่อมแม่ฉันแล้วจะได้เพิ่มระดับขึ้นไปนะ!”
เย่เฉินหัวเราะร่วนว่า “ผมเปล่าซะหน่อย! ผมแค่รู้สึกว่าพ่อกับแม่อายุมากแล้ว พวกเขาต้องอยากอุ้มหลานไวๆแน่”
เซียวชูหรันพูดอย่างตื่นเต้นว่า “แต่คุณอย่าลืมสิว่าพวกเขาเป็นคนรักเก่ากันนะ! ต่างคนต่างเป็นรักแรกของกันและกัน แบบนี้น่ะนอกใจได้ง่ายจะตายไป”
เย่เฉินบอก “เอาล่ะเมียจ๋า เรื่องแบบนี้ไม่ใช่อะไรที่คนรุ่นลูกอย่างเราจะไปควบคุมได้หรอกนะ พ่อแม่เขามีกฎและการจัดการของเขาเอง พวกเราอย่าเข้าไปยุ่งจะดีกว่า”
ในตอนนี้เอง รถ Buick GL8คันหนึ่งจอดลงที่ด้านหน้าพวกคนแก่ มีชายหนุ่มคนหนึ่งลงมาจากรถ เย่เฉินมองแวบเดียวก็จำได้ นั่นคือพอล ลูกชายของหานเหม่ยฉิง
พอพอลลงรถ ก็ทักทายคนแก่พวกนั้นอย่างมีมารยาท
ในเวลาเดียวกันก็ยื่นถุงของขวัญให้กับหานเหม่ยฉิง
หานเหม่ยฉิงรับของขวัญมา หมุนตัวยื่นของขวัญให้กับเซียวฉางควนทันที
เห็นได้ชัดว่าเซียวฉางควนอึ้งไปเล็กน้อย ดูเหมือนลังเลที่จะรับด้วย แต่ท่าทางหานเหม่ยฉิงหนักแน่นมาก เขาเลยได้แต่จำใจรับมา

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...