เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1343

เซียวชูหรันไม่คิดเลยว่า เย่เฉินจะใช้มาตรการเงินรางวัลกับแม่

และยิ่งไม่คิดว่า ผลลัพธ์ของมาตรการเงินรางวัลนี่จะได้ผลดีมากอีกด้วย!

ฉับพลัน เธออายจนแทบแทรกแผ่นดินหนี

ตอนนี้หม่าหลันเห็นเธอไม่พูดอะไร ก็เกลี้ยกล่อมไม่หยุดว่า “ลูกสาว ถ้าไงพรุ่งนี้แม่พาลูกไปหาหมอแผนจีนคนนั้น สั่งยาซักหลายชุด?”

เซียวชูหรันเหนื่อยใจขั้นสุด พูดอย่างเขินอายว่า “แม่คะ อย่าพูดจาซี้ซั้วงี้สิ!”

หม่าหลันพูดอย่างจริงจังว่า “จะเรียกพูดจาซี้ซั้วได้ไงล่ะ? แม่เองก็อยากอุ้มหลานไวๆนะ”

เซียวชูหรันรู้ดีว่า ถ้าตนยังไม่ไปอีก แม่ต้องพูดไม่จบไม่สิ้นแน่ เลยรีบดันเย่เฉินพลางว่า “พวกเราไปกันเถอะ ไปรับพ่อกลับบ้าน”

เย่เฉินพยักหน้ายิ้มๆพลางว่า “งั้นก็ไปรับพ่อก่อน เรื่องลูกแฝดค่อยว่ากัน”

หม่าหลันเออออไปด้วย “โอเคได้! เดี๋ยวค่อยว่ากัน แม่ว่าพรุ่งนี้นี่แหละ!”

เซียวชูหรันหน่ายใจ ลากเย่เฉินออกไปจากบ้าน

พอออกจากบ้าน เซียวชูหรันก็แกล้งโมโหใส่เย่เฉินว่า “เย่เฉิน ทำไมต้องพูดเรื่องพวกนั้นกับแม่ฉันด้วยล่ะ....”

เย่เฉินหัวเราะบอก “ก็มันพูดไปแล้วนี่?”

เซียวชูหรันค้อนเขาหนึ่งที “อย่านึกว่าฉันไม่รู้ความคิดคุณนะ! บอกไว้เลย อยากเลื่อนระดับขั้นก็ทำตัวดีๆค่อยๆเลื่อนขึ้นไป แต่อย่าหวังว่าเกลี้ยกล่อมแม่ฉันแล้วจะได้เพิ่มระดับขึ้นไปนะ!”

เย่เฉินหัวเราะร่วนว่า “ผมเปล่าซะหน่อย! ผมแค่รู้สึกว่าพ่อกับแม่อายุมากแล้ว พวกเขาต้องอยากอุ้มหลานไวๆแน่”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน