เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1344

เย่เฉินกับเซียวชูหรันอยู่ในรถ ห่างจากพวกเขาระยะหนึ่ง เลยได้ยินไม่ชัดว่าพวกเขาคุยกันว่าอะไร

แต่ดูท่าทางก็พอเดาออกว่า หานเหม่ยฉิงคงให้พอลลูกชายช่วยหาของขวัญตอบแทนเซียวฉางควน

พอเห็นทั้งคู่แลกของขวัญกันเสร็จ เซียวชูหรันยิ่งเซ็งจัดบ่นว่า “คุณดูพ่อกับคุณน้าหานนั่นสิ เหมือนเพื่อนธรรมดาที่ไหนกัน คู่รักวัยชราที่กำลังมีความรักชัดๆ!”

เย่เฉินพยักหน้าเบาๆ

เขามองออกนานแล้วว่า ระหว่างทั้งสองคนยังหลงเหลือความรักที่มีให้กันอย่างมากอยู่ แถมหานเหม่ยฉิงยังตั้งชื่อจีนให้พอลซึ่งเป็นลูกชายว่าหานมู่ควนเห็นได้เลยว่า ในใจเธอยังไม่ลืมเซียวฉางควน

สำหรับเซียวฉางควนยิ่งไม่ต้องพูดถึงเลย หลายปีมานี้โดนหม่าหลันกดขี่ ในใจเขาไม่รู้จะคิดถึงและปรารถนาหานเหม่ยฉิงมากแค่ไหน

ถ้าตอนแรกที่หม่าหลันขโมยบัตรเครดิตตน ตนจับหล่อนขังคุกยาวไปเลย ป่านนี้เซียวฉางควนคงกลับไปคืนดีกับหานเหม่ยฉิงเรียบร้อยแล้วแน่ๆ

ตอนนี้เซียวชูหรันเริ่มทนดูไม่ไหว บอกเย่เฉินว่า “คุณกดแตรสองทีเตือนพ่อหน่อยสิ ไม่งั้นเขาคงคุยต่ออีกครึ่งชม.แน่”

เย่เฉินพยักหน้า กดแตรสองที เซียวฉางควนหันมามอง จำได้ว่าเป็นรถเซียวชูหรัน ก็คิดว่าเย่เฉินมารับตนแล้ว โบกมือให้รถด้วยรอยยิ้ม จากนั้นก็บอกหานเหม่ยฉิงอย่างออดอ้อนว่า “ไอ้หยาเหม่ยฉิง ลูกเขยผมมารับแล้ว ผมกลับก่อนนะ”

หานเหม่ยฉิงยิ้มน้อยๆ บอกอย่างอ่อนโยนว่า “ถึงบ้านแล้วบอกฉันหน่อยนะ ฉันจะได้ไม่เป็นห่วง”

“ได้เลย” เซียวฉางควนยิ้มอย่างอารมณ์ดี

เซียวชูหรันอาศัยตอนเซียวฉางควนหันไปคุยกับหานเหม่ยฉิง บอกเย่เฉินว่า “พ่อฉันน่าจะไม่รู้ว่าฉันมาด้วย ฉันไปนั่งด้านหลังนะ”

ระหว่างพูด เธอรีบเปิดประตูรถ แล้วผลุบตัวขึ้นไปนั่งด้านหลัง

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน