เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1346

เย่เฉินยื่นมือขวาออกมาปิดใบหน้าด้านข้างตนไว้ เขาไม่รู้จะทำไงดีกับพ่อตาซื่อบื้อคนนี้ของตนเลยจริงๆ

เวลานี้เซียวฉางควนกดรับสาย พูดว่า “ฮัลโหล ชูหรันหรอ พ่อกลับมากับเย่เฉินแล้วนะ”

แต่กลับได้ยินเสียงเซียวชูหรันพูดอย่างโกรธจัดจากที่นั่งด้านหลังว่า “พ่อ! พ่อทำให้หนูผิดหวังมากเลย!”

เซียวฉางควนตกใจสะดุ้งร้อง มือถือหลุดมือลงไปในซอกที่นั่ง

เขาไม่แคร์เก็บมือถือ หันกลับมามองเซียวชูหรันด้วยสีหน้าหวาดกลัวขั้นสุด “ชู...ชูหรัน??? ลูก...ลูกมาอยู่บนรถได้ไงน่ะ?”

เซียวชูหรันถามอย่างโกรธจัดว่า “ทำไมหนูจะอยู่บนรถไม่ได้? ถ้าหนูไม่อยู่บนรถ ก็จะไม่รู้ว่าพ่อนอกใจแม่แล้วสิ!”

เซียวฉางควนเหมือนโดนเหยียบหางฉับพลัน หลุดปากออกมาว่า “ไอ้หยาชูหรันลูกอย่าพูดจาซี้ซั้วสิ พ่อนอกใจแม่ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?”

เซียวชูหรันบอก “พ่อกับคุณน้าหานคนนั้นมาถึงขั้นแลกของขวัญราคาแพงขนาดนี้แล้ว ยังแอบพบกัน กินข้าวลับหลังแม่อีก แบบนี้ไม่ใช่นอกใจแล้วอะไรล่ะ?”

เซียวฉางควนรีบบอก “นี่ไม่ใช่นอกใจ! พ่อกับคุณน้าหานน่ะมีมารยาทต่อกัน ไม่เคยทำอะไรเกินเลยสักนิด อีกอย่าง พ่อแยกกันอยู่กับแม่หนูแล้ว ไม่มีความรักแล้ว เรื่องหย่าก็แค่ช้าหรือเร็ว ต่อให้พ่อนอกใจจริงๆ ก็ไม่ได้เรียกว่านอกใจ นั่นเรียกว่ากำลังเริ่มต้นความรักครั้งใหม่ต่างหาก!”

“พ่อ...พ่อ...” เซียวชูหรันโกรธจนหน้าแดงก่ำ น้ำตาคลอเบ้าพูดว่า “ทำไมพ่อทำแบบนี้ล่ะ! หนูคิดมาตลอดว่าพ่อเป็นพ่อและสามีที่ดี แต่ไม่คิดเลยว่า พ่อจะทำแบบนี้ พ่ออยู่กับแม่มายี่สิบกว่าปีแล้วนะ เวลายาวนานยี่สิบกว่าปี ต่อให้ไม่มีความรัก ความผูกพันก็น่าจะมีสิจริงไหม? อย่างน้อยพ่อน่าจะเคารพแม่บ้างถึงจะถูกสิ!”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน