ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1347
ในตอนที่เซียวชูหรันอ้าปากค้าง และไม่รู้จะตอบยังไงดี
เซียวฉางควนที่อยู่ที่นั่งด้านหน้า พูดเสียงเครือด้วยใบหน้าเสียใจพร้อมทั้งน้ำตาอาบแก้มว่า “ตอนนั้น พ่อกับแม่หนูไม่รักกันเลย พูดอย่างมีศีลธรรมนะ ก่อนคืนนั้นที่เมาเหล้า พ่อแทบจะไม่เคยคุยอะไรกับเธอเลย หนูเองก็น่าจะดูออกว่า คุณน้าหานน่ะดีกว่าแม่หนูทุกด้าน ถ้าเป็นผู้ชายคนอื่น ก็ไม่มีทางยอมทิ้งคุณน้าหานแล้วมาเลือกเธอ ตอนนั้นพ่อโดนบังคับทั้งนั้นเลย!”
ระหว่างพูด เซียวฉางควนมองนอกหน้าต่างอย่างเศร้าสร้อย พูดอย่างทุกข์ทรมานว่า “ตอนนั้นพ่อวางแผนชีวิตหลังเรียนจบกับคุณน้าหานไว้แล้ว พวกเราจะไปทำงานที่อเมริกาด้วยกันหลังเรียนจบ หนูน่าจะรู้ว่า สมัยนั้นน่ะฮิตเรื่องไปเรียนต่อเมืองนอก ทุกคนต่างหาทางให้ได้ไป ตอนนั้นพวกเราคิดว่า ถ้าไปทำงานที่อเมริกาได้ดี งั้นเราจะแต่งงานใช้ชีวิตที่นั่น แล้วก็หาทางให้ได้กรีนการ์ด แผนการชีวิตในอนาคตน่ะชัดเจนมากแล้ว เรียกได้ว่าสว่างไสวมาก...”
“แต่ผลลัพธ์ล่ะ? เพราะพ่อดื่มเหล้ามากไปในงานเลี้ยง แม่หนูเลยได้ช่อง บีบให้คุณน้าหานจากไป ทำลายความสุขของชีวิตพ่อ ทำลายแผนการชีวิตพ่อทั้งหมด!”
“ทำไมหลายปีมานี้พ่อไม่ขยันทำงาน ใช้ชีวิตไปวันๆ? รับคำสั่งอืออออยู่บ้านตั้งแต่เช้ายันค่ำ ดูไม่ออกเลยว่าเคยเป็นคนที่เรียนจบจากมหาวิทยาลัยมีชื่อ? ยังไม่ใช่เป็นเพราะว่า ตอนนั้นแม่หนูทำลายชีวิตพ่อ ทำให้พ่อสูญเสียความหวังและทิศทางพยายามต่อไป!”
พูดจบพวกนี้ เซียวฉางควนเก็บความรู้สึกไม่ไหวอีกต่อไป เขาแหกปากร้องว่า “ชีวิตคนเรามีแค่ครั้งเดียว โดนทำลายแล้วก็ไม่มีทางชดเชยได้อีก หนูล่ะ? หนูเห็นแค่แม่หนูไม่ได้รับความเป็นธรรม แต่หนูเคยคิดไหมว่า ยี่สิบกว่าปีมานี้ พ่ออยู่มาได้ยังไง? พ่อรู้สึกยังไง?”
เซียวชูหรันเองก็พูดไม่ออก
เธอคิดไม่ถึงจริงๆว่า หลายปีมานี้พ่อต้องทุกข์ทรมานขนาดนี้
จนถึงกระทั่ง แผนการชีวิตที่วางแผนไว้ก่อนแล้ว เพราะแม่เป็นมือที่สามเข้ามาแทรก กลับเกิดการเปลี่ยนแปลงที่แทบจะเรียกว่าพลิกแผ่นดินเลยทีเดียว
ที่แท้ พ่อน่าจะไปอเมริกาทำงาน แต่งงานกับคุณน้าหาน กลายเป็นบุคคลมีชื่อเสียงของสังคม
แต่ต่อมา หลังจากพ่อแต่งงานกับแม่ กลายเป็นขยะในสายตาคุณย่า เป็นคนด้อยที่โงหัวไม่ขึ้น
ดังนั้นเธอปลอบโยนพ่อเสียงเครือว่า “พ่อคะ อย่าร้องไห้เลย หนูไม่ดีเอง ไม่รู้เรื่องราวเป็นยังไง ก็กล่าวโทษพ่อ ขอโทษค่ะ...”
เซียวฉางควนขยี้ตา ถอนหายใจยาวออกมา “เฮ้อ...พ่อไม่ได้อยากให้หนูขอโทษพ่อ พ่อแค่หวังจะได้ความเข้าใจจากหนู”
เซียวชูหรันพยักหน้าเบาๆ ถอนหายใจว่า “ต่อไปเรื่องของพ่อ หนูจะไม่ก้าวก่ายอีก แค่หวังว่าพ่อจะจัดการเรื่องความสัมพันธ์พวกนี้ให้ดี”
สำหรับเซียวชูหรันในตอนนี้ เธอรู้เรื่องราวทั้งหมดแล้ว ไม่สามารถห้ามปรามพ่อไม่ให้คบหากับหานเหม่ยฉิง แต่เธอเป็นลูกสาวแท้ๆของหม่าหลัน ด้วยความเคารพที่มีต่อแม่และความสัมพันธ์ครอบครัวสามคนพ่อแม่ลูกแล้ว เธอไม่สามารถสนับสนุนพ่อให้จีบหานเหม่ยฉิงได้อีก
ดังนั้นเธอรู้สึกว่า สิ่งเดียวที่ตนทำได้ คือไม่ก้าวก่ายเรื่องพ่อกับแม่อีก
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...