ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 135
บทที่135 รักษาช่วยชีวิตคน(1)
ในขณะนี้ เมื่อเผชิญหน้ากับคำถามของเซียวชูหรัน แม่ยายหม่าหรันก็พูดอย่างโกรธ ๆ “ไม่ว่าจะยังไง เลือดที่ไหลอยู่ในตัวลูกก็เป็นของตระกูลเซียว! นอกจากนี้ คุณย่าของลูกได้ขอโทษแม่แล้ว และเธอบอกว่าเลอะเลือนไปชั่วขณะ เพราะถูกเซียวไห่หลงยุยงจนทำให้เธอโกรธ และตอนนี้ก็ลงโทษเซียวไห่หลงอย่างหนักแล้ว ลูกยังไม่พอใจอะไรอีก? ”
เซียวชูหรันพูดด้วยความโกรธว่า “ถึงแม้ว่าจะขอโทษแล้วยังไงล่ะ คนอย่างคุณย่า ฉันเข้าใจเธอที่สุดแล้ว ถึงแม้ว่าเธอจะขอโทษ ก็ไม่จริงใจแน่นอน! เธอเพียงแค่หวังจะให้ฉันกลับไป เพื่อช่วยเธอทำโครงการร่วมธุรกิจกับตี้เหากรุ๊ปเท่านั้น”
หม่าหลันรีบเกลี้ยกล่อม “ลูกอย่าคิดว่าคุณย่าจะร้ายขนาดนั้น เราทั้งหมดก็คือครอบครัวเดียวกัน จะมีความบาดหมางยาวนานไปทำไม? ”
“ฉันกับตระกูลเซียวไม่ใช่ครอบครัวเดียวกัน เซียวชูหรันพูดด้วยความโกรธ และฉันก็ไม่สามารถกลับไปทำงานที่บริษัทเซียวชื่อได้อีก”
“ลูกพูดอย่างนี้ได้ยังไง” หม่าหลันพูดอย่างไม่พอใจ “คุณย่าของลูกรู้ถึงความผิดพลาด หรือว่าลูกต้องการให้ผู้อาวุโสแบกหน้ามาขอโทษลูกด้วยตัวเองเหรอ?”
หม่าหลันกล่าวอีกครั้งว่า “เพื่อแสดงความจริงใจ คุณย่าได้ให้สร้อยคอทองคำหนึ่งเส้น กับกำไลหยกอีกสองวงกับแม่...”
“แม่ แค่บอกว่าตรง ๆ ว่า แม่อยากได้เครื่องประดับที่คุณย่าให้ก็แค่นั้น”
ด้วยความโกรธเมื่อเซียวชูหรันพูดจบ ก็ไม่สนใจหม่าหลันอีกต่อไป หันหลังเดินกลับเข้าไปที่ห้องนอนทันที
เย่เฉินก็รีบตามไปทันที
หม่าหลันพูดอย่างโกรธ ๆ ในห้องนั่งเล่น “คุณดูลูกสาวคุณสิ”
โดยไม่คาดคิดเซียวฉางควนก็ไม่สนใจเธอ หันหลังเดินจากไป
ในห้องนอน เซียวชูหรันยังคงโกรธและบ่นกับเย่เฉินว่า “ฉันไม่คิดเลยว่า ตระกูลเซียว จะใช้เครื่องประดับเพื่อซื้อแม่ของฉัน ก็เพราะพวกเขารู้ว่าแม่ฉันเห็นเงินก็ตาโต? แม่นี่ช่างกระไร ตระกูลเซียวให้เครื่องประดับไม่กี่ชิ้น พูดดี ๆไม่กี่คำ เธอก็เลอะเลือนล่ะ และลืมไปเลยว่าก่อนหน้านั้นพวกเขาดูหมิ่นเธอยังไงบ้าง? ”
แม้ว่าในใจเย่เฉินจะรู้สึกไม่ดี แต่เขาก็ไม่ได้พูดเรื่องแย่ ๆของแม่ยาย เขาทำได้เพียงแค่พูดเกลี้ยกล่อม “ตอนที่พวกเราตัดขาดจากตระกูลเซียว ตอนนั้นแม่คุณไม่อยู่ด้วย เธอจึงไม่รู้ว่าตระกูลเซียวใช้วิธีเลวทรามต่ำช้าอย่างไง”
เซียวชูหรันกล่าวว่า “ยังไงเธอก็จะให้ฉันกลับไปทำงานที่ตระกูลเซียวอีก? ”
เย่เฉินคิด ซ่งหวั่นถิงเป็นถึงลูกสาวของตระกูลสูงในเมืองจินหลิง เธอสามารถช่วยสนับสนุนธุรกิจของภรรยาในอนาคตได้ ก็เลยตอบตกลงแล้วกล่าวว่า “งั้นก็เป็นคืนนี้ก็แล้วกัน”
ซ่งหวั่นถิงพูดอย่างซาบซึ้งทันทีว่า “ดีค่ะ คืนนี้ฉันไปรับคุณนะคะ!”
“ได้ครับ”
หลังจากวางสายจากซ่งหวั่นถิง เย่เฉินก็พูดกับเซียวชูหรันว่า “คืนนี้มีเพื่อนคนหนึ่งต้องการพบผม ผมไม่กินข้าวที่บ้านน่ะครับ”
เซียวชูหรันพยักหน้า และก็ไม่ได้ถามอะไร บอกเพียงว่า “คุณอยู่ข้างนอกอย่าช่วยคนอื่นดูฮวงจุ้ย ถ้าหากคนอื่นมองว่าคุณเป็นพวกต้มตุ๋น มันจะทำให้เดือดร้อนได้”
เย่เฉินยิ้มบาง ๆ แล้วกล่าวว่า “วางใจได้ ผมรู้ว่าควรจะทำอย่างไร”
……
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...