ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 136
บทที่136 รักษาช่วยชีวิตคน(2)
……
กลางคืน ซ่งหวั่นถิงขับรถมาที่ชุมชนเพื่อรับเย่เฉินด้วยตนเอง
เมื่อเห็นเย่เฉิน เธอก็ยกมือขึ้นด้วยความเคารพและกล่าวว่า “อาจารย์เย่ ฉันสร้างความลำบากให้คุณแล้ว”
เย่เฉินยิ้มบาง ๆ “คุณซ่งไม่ต้องเกรงใจขนาดนั้น”
เมื่อพูดจบ เขาเห็นเธอสวมสร้อยข้อมือเพชรที่ข้อมือ จึงถามอย่างสงสัยว่า “สร้อยข้อมือที่ทำหายเมื่อครั้งนั้น ก็คือเส้นนี้ใช่ไหม? ”
ซ่งหวั่นถิงพยักหน้าอย่างรีบร้อนและกล่าวว่า “ใช่ คือเส้นนี้เองค่ะ เป็นของที่แม่ทิ้งไว้ให้ฉันก่อนท่านจะเสียชีวิต สำหรับฉันแล้วมันสำคัญพอ ๆ กับชีวิตฉัน ต้องขอบคุณอาจารย์เย่ มิฉะนั้น ฉันอาจจะไม่ได้มันกลับคืนมาตลอดไป”
เย่เฉินยิ้มและกล่าวว่า “คุณกับมันยังมีวาสนาต่อกัน ถึงแม้ว่าผมไม่ช่วย เมื่อเวลาผ่านไปสักพักมันก็จะวกกลับมาในมือคุณอีกครั้ง”
ซ่งหวั่นถิงรู้ว่าที่เย่เฉินพูดแบบนี้คือถ่อมตน ก็รีบพูดขึ้นมา “อาจารย์เย่ คนที่มีความสามารถอย่างคุณนั้นหายาก และยังเป็นคนถ่อมตัวเช่นนี้ ก็ยิ่งหายากเข้าไปอีก”
เย่เฉินกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ คุณซ่ง ไม่ต้องพูดประจบผมแล้ว พวกเรารีบไปกันเถอะ”
ซ่งหวั่นถิงรีบพยักหน้าและกล่าวว่า “ อาจารย์เย่ เชิญขึ้นรถค่ะ! ”
เมื่อขึ้นไปนั่งบนรถโรลส์รอยซ์ของซ่งหวั่นถิงแล้ว คนขับก็ออกรถอย่างรวดเร็ว เพื่อไปยังคฤหาสน์ของตระกูลซ่งในเมืองจินหลิง
นี่คือวิลล่าสไตล์จีนทั่วไป ที่มีรูปทรงที่สวยงามใหญ่โตโอ่อ่า และยังมีสวนเจ็ดชั้น ซึ่งแสดงให้เห็นถึงความงามแบบโบราณที่คลาสสิก แสดงถึงรสนิยมที่หรูหราของเจ้าของ
ยิ่งไปกว่านั้นคฤหาสน์แห่งนี้มีพื้นที่ขนาดใหญ่มาก และถ้าใครสามารถเป็นเจ้าของที่ดินผืนใหญ่ในเมืองจินหลิง แสดงให้เห็นได้ว่าตระกูลซ่งมีความมั่งคั่งแค่ไหน
ภายใต้การนำของซ่งหวั่นถิง เย่เฉินมาถึงลานหลัก ทันทีที่เดินเข้าประตู เขาเห็นชายหนุ่มในชุดสูทและรองเท้าหนัง เดินมาที่นี่พร้อมกับชายชราและหญิงสาว
ลูกหลานในตระกูลทุกคนต่างก็หาหมอผู้วิเศษจากทั่วทิศ(แปดเซียนข้ามทะเล)ในช่วงเวลานี้พวกเขาได้เชิญหมอที่มีชื่อเสียงมานับไม่ถ้วน เพื่อหวังที่จะรักษาคุณท่านซ่งให้หายดี เพื่อในอนาคตเวลาที่แบ่งทรัพย์สินกัน ตนเองจะได้รับส่วนแบ่งมากขึ้นกว่าเดิม
โดยเฉพาะซ่งหวั่นถิงกับพี่ชายเธอ(ลูกพี่ลูกน้อง)ซ่งหรงวี่
แต่น่าเสียดาย หมอที่มีชื่อเสียงเหล่านี้ทั้งหมดก็ต้องกลับไปด้วยความล้มเหลว
ซ่งหรงวี่คนนี้ดูเหมือนจะเป็นศัตรูกับซ่งหวั่นถิงเล็กน้อย ดังนั้นสายตาของเขาที่มองตนเองเต็มไปด้วยความไม่พอใจ
ตอนนี้ซ่งหวั่นถิงกล่าวว่า “พี่ชาย อาจารย์เย่เป็นคนที่เก่งมาก ก่อนหน้านั้นที่ฉันดวงตก ก็ได้ท่านอาจารย์ช่วยแก้เคล็ดเสริมดวงจนดีขึ้น สามารถบอกได้เลยว่าเป็นผู้หยั่งรู้”
ซ่งหรงวี่กล่าวด้วยความดูหมิ่นว่า “น้องสาว การรักษาคุณปู่ คนที่ต้องการคือหมอเทวดา ไม่ใช่อาจารย์ดูฮวงจุ้ยที่เอาเรื่องผีสางเทวดามาลวงใจคน คุณรู้หรือไม่? ”
……
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...