ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 137

บทที่ 137หมอเทวดาซือเทียนฉี(1)

ขณะนี้ในใจเย่เฉินรู้สึกไม่พอใจเล็กน้อย

ที่ตนเองมาที่นี่ เพื่อเห็นแก่หน้าซ่งหวั่นถิง มิฉะนั้น ตนเองในฐานะคุณชายตระกูลเย่ คุณมันก็เป็นแค่ตระกูลซ่ง มีสิทธิ์อะไรที่จะให้ผมมาที่นี่?

ตอนนี้ซ่งหวั่นถิงก็รู้สึกโมโห แล้วกล่าวว่า “พี่ มีบางสิ่งคุณอาจจะไม่เชื่อ แต่คุณไม่ควรไม่เคารพ!”

ซ่งหรงวี่กล่าวด้วยเสียงเยือกเย็น“เคารพ? ฉันเคารพแต่ปรมาจารย์ที่มีความสามารถจริง ๆ แต่สำหรับสิบแปดมงกุฎหลอกลวงคน ไม่คู่ควรได้รับความเคารพจากผมซ่งหรงวี่!”

หลังจากนั้น เขาชี้ไปที่ชายชราที่อยู่ข้างๆเขา แนะนำอย่างภาคภูมิใจ “ท่านนี้คือคนที่มีชื่อเสียงที่สุดของเจียงหนาน หมอเทวดาซือเทียนฉีและหลานสาวของเขา”

เย่เฉินเงยหน้าขึ้นมอง ตะลึงเล็กน้อย

สองคนนี้เป็นคนแก่และคนหญิงสาว มองดูเหมือนคู่ปู่หลาน

แต่เสื้อผ้าที่ของพวกสวมใส่ แตกต่างจากคนอื่นอย่างเห็นได้ชัด

ชายชราอายุมากกว่าหกสิบปี สวมเสื้อคลุมผ้าไม้ไผ่สีเขียว สวมแว่นสายตา ไว้เครายาวสีขาว ดวงตาของเขาเปล่งประกายเจิดจ้า มองแวบเดียวก็รู้ว่าเป็นคนมีวิชาผ่านการฝึกฝน

ผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างๆเขา อายุประมาณสิบแปดหรือเก้าปี สวมชุดกี่เพ้านักเรียนหลวม ๆ ผมสั้นตัดผมหน้าม้า ตาสว่างใส ฟันขาว และร่างกายเธอเหมือนมีความเย็นแบบคลาสสิกโบราณแผ่นออกมา

อย่างไรก็ตาม โฉมหน้าของหญิงสาวคนนี้ ทำให้เย่เฉินให้ความสนใจมากขึ้น เพราะในเมืองจินหลิง เซียวชูหรันถือเป็นหญิงงามอันดับหนึ่ง หญิงที่มีความงามสูสีกับเธอ เขายังไม่เคยเห็นว่าจะมีสักกี่คน

หากเทียบกับเซียวชูหรัน ผู้หญิงคนนี้ตาจะคมกว่าหน่อย และมีความเย่อหยิ่ง ดูแล้วเป็นคนที่เข้าถึงตัวยาก

เมื่อเห็นเย่เฉินมองไป ซือเทียนฉีพยักหน้าอย่างแผ่วเบา แต่หญิงสาวนั้นเย็นชาไม่แสดงออกใด ๆ