ผู้ช่วยพูดอย่างอึดอัดว่า“ท่านประธานครับ จุดนี้ผมไม่ทราบเลยครับ อีกฝ่ายไม่ให้ผมซักรายละเอียดอะไรเลย ตัดสายผมทันทีเลยครับ…………”
“เวรเอ้ย!”โคบายา ชิจิโร่พูดด้วยสีหน้าคร่ำเคร่ง“ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นก็ทำได้แค่หาวิธีจากจิ่วเสวนเภสัชกรรมนี่แล้วล่ะ ไม่ว่าจะเป็นยังไง ฉันจะต้องซื้อสิทธิบัตรสูตรยาของมันมาให้ได้!”
ผู้ช่วยถามอย่างระมัดระวัง“ท่านประธานครับ ประสิทธิภาพของมันดีมากไหมครับ?”
“ดีมาก……”โคบายา ชิจิโร่พูดอย่างจิตใจห่อเหี่ยว“อย่างน้อยมันก็ดีกว่ายากระเพาะเสี่ยวหลินสิบเท่าขึ้นไป!”
ผู้ช่วยเหมือนถูกฟ้าผ่า“สิบเท่า?!ต่างกันขนาดนั้นเลยเหรอครับ?!”
โคบายา ชิจิโร่พยักหน้า แล้วพูดด้วยสีหน้ามืดมน“เรื่องนี้คุณห้ามแพร่งพรายออกไปนะ ถ้าหากเราได้สูตรยาของยากระเพาะเก้าเสวียนมา มันก็จะสามารถย้อนกลับไปกระทั่งข้ามขึ้นมาอีกขั้นได้ แต่ถ้าหากเอาสูตรยามาไม่ได้ บริษัทผลิตยาโคบายาจะต้องเจอกับความลำบากแน่!”
พอได้ยินดังนั้น ผู้ช่วยก็อดถามขึ้นมาได้“ท่านประธานครับ สูตรยาประสิทธิภาพดีขนาดนี้ สำหรับใครแล้วมันก็เป็นเหมือนต้นไม้เขย่าเงิน(ตัวทำเงิน) จิ่วเสวนเภสัชกรรมจะยอมขายให้เราหรอครับ?”
โคบายา ชิจิโร่กัดฟันพูดว่า“มันเกี่ยวกับความเป็นความตายของบริษัทผลิตยาโคบายาของเรา!เรื่องนี้ ไม่ว่าเขาจะตอบตกลงหรือไม่ ฉันก็จะบังคับอีกฝ่ายตอบตกลงให้ได้!”
โคบายา ชิจิโร่ไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่า ตัวเองตกอยู่ในภวังค์เดียวกับ โคบายา ชิอิจิโร่ผู้ซึ่งเป็นพี่ชายที่บ้าคลั่ง
ตอนนั้น โคบายา ชิอิจิโร่แอบเห็นเย่เฉินมอบยาวิเศษให้กับซือเทียนฉี อยากใช้ยาวิเศษรักษาโคบายา ชิมาซาโอะผู้ซึ่งเป็นพ่อให้หายจากโรคอัมพาต กระทั่งอยากให้บริษัทผลิตยาโคบายายืนหยัดเพื่อเป็นผู้นำของบริษัทเภสัชกรรมระดับโลก ดังนั้นถึงได้เดินบนเส้นทางอันตราย สุดท้ายต้องเปลี่ยนชื่อเสียงเรียงนามไม่ให้คนอื่นรู้ และต้องไปเลี้ยงสุนัขอยู่ในฟาร์มสุนัข
และโคบายา ชิจิโร่ ไม่รู้ตัวเลยว่า กำลังเปิดประตูสู่ชะตากรรมเดียวกันกับพี่ชายของเขา
ผ่านไปไม่นาน ผู้ช่วยก็ทราบผลการตรวจสอบ
โคบายา ชิจิโร่“พรุ่งนี้เช้า ไปจิ่วเสวนเภสัชกรรม!”
ผู้ช่วยพูด“ท่านประธานครับ พรุ่งนี้เช้า เป็นการแข่งขันรอบชิงชนะเลิศของคุณนานาโกะนะครับ!คุณไม่ไปให้กำลังใจเธอที่สนามแข่งเหรอครับ?”
โคบายา ชิจิโร่โบกมือไปมาอย่างเบื่อหน่าย“ตอนนี้เรื่องที่สำคัญที่สุด คือการแทะจิ่วเสวนเภสัชกรรมลงมาให้ได้!ถ้าหากแทะจิ่วเสวนเภสัชกรรมไม่ได้ งั้นนานาโกะผมก็แทะไม่ได้เหมือนกัน!ถ้าหากจิ่วเสวนเภสัชกรรมสามารถแทะได้ ไม่ช้าก็เร็วนานาโกะก็จะต้องตกมาอยู่ในมือฉันอยู่ดี”
ผู้ช่วยรีบพยักหน้าพูดว่า“ท่านประธานครับ กระผมเข้าใจแล้วครับ!”
โคบายา ชิจิโร่พูดสำทับอีกว่า“จริงสิ ตอนนี้คุณรีบไปติดต่อ ไประดมกลุ่มผู้เชี่ยวชาญในประเทศมาหน่อย แล้วรีบพาพวกเขามาที่จินหลิงเที่ยงของพรุ่งนี้ ถ้าจิ่วเสวนเภสัชกรรมหัวแข็งขึ้นมา จัดการไม่ได้ ก็ให้ผู้เชี่ยวชาญกลุ่มนี้จัดการ!”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...