ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1360

เธอ เป็นเหมือนดั่งดอกไม้ที่งามสง่าและหอมกรุ่นที่สุด คนที่ได้พบเจอต่างมีความรู้สึกอย่างปกป้องดูแล

เย่เฉินถึงจะไม่ได้ชอบเธอ แต่ความชื่นชอบของเขายังคงเป็นส่วนใหญ่

ชื่นชมคนคนหนึ่ง แน่นอนว่าไม่อยากให้บุคคลนี้ได้รับบาดเจ็บ

แต่ คู่ต่อสู้ที่เธอเผชิญอยู่ตอนนี้ คือฉินเอ้าเสวี่ยนสาวแสบเหมือนพริกขี้หนู

จากการแข่งขัน แน่นอนว่าเย่เฉินอยากให้ฉินเอ้าเสวี่ยนชนะ ในขณะเดียวกันยังสามารถสร้างชื่อเสียงเกียรติยศให้กับประเทศจีน

อย่างไรก็ตาม โดยส่วนตัวแล้ว เขาก็ไม่อยากให้อิโตะ นานาโกะต้องได้รับบาดเจ็บสาหัส

ในช่วงเวลาหนึ่ง เย่เฉินอยากย้ำเตือนกับฉินเอ้าเสวี่ยน ให้เธอหลังจากที่ขึ้นมาบนสังเวียนแล้ว เก็บออมแรงไว้หน่อย อย่าทำร้ายอิโตะ นานาโกะให้สาหัสนัก

แต่แล้ว หลังจากที่ลังเลอยู่พักหนึ่ง เขาจึงล้มเลิกความคิดนี้

เพราะว่า เขารู้ดีว่าตัวเองไม่สามารถเข้าไปยุ่งกับการแข่งของฉินเอ้าเสวี่ยน

ถ้าหากตนเองพูดออกไป ในใจของฉินเอ้าเสวี่ยนจะเกิดความตกใจ และผิดหวัง

เนื่องจาก ในสายตาของเธอตนเองเป็นอาจารย์เย่ที่เธอเคารพ และเป็นครูฝึกของเธอในตอนนี้ ถ้าหากก่อนการแข่งขันตนเอง บอกให้เธอแสดงความเมตตาต่อศัตรู เธอจะต้องรู้สึกถึงการถูกหักหลังอย่างแน่นอน

เพราะฉะนั้น ตัวเองจึงต้องเก็บความห่วงใยนี้ไว้ในใจ ในขณะเดียวกันก็แอบคิด ถ้าหากอิโตะ นานาโกะบาดเจ็บไม่หนัก เขาหยุดแทรกแซง แล้วปล่อยให้เธอกลับญี่ปุ่น

แต่ถ้าอิโตะ นานาโกะได้รับบาดเจ็บสาหัส ตัวเองคงไม่สามารถไม่เอ่ยถามไถ่ อย่างน้อยก็ต้องช่วยเธอหนึ่งครั้ง จะให้เธอเป็นเหมือนยามาโมโตะ คาซึกิผู้ซึ่งเป็นอาจารย์ของเธอไม่ได้ เป็นคนพิการคนหนึ่ง

ในเวลาเดียวกัน ห้องพักผ่อนอีกห้อง สีหน้าของอิโตะ นานาโกะมีความตื่นเต้นไม่ใช่น้อง