ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1362
และทั้งสองคน ไม่มีใครมองผู้ตัดสิน และไม่มองกันและกัน ทั้งคู่จับจ้องไปที่เย่เฉินที่อยู่ด้านล่างเวที
ทันใดนั้นเย่เฉินก็รู้สึกกดดันเป็นอย่างมาก
คิดไม่ถึงว่าหญิงสาวทั้งสองคน จะไม่เตรียมเข้าแข่งขัน พอขึ้นเวทีก็จ้องมองตัวเองไม่หยุด
ตัวเองหล่อขนาดนั้นเชียวเหรอ？สนใจเรื่องสำคัญหน่อยไม่ได้รึไง？
กำลังคิดอยู่ ผู้ตัดสินที่อยู่บนเวทีรู้สึกอึดอัดเช่นกัน จึงกระแอมขึ้นมาเบาๆ แล้วพูดว่า“ทั้งสองท่านครับ ได้ตั้งใจฟังที่ผมพูดรึเปล่าครับ？”
ฉินเอ้าเสวี่ยนสติกลับมาได้ก่อน เธอรีบพูดอย่างเขินๆ“ขอโทษค่ะผู้ตัดสิน เมื่อกี้สติหลุดไปหน่อยค่ะ”
ผู้ตัดสินถึงกับไม่รู้จะทำอย่างไร จึงหันไปมองอิโตะ นานาโกะ“คุณอิโตะครับ คุณล่ะ？”
ทันใดนั้นใบหน้าของอิโตะ นานาโกะก็แดงระเรื่อขึ้นมา เธอรีบพูดด้วยเสียงต่ำ“ขอโทษค่ะผู้ตัดสิน ฉันก็สติหลุดเหมือนกันค่ะ”
พูดจบ เธอก็อดมองไปที่ฉินเอ้าเสวี่ยนไม่ได้ ถึงได้พบว่า บนใบหน้าของฉินเอ้าเสวี่ยน เต็มไปด้วยความเขินอายของหญิงสาว
เธอจึงแอบคิดในใจว่า ฉินเอ้าเสวี่ยนคนนี้ ชอบเย่เฉินงั้นเหรอ？
ฉินเอ้าเสวี่ยนในตอนนี้มองไปที่อิโตะ นานาโกะอย่างแปลกใจ
ถึงแม้อิโตะ นานาโกะจะเยือกเย็นเงียบสงบกว่าตนเอง แต่ใบหน้าของเธอก็แดงเช่นกัน ดังนั้น ในใจของเธอจึงอดตกใจไม่ได้
“ไม่ใช่แล้วมั้ง？อิโตะ นานาโกะคนนี้ หรือว่าจะชอบอาจารย์เย่ เหมือนกับตนเอง？”
แต่ ในไม่ช้าเธอก็โล่งใจ แล้วคิดในใจว่า“ผู้ชายดีๆอย่างอาจารย์เย่ กลัวว่าผู้หญิงส่วนใหญ่ จะไม่สามารถต้านทานเสน่ห์ของเขาได้มั้ง？ดังนั้น อิโตะ นานาโกะจะชอบอาจารย์เย่ก็เป็นเรื่องปกติเช่นกัน ถึงจะเป็นหญิงสาวยุโรป ดีไม่ดีอาจจะชอบอาจารย์เย่เหมือนกัน”
“เห้อ น่าเสียดาย เนื่องจากอาจารย์เย่เป็นคนที่ผ่านการแต่งงานแล้ว ถึงจะมีผู้หญิงที่ชอบเขามากเท่าไร เกรงว่าคงจะมีโอกาสคบกับเขาได้จริงๆล่ะมั้ง？คุณพ่อเอาแต่บอกให้ฉันเข้าใกล้กับอาจารย์เย่ พยายามทำให้อาจารย์เย่ชอบฉัน แต่ตั้งนานขนาดนี้แล้ว ก็ไม่เห็นแววที่อาจารย์เย่จะมีความรู้สึกอะไรให้ฉันเลย……”
หญิงสาวทั้งสองคนต่างมีความคิดเป็นของตัวเอง ตกอยู่ในภวังค์
และครูฝึกของอิโตะ นานาโกะ ยังนอนอยู่บนเตียงผู้ป่วยดูการถ่ายทอดสด เพราะฉะนั้นวันนี้ทั้งสองจึงไม่มีครูฝึกตามมาด้วย
กรรมการจึงตั้งใจพูดว่า“ทั้งสองท่านเป็นยอดฝีมือ และรู้ว่าหมัดและเท้าไร้ดวงตา（เปรียบเปรยใช้เตือนว่าการต่อสู้ต้องระวังถ้าไม่ระวังอาจจะเกิดอันตรายได้） เพราะฉะนั้นเมื่อเริ่มแข่งขัน ถ้าหากได้รับบาดเจ็บ ต้องพยายามตัดสินสถานการณ์ของตัวเองให้แม่นยำ อย่ายืนกรานอย่างหน้ามืดตามัว ถ้าไม่ไหว รีบบอกกับผม เพื่อที่ผมจะได้เข้าจบการแข่งขันได้ทัน เข้าใจไหมครับ？”
ปกติ เมื่อถึงจุดไคลแม็กซ์ หรือผู้เข้าแข่งขันเข้าสู่ช่วงที่อันตรายที่สุด ครูฝึกจะเป็นผู้โยนผ้าเช็ดตัวยอมแพ้
แต่ ถ้าครูฝึกไม่อยู่บนสนาม ผู้เข้าแข่งขันก็จะต้องพึ่งตัวเอง
แต่บางครั้งผู้เข้าแข่งขันต่อสู้จนมึนงง หรือได้รับบาดเจ็บจนไม่สามารถโต้ตอบได้ แบบนี้จะทำให้อีกฝ่ายได้รับบาดเจ็บสาหัส เพราะฉะนั้นครูฝึกถึงได้เตือนพวกเธอ เมื่อถึงจุดที่ไม่ไหวแล้วอย่าพยายามฝืน
ทั้งสองจึงพยักหน้าอย่างจริงจัง
ด้วยเหตุนี้ ผู้ตัดสินจึงประกาศเสียงดัง“ได้ เริ่มแข่งขัน！”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...