ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1375
เมื่อได้ยินว่าสุขภาพร่างกายของกู้เย้นจงช่วงนี้ไม่ค่อยดี เย่เฉินรีบถามเธอทันที：“หนานหนาน สุขภาพร่างกายของลุงกู้เป็นอะไรเหรอ？”
กู้ชิวอี๋พูดด้วยความเศร้า：“เป็นเรื่องของมะเร็งตับอ่อน ไม่นานมานี้หลังจากที่กลับมาจากต่างประเทศ อาการไม่ค่อยคงที่ หลายวันมานี้มีสัญญาณว่ามะเร็งจะแพร่กระจายเพิ่ม โรงพยาบาลที่เย่นจิงกำลังช่วยรักษาพ่อย่างสุดความสามารถ ใช้รังสีบำบัดและใช้เคมีบำบัดรักษา และใช้ยายับยั้งการแพร่กระจายของมะเร็ง แต่ผลลัพธ์ที่ได้ไม่ค่อยดีเลย...”
เมื่อพูดถึงตรงนี้ กู้ชิวอี๋อดไม่ได้ที่จะสะอื้นและพูด：“พี่เย่เฉิน คุณหมอพูดกับฉัน ให้ฉันเตรียมใจได้แล้ว ถ้าไม่มีวิธีการรักษาที่ดีกว่านี้ พ่อของฉันอาจจะมีชีวิตอยู่ได้เพียงแค่สามถึงสี่เดือนเท่านั้น...”
เย่เฉินรีบพูดปลอบใจทันที：“หนานหนาน ตอนนี้คุณไม่ต้องเสียใจ ฉันแน่ใจว่าตัวเองสามารถรักษาลุงกู้ได้ เธอรอฉันก่อน เดี๋ยวฉันรีบไปเย่นจิง ฉันจะพยายามอย่างสุดความสามารถเพื่อรักษาลุงกู้ให้หายจากโรคมะเร็ง”
กู้ชิวอี๋ร้องไห้และถามว่า：“พี่เย่เฉิน คุณจะมาที่เย่นจิงเมื่อไหร่？”
เย่เฉินครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่
ตอนนี้การแข่งขันของฉินเอ้าเสวี่ยนก็สิ้นสุดลงแล้ว มีเรื่องเดียวที่เขาต้องจัดการคือเรื่องของโคบายาชิจิโร่กับบริษัทผลิตยาโคบายา
หากดำเนินตามแผนการของตัวเอง เขาจะจับตัวโคบายาชิจิโร่ไปไว้ในโรงเลี้ยงสุนัขและปล่อยตัวโคบายาชิอิจิโร่กลับไปสืบทอดธุรกิจของบริษัทผลิตยาโคบายา ถ้างั้นตัวเองคงต้องไปญี่ปุ่นอีกครั้ง เพื่อไปควบคุมโคบายาชิอิจิโร่ และเปลี่ยนหุ้นของบริษัทผลิตยาโคบายามาเป็นชื่อของตัวเอง
อย่างไรก็ตาม เนื่องจากสุขภาพร่างกายของกู้เย้นจงในตอนนี้แย่ลงเรื่อยๆ ถ้าอย่างงั้นตัวเองก็คงให้เขารอต่อไปไม่ไหวแล้ว เรื่องที่จะไปญี่ปุ่น คงต้องรอไปก่อน รอให้ตัวเองกลับมาจากเย่นจิงแล้วค่อยไป
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เขารีบตอบกู้ชิวอี๋ว่า：“หนานหนาน ฉันยังมีเรื่องเล็กน้อยต้องไปจัดการ ใช้เวลาหนึ่งถึงสองวัน รอให้ฉันจัดการเรื่องพวกนี้เสร็จ ฉันจะรีบไปเย่นจิงทันที！”
กู้ชิวอี๋ได้ยินคำพูดนี้ก็โล่งอกทันที เธอพูดด้วยเสียงสะอื้น：“พี่เย่เฉิน ฉันจะรอพี่อยู่ที่เย่นจิง พี่ต้องรีบมาที่นี่เร็วๆหน่อย ฉันกลัวอาการของพ่อจะเลวร้ายไปมากกว่านี้...”
เย่เฉินพูดปลอบใจ：“คุณวางใจได้ ฉันจะรีบจัดการเรื่องทั้งหมด ใช้เวลาไม่เกินสองวัน！”
“อืม ！ ฉันจะรอพี่อยู่ที่นี่！”
เย่เฉินหัวเราะเบาๆ：“คุณช่วยฉันจับตาดูคนพวกนั้นให้ดีๆ ถ้าพวกเขามีการเคลื่อนไหวอะไรก็รีบโทรมาบอกฉัน”
“ได้ครับ คุณชาย！”
...
เมื่อเย่เฉินกลับมาถึงบ้าน หม่าหลันที่เป็นแม่ยายของเขากำลังทำอาหารกลางวันอยู่
ส่วนเซียวฉางควนที่เป็นพ่อตากับเซียวชูหรันที่เป็นภรรยาของเขา ตอนนี้ยังไม่กลับบ้านเลย
เมื่อเห็นเย่เฉินกลับมาถึงบ้าน หม่าหลันรีบเดินเข้ามาและพูดด้วยรอยยิ้ม：“ลูกเขย ผลิตภัณฑ์ดูแลผิวที่ผลิตจากคาเวียร์ที่คุณให้ฉัน มันได้ผลมากๆเลย！ทั้งชีวิตนี้ฉันไม่เคยใช้ผลิตภัณฑ์ที่ดีขนาดนี้มาก่อน！”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...