ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1379
คำพูดของเย่เฉิน เซียวชูหรันไม่ได้สงสัยอยู่แล้ว
ในความคิดของเธอ เย่เฉินรู้จักคนที่มีอำนาจจำนวนมากในจินหลิงเพราะเขาดูฮวงจุ้ยเป็น
พูดตามตรง เย่เฉินช่วยเหลือครอบครัวได้มากๆเพราะดูฮวงจุ้ย
ถ้ามิเช่นนั้น พวกเขาก็คงอยู่คฤหาสน์ที่ดีและใช้ชีวิตที่สุขสบายแบบนี้ไม่ได้หรอก
เมื่อก่อน เซียวชูหรันกังวลว่าการดูฮวงจุ้ยเย่เฉินเป็นการหลอกลวงคนอื่น กลัวว่าวันหนึ่งเย่เฉินจะโดนฟ้าผ่า
แต่เวลาผ่านไป เธอกลับพบว่า เย่เฉินดูฮวงจุ้ยและรู้จักคนที่มีอำนาจมากมาย และไม่มีผู้มีอำนาจคนไหนผิดใจหรือแตกหักกับเขาเลยสักคน
สิ่งนี้เป็นการพิสูจน์ได้ว่าเย่เฉินมีความสามารถด้านการดูฮวงจุ้ยจริงๆ ดังนั้นเธอจึงไม่ค่อยกังวลมากนัก
ในเวลานี้ ในสมองของเธอก็นึกถึงไอดอลและดาราที่ตัวเองชื่นชอบ เธอชื่อกู้ชิวอี๋ ดูเหมือนว่าครั้งที่แล้วเย่เฉินได้พาเธอไปทานข้าวกับกู้ชิวอี๋ กู้ชิวอี๋ก็เคยพูดถึงเรื่องที่จะให้เย่เฉินช่วยไปดูฮวงจุ้ยที่บ้านของเธอ ดังนั้นครั้งนี้เขาก็น่าจะไปดูฮวงจุ้ยให้กู้ชิวอี๋
อย่างไรก็ตาม เธอรู้ว่ากู้ชิวอี๋เป็นดาราชั้นแนวหน้า เธอมีฐานะพิเศษ ดังนั้นเธอจึงไม่พูดเรื่องนี้ต่อหน้าพ่อแม่ของเธอ มิฉะนั้นด้วยนิสัยใจคอของแม่ แม่คงจะโพสต์โมเมนต์ในวีแชทเพื่ออวดทันที
ดังนั้น เธอจึงกระซิบเบาๆ：“เย่นจิงไม่เหมือนกับจินหลิง ที่นั่นมีคนที่เก่งกาจมากมายซ่อนเร้นอยู่ ถ้าคุณไปเย่นจิงจริงๆ อย่าทำตามใจตัวเองเหมือนตอนอยู่จินหลิง โดยเฉพาะอย่างยิ่งคุณอย่าไปขัดแย้งหรือมีเรื่องกับผู้อื่น พวกเราไปทำงาน ทำเสร็จก็รีบกลับ” เย่เฉินรีบพยักหน้าและพูด：“ที่รัก ผมรับทราบแล้ว คุณวางใจได้ ฉันไม่ไปมีเรื่องหรือขัดแย้งกับคนอื่นอย่างแน่นอน ถ้าผมดูฮวงจุ้ยเสร็จก็จะรีบกลับมาเลย”
เซียวชูหรันพยักหน้า：“ ได้ คุณระวังตัวด้วยนะ”
เย่เฉินครุ่นคิด หลังจากที่เขากลับมาจากเย่นจิง เขาคงต้องไปญี่ปุ่น เขาต้องทำให้บริษัทผลิตยาโคบายามาอยู่ในมือของเขาให้ได้ ทำอย่างนี้ก็จะสามารถเร่งการผลิตยากระเพาะเก้าเสวียนได้
นอกจากนี้ ถ้ากำลังผลิตเพียงพอ เขาก็เตรียมทดลองผลิตยาดีท็อกซ์ตับด้วย
ดังนั้น เขาจึงบอกเรื่องนี้กับเซียวชูหรันล่วงหน้า เขาพูด：“ชูหรัน หลังจากที่ฉันกลับมาจากเย่นจิง ฉันอาจจะต้องไปญี่ปุ่นอีกครั้ง”
เซียวฉางควนรู้สึกทึ่งและพูดอย่างตื่นเต้นว่า：“โอ้โห ลูกเขย คุณช่วยพูดอีกหน่อยได้ไหม ฉันกำลังฟังอยู่เลย พูดเยอะๆหน่อย จากนี้ไปฉันจะได้เอาเรื่องฮวงจุ้ยไปอวดคนอื่นๆได้！”
หม่าหลันที่อยู่ด้านข้างรีบถามด้วยความดีใจ：“ลูกเขย มีคนเชิญคุณไปดูฮวงจุ้ยที่เย่นจิงก็ได้ตั้งแปดล้านหยวน ถ้าไปดูฮวงจุ้ยที่ญี่ปุ่นคงจะได้มากกว่าสิบล้านใช่ไหม？”
เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย：“ประมาณนั้น”
“โอโห！”หม่าหลันปรบมือด้วยความดีใจ：“ลูกเขยคุณเก่งจริงๆ！ความเร็วในการหาเงินของคุณ มันไม่ต่างอะไรกับเครื่องพิมพ์เงินเลย！ถ้าคุณเรียนรู้เรื่องฮวงจุ้ยตั้งแต่แรก ถ้าเป็นอย่างนั้น พวกเราก็คงไม่ดูถูกดูแคลนคุณในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา คุณว่าไหม？”
เซียวฉางควนพูดอย่างเคร่งขรึมว่า：“คุณจะไปรู้อะไร นี่มันเรียกว่าสิ่งที่ดีในชีวิตมันคุ้มค่ากับการรอคอย！”
หม่าหลันปะทุความโกรธออกมาทันที：“เซียวฉางควน วันนี้คุณเป็นบ้าใช่ไหม？ไม่ว่าฉันจะพูดอะไร คุณก็จะเถียงฉันตลอด？ฉันไว้หน้าคุณมามากแล้วนะ？”
เซียวฉางควนปากมากไปหน่อย เขาแค่หาโอกาสเสียดสีหม่าหลัน แต่ถ้าหม่าหลันโกรธและดุดันขึ้นมา เขาก็สู้หม่าหลันไม่ได้อยู่แล้ว
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...