ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1380
เย่เฉินรีบพูดห้ามทันที：“พ่อแม่ คุณทั้งสองคนอย่าทะเลาะกันอีกเลย ยังไงพวกเราก็เป็นครอบครัวเดียวกัน อย่าทะเลาะกันจนทำให้ทุกคนไม่สบายใจ”
หม่าหลันพูดกับเซียวฉางควนว่า：“ฉันเห็นแก่หน้าลูกเขย ฉันจะไม่ถือสาคนอย่างคุณ！”
หลังจากทานอาหารเสร็จ เซียวฉางควนนั่งดูทีวีอยู่ห้องรับแขก หม่าหลันกำลังเก็บกวาดอยู่ในห้องครัว เซียวชูหรันพูดกับเย่เฉินว่า：“ที่รัก วันนี้ฉันเหนื่อยมากๆ ฉันจะไปอาบน้ำเพื่อผ่อนคลาย”
เย่เฉินพยักหน้าและพูด：“ที่รัก คุณเติมน้ำในอ่างให้เต็ม และใส่เกลือเล็กน้อย แล้วค่อยแช่ตัว”
“โอเค งั้นฉันขึ้นไปก่อนนะ”
เซียวชูหรันพึ่งจะขึ้นห้อง เฉินจื๋อข่ายก็โทรศัพท์มาหาเย่เฉินทันทีและพูด：“คุณชาย ยอดฝีมือสิบกว่าคนที่โคบายาชิจิโร่หามาจากญี่ปุ่น พวกเขาออกเดินทางแล้ว”
“อืม？”เย่เฉินรีบถามทันที：“พวกเขาออกเดินทางจากที่ไหน？และพวกเขากำลังจะไปที่ไหน？”
เฉินจื๋อข่ายพูด：“พวกเขาทั้งหมดออกเดินทางจากโรงแรมสากลจินหลิง กำลังไปที่บริษัทผลิตยาเก้าเสวียน ช่วงนี้เว่ยเลี่ยงทำงานที่บริษัทผลิตยาเก้าเสวียนทุกวันจนดึก ฉันสงสัยว่าพวกเขาต้องการจับตัวเว่ยเลี่ยง”
เย่เฉินถาม：“คนของคุณเตรียมพร้อมหรือยัง？”
เฉินจื๋อข่ายพูด：“ฉันได้เตรียมลูกน้องไว้แล้ว ทั้งหมดห้าสิบกว่าคน ทุกคนพกปืนไปด้วย ยอดฝีมือญี่ปุ่นพวกนั้นไม่มีใครมีอาวุธ พวกเขาไม่น่ากลัวเลย นอกจากนี้ หงห้าได้ส่งลูกน้องมาหนึ่งร้อยกว่าคน ค่อยซุ่มโจมตีอยู่ในเส้นทางที่ไปบริษัทผลิตยาเก้าเสวียน ครั้งนี้รับประกันได้ว่ายอดฝีมือญี่ปุ่นพวกนี้ต้องหนีไม่รอดอย่างแน่นอน！”
เย่เฉินถามอีกครั้ง：“แล้วโคบายาชิจิโร่ละ？เขาอยู่ที่ไหน？”
เฉินจื๋อข่ายพูด：“โคบายาชิจิโร่ก็เดินทางไปด้วย ฉันเดาว่าเขาคงจะลงมือจับตัวเว่ยเลี่ยงด้วยตัวเอง
เย่เฉินพูด：“ดีมาก คุณช่วยแชร์ตำแหน่งมาให้ฉันด้วย ฉันจะตามไปเดี๋ยวนี้”
ป้ายทะเบียนของรถบัสเป็นของซูหาง หน้ากระจกรถบัสยังมีข้อความเขียนว่า“ซูหางไปจินหลิง”
เย่เฉินยิ้มอยู่ในใจ ดูเหมือนเฉินจื๋อข่ายจะเป็นคนเล่ห์เหลี่ยมเหมือนกัน
ถ้าตัวเองเป็นโคบายาชิจิโร่ ซุ่มโจมตีอยู่ในเส้นทางที่เว่ยเลี่ยงจะกลับบ้าน นอกจากจะคอยสังเกตรถยนต์ของเว่ยเลี่ยงแล้ว เขาก็จะสังเกตรถยนต์คันอื่นๆที่กำลังวิ่งอยู่ในเส้นทางนี้อย่างแน่นอน เพราะเว่ยเลี่ยงอาจจะมีบอดี้การ์ดค่อยปกป้องอย่างลับๆ
แต่เขาคงไม่สนใจรถบัสที่มีป้ายทะเบียนของต่างถิ่นอย่างแน่นอน
ถ้าตอนที่ซุ่มโจมตีแล้วเห็นรถบัสทางไกลที่มีป้ายทะเบียนของต่างถิ่น เขาคงจะคิดว่าคงเป็นรถบัสที่วิ่งผ่านอย่างแน่นอน
ถ้าเป็นอย่างนั้น คงทำให้โคบายาชิจิโร่รับมือไม่ทันและคาดไม่ถึงอย่างแน่นอน
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...