ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1385
เมื่อชายชุดดำพวกนั้นเห็นปืนนับไม่ถ้วนเล็งมาที่ตัวเอง ทุกคนตกตะลึงทันที
เกิดอะไรขึ้น？
พวกเขาขึ้นมาเพื่อสั่งสอนคนขับรถที่ปากไม่ดีไม่ใช่เหรอ？
ทำไมดูเหมือนพวกเขาตกลงมาในดงหมาป่าเลย？
ในเวลานี้ คนที่เป็นหัวหน้ารีบตะโกนทันที：“บากะ！แย่แล้ว！พวกเราโดนลอบโจมตี ทุกคนหนีเร็ว！”
เมื่อเขาพูดจบ ก็หันหลังไปมอง เขาก็เกิดความสิ้นหวังในใจทันที
ทำไมประตูรถบัสถึงปิดอยู่？！
ในขณะที่เขาไม่รู้จะทำยังไง เย่เฉินยิ้มอย่างเย็นชาและถาม：“คุณจะทำอะไร？ขึ้นมาบนรถบัสของฉัน คุณยังอยากหนีอีกเหรอ？”
“ไม่ใช่ๆ！”ชายคนนั้นรีบโบกมือทันที เขาพูดด้วยรอยยิ้ม：“พวกเราต้องมีเรื่องที่เข้าใจผิดกันอย่างแน่นอน อันที่จริงพวกเราขึ้นมาเพื่อกล่าวคำขอโทษต่อคนขับรถบัส เพราะเมื่อสักครู่กิริยาของพวกเราไม่ค่อยสุภาพ และส่งผลกระทบต่อการเดินทางของพวกคุณ...”
เย่เฉินพูดอย่างเย็นชา：“อย่าพูดเรื่องไร้สาระอีก！ถ้าคุณยังไม่เอาหัวหมอบลงกับพื้น ฉันจะทุบหัวสุนัขของพวกเจ้า！”
ผู้ชายคนนั้นกลัวจนตัวสั่น：“อย่าๆๆ！คุณใจเย็นๆหน่อย อย่าหุนหันพลันแล่น！ฉันหมอบลงก็ได้？”
เมื่อพูดจบ เขารีบยกสองมือไปไว้บนศีรษะ แล้วก็หมอบลงไปเลย
คนอื่นๆเห็นเขาหมอบลงไป ก็รีบทำตามทันที ตอนนี้ทุกคนมือไว้บนศีรษะและหมอบอยู่
ในเวลานี้ โคบายาชิจิโร่ที่อยู่ด้านนอก ยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นด้านในรถบัส
เขากำลังสั่งให้คนบีบบังคับให้เว่ยเลี่ยงขึ้นไปในรถยนต์
ในเวลานี้ มีรถยนต์สีดำจำนวนมากแล่นเข้าทางโค้งทั้งสองข้าง
ส่วนด้านของโคบายาชิจิโร่ มีคนทั้งหมดรวมกันไม่ถึงยี่สิบคนเลย และมีหลายคนโดนจับอยู่ในรถบัสด้วย
โคบายาชิจิโร่ตื่นตระหนกมากๆ และพูดทันที：“รีบอารักขาฉันแล้วพาฉันหนีออกไป！ไม่เช่นนั้น พวกเราทั้งหมดจะตายอยู่ที่นี่！”
เมื่อเขาพูดจบ ก็มีเสียงปืนดังขึ้นทันที
หลังจากที่เสียงปืนค่อยๆสงบ โคบายาชิจิโร่ตกใจและพบว่า ข้างๆตัวเองไม่มีใครยืนอยู่อีกแล้ว
เย่เฉินสั่งการไว้ตั้งแต่แรก คืนนี้นอกจากโคบายาชิจิโร่ คนที่เหลือต้องตายทั้งหมด
ดังนั้น ลูกน้องของเฉินจื๋อข่ายลงมือสังหารอย่างไม่ปรานี
โคบายาชิจิโร่มองเห็นเลขา คนขับรถ ยอดฝีมือที่ตัวเองหามาจากญี่ปุ่น ทุกคนนอนอยู่ในกองเลือด ไม่รู้ว่าพวกเขาตายแล้วหรือยัง ทำให้เขาร้องไห้และอ้อนวอนทันที：“ได้โปรดๆ ！ได้โปรดอย่าฆ่าฉันเลย！ฉันเป็นหัวหน้าตระกูลโคบายาในญี่ปุ่น เป็นประธานของบริษัทผลิตยาโคบายาในญี่ปุ่น！ถ้าพวกคุณไม่ฆ่าฉัน พวกคุณต้องการเงินเท่าไหร่ ฉันก็ให้พวกคุณได้ทั้งหมด！”
ในเวลานี้ มีเสียงเย็นชาดังขึ้น：“โคบายาชิจิโร่ ฉันรู้สึกว่าคนของตระกูลโคบายาไม่เข็ดและไม่หลาบจำ และพวกคุณก็ชอบเป็นศัตรูกับฉันใช่ไหม？”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...