ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1387

โคบายาชิจิโร่ได้ยินเย่เฉินบอกว่าพี่ชายของเขายังมีชีวิตอยู่ ทำให้เขาสิ้นหวังทันที

สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความโกรธ：“คุณ...คุณรับเงินจากฉันไปพันล้านหยวน รับปากว่าจะฆ่าพี่ชายของฉัน คุณหลอกฉันมาตลอดเลยใช่ไหม？！”

เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้ม：“โคบายาชิจิโร่ อย่าแกล้งทำตัวโง่และใสซื่ออีกเลย สังคมสมัยนี้ต่างฝ่ายต่างพยายามหลอกลวงซึ่งกันและกัน เหตุผลแค่นี้คุณก็ไม่เข้าใจเหรอ？”

โคบายาชิจิโร่พูดด้วยความโกรธ：“คุณ...คุณไม่รักษาคำพูด！”

เย่เฉินถามกลับ：“ฉันไม่รักษาคำพูด ？คุณพูดสิ？คุณรู้สึกว่าตัวเองเก่งมากใช่ไหม？แม่งเอ๊ย คุณบินจากญี่ปุ่นมาที่จีน แล้วมาขโมยสูตรยาของฉันและคุณก็ตั้งใจจะลักพาตัวลูกน้องของฉัน คุณคิดว่าตัวเองรักษาคำพูดเหรอ？ยังมีอีกเรื่อง พี่ชายของคุณก็เหมือนกัน บินจากญี่ปุ่นแล้วมาที่จีน เพื่อมาขโมยสูตรยาวิเศษของฉัน คุณคิดว่าเขารักษาคำพูดหรือเปล่า？สำหรับคนของตระกูลโคบายา การขโมยของคนอื่นมันเป็นเรื่องปกติใช่ไหม？”

โคบายาชิจิโร่พูดไม่ออกทันที

ตอนนี้เย่เฉินพูดด้วยความรังเกียจ：“คุณเป็นคนพูดว่าฉันไม่รักษาคำพูด？ก็ได้！งั้นพวกเราทำอย่างนี้ดีกว่า ตอนนี้ฉันจะหาคนไปฆ่าพี่ชายของคุณทันที！”

เมื่อพูดจบ เขาก็มองโคบายาชิจิโร่และพูด：“มีอีกเรื่อง เมื่อสักครู่ฉันเคยพูดไว้แล้ว ฉันจะส่งคุณไปเจอพี่ชาย แต่คุณไม่อยากให้พี่ชายของคุณมีชีวิตอยู่ ถ้างั้นฉันคงต้องฆ่าพี่ชายของคุณ จากนั้นค่อยฆ่าคุณ ส่งคุณไปลงนรกเพื่อเจอหน้าพี่ชายคุณ ถ้าทำอย่างนี้แปลว่าฉันรักษาคำพูดใช่ไหม？”

เมื่อโคบายาชิจิโร่ได้ยินคำพูดนี้ ทำให้เขาหวาดกลัวจนตัวสั่น รีบคุกเข่ากับพื้นแล้วคำนับและพูดอ้อนวอน：“คุณเย่ ฉันผิดไปแล้ว！เมื่อสักครู่ฉันพูดไร้สาระ คุณอย่าถือสาฉันเลย ฉันต้องขอบคุณมากๆ ที่คุณเมตตาไว้ชีวิตพี่ชายของฉัน...ฉันต้องขอบคุณอีกครั้ง ที่คุณเมตตาและไว้ชีวิตฉัน！”

เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้ม：“พูดอย่างนี้ค่อยน่าฟังหน่อย โคบายาชิจิโร่พวกเราไปกันเถอะ ฉันจะพาคุณไปเจอหน้าพี่ชายของคุณ”

เมื่อพูดจบ เย่เฉินก็โบกมือให้เฉินจื๋อข่าย：“จับตัวเขาไว้ ไปโรงเลี้ยงสุนัขของหงห้า

เฉินจื๋อข่ายรีบพยักหน้าทันที：“ได้ครับอาจารย์เย่！”

เว่ยเลี่ยงที่อยู่ข้างๆก็รีบถามทันที：“อาจารย์เย่ ฉันต้องไปด้วยไหม？”