ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1388
ผ่านไปสักพัก มีผู้ชายคนหนึ่งใส่เสื้อคนงานสีเทาน้ำเงิน ใส่ถุงมือและแขนเสื้อสีเทาน้ำเงิน วิ่งมาด้วยสีหน้าตื่นเต้น
เมื่อเข้ามาในประตู เขาก็เห็นหน้าเย่เฉินทันที เขารีบพูดด้วยความตื่นเต้น“สวัสดีครับ！ คุณเย่ ไม่ได้เจอกันตั้งนาน！”
โคบายาชิอิจิโร่อยู่ที่นี่มานานแล้ว ทุกวันเขาทำได้แค่พูดคุยกับลูกน้องไม่กี่คนของท่านหงห้า อันที่จริงเวลาส่วนใหญ่ของเขาคือการอยู่กับสุนัข
เมื่ออยู่ที่นี่นานๆ ทำให้เขารู้สึกเหงามากๆ
เมื่อเขาได้ยินว่าเย่เฉินมาที่นี่ในเวลานี้ และอยากเจอหน้าเขา ทำให้เขาตื่นเต้นมากๆอย่างบอกไม่ถูก
ตื่นเต้น เพราะเขารู้สึกว่าตัวเองไม่ได้เจอหน้าคนรู้จักหรือเพื่อนมานานแล้ว ถึงแม้เย่เฉินจะไม่ใช่เพื่อนของเขา แต่ก็นับได้ว่าเป็นคนรู้จักของเขา？
มันเป็นเรื่องยากจริงๆสำหรับเขาที่จะได้เห็นหน้าคนที่เขารู้จัก
เย่เฉินมองหน้าเขา และพูดด้วยรอยยิ้ม：“โคบายาชิอิจิโร่ คุณพูดภาษาจีนได้ดีมากๆ ไม่มีสำเนียงอย่างอื่นเลย ช่วงนี้คุณน่าจะตั้งใจเรียนภาษาจีนมากๆใช่ไหม？”
โคบายาชิอิจิโร่ยิ้มอย่างเขินอายและพูด：“ช่วงนี้ทุกวัน นอกจากเลี้ยงสุนัขแล้ว เวลาที่เหลือฉันก็เอามาเรียนภาษาจีน คนอื่นๆในโรงเลี้ยงสุนัขช่วยฉันฝึกพูดและสอนฉันออกเสียง ทำให้ฉันเรียนรู้ภาษาจีนได้เร็วขึ้น คุณเย่ชมฉันมากเกินไปแล้ว！”
เย่เฉินพยักหน้าและชี้ไปที่โคบายาชิจิโร่ที่คุกเข่าและตัวสั่นอยู่บนพื้นโดยหันหลังให้โคบายาชิอิจิโร่ เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้ม：“โคบายาชิอิจิโร่ วันนี้ฉันพาคนที่คุณรู้จักมาเจอคุณ คุณมาดูสิว่าเขาเป็นใคร”
เวลานี้โคบายาชิจิโร่หวาดกลัวมากๆจนตัวสั่นอย่างรุนแรง
ตอนที่เขาได้ยินเสียงของพี่ชาย เขารู้สึกกลัวมากๆ เพราะเขารู้ว่าตัวเองทำผิดและรู้สึกละอายใจ
เพราะตอนนั้นเขาใช้เงินจำนวนมาก ว่าจ้างนักฆ่าญี่ปุ่นจำนวนมากตามฆ่าพี่ชายตัวเองถึงประเทศจีน
โคบายาชิจิโร่กลัวจนหัวหดและตะโกนว่า：“พี่ชาย！พี่ชาย！เรื่องนี้โทษฉันไม่ได้！ตอนนั้นท่านพ่อทานยาที่พี่ชายส่งกลับไป ไม่นานท่านพ่อก็สิ้นใจ ฉันคิดว่าพี่ชายตั้งใจฆ่าท่านพ่อ ฉันก็เลยจะใช้ชีวิตของพี่ชายชดใช้ให้ท่านพ่อ...”
โคบายาชิอิจิโร่พุ่งเข้าไปด้วยความโกรธ จับคอเสื้อของโคบายาชิจิโร่ต่อยหน้าของโคบายาชิจิโร่แบบไม่ยั้ง！
ในเวลาเดียวกัน เขาคบฟันและด่าออกมา：“คำพูดโกหกของแก หลอกคนในตระกูลโคบายา มันอาจจะเป็นไปได้ แต่ถ้าคิดจะมาหลอกฉัน มันเป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว ！”
“แกคิดว่าฉันไม่รู้หรือไงว่าแกคิดแผนการอะไรอยู่เหรอ？แกรู้ทั้งรู้ว่าฉันอยู่ประเทศจีน เพราะฉันอยู่ไกล ไม่สามารถฆ่าพ่อได้อยู่แล้ว และฉันจะทำเรื่องนี้เพื่อให้แกได้ผลประโยชน์ทั้งหมดเพื่ออะไร！“
“แกรู้ทั้งรู้ว่าหลังจากท่านพ่อเสียชีวิตไปแล้ว ฉันเป็นลูกชายคนโต ฉันจะได้สืบทอดทรัพย์สินของตระกูลทั้งหมด！”
“ดังนั้นแกก็กล่าวหาว่าฉันฆ่าท่านพ่อ แล้วแกก็ฆ่าฉัน จากนั้นยึดครองทรัพย์สินทั้งหมดของตระกูลโคบายา！”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...