ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1389

ผ่านไปสักพัก โคบายาชิจิโร่โดนพี่ชายทำร้ายจนเลือดอาบใบหน้า และเขาเจ็บปวดจนเกือบจะหมดสติไปหลายครั้ง

แต่เขาก็โดนหมัดของโคบายาชิอิจิโร่ต่อยจนได้สติกลับมา！

ตอนนี้โคบายาชิอิจิโร่เก่งมากๆ

เมื่อก่อนเขาเป็นลูกคนรวยที่ชอบสุราและนารีจนทำให้ร่างกายอ่อนแอ แต่ช่วงเวลาที่ผ่านมาเขาทำงานหนักทุกวันที่โรงเลี้ยงสุนัขของหงห้า ทำให้ร่างกายของเขาแข็งแรงมากขึ้น ฉันไม่กล้าพูดว่าเขาเป็นยอดฝีมือ แต่เขาสามารถชกต่อยโคบายาชิจิโร่ที่ชอบสุรานารีจนร่างกายอ่อนแอได้อย่างสบายมากๆ

ในเวลานี้โคบายาชิจิโร่ตระหนักได้ว่า ร่างกายของตัวเองอ่อนแอมากแค่ไหน หลังจากโดนต่อยไม่กี่หมัด เขาก็เกือบจะหมดสติและเกือบจะเสียชีวิต

เขาร้องไห้และพูดอย่างคลุมเครือว่า：“พี่ชาย ได้โปรดเห็นแก่ที่พวกเราเป็นพี่น้องกันคลานตามกันมา พี่ชายปล่อยฉันไปเถอะ...”

เมื่อพูดจบ เขาก็ร้องไห้เสียงดังทันที

โคบายาชิอิจิโร่กัดฟันและด่า：“แกยังรู้ว่าพวกเราเป็นพี่น้องกันอีกเหรอ？แกยังรู้ว่าพวกเราเป็นพี่น้องที่คลานตามกันมาอีกเหรอ？！”

“ชิจิโร่ ตั้งแต่เล็กจนโต ฉันรักและเอ็นดูแกมากๆ แกลืมไปแล้วเหรอ？！”

“ถึงแม้พวกเราโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว พวกเรามักจะต่อสู้เพื่อแย่งฐานะในตระกูล แต่ฉันไม่เคยคิดจะทำร้ายแกเลย！”

“แต่แกละ？แกรู้ทั้งรู้ว่าพวกเราสองคนเป็นพี่น้องพ่อแม่เดียวกัน แกรู้ทั้งรู้ว่าฉันไม่ฆ่าพ่อตัวเองอยู่แล้ว แต่แกกลับกล่าวหาว่าฉันฆ่าพ่อตัวเอง และใช้เงินพันล้านเพื่อจ้างคนมาฆ่าฉันอีก！”

“ฉันไม่มีน้องชายที่เป็นเดรัจฉานอย่างแก วันนี้ฉันจะฆ่าคนอกตัญญูของตระกูลโคบายาอย่างแก！ฆ่าไอ้สารเลวอย่างแกด้วยมือของฉันเอง！”

โคบายาชิจิโร่หวาดกลัวจนร้องไห้ออกมา เสียงของเขาก็แหบไปด้วย

แต่โคบายาชิอิจิโร่ไม่ได้เห็นใจหรือสงสารเขาเลย

ตอนนี้เขาโกรธจนเลือดขึ้นหน้า