ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 139

บทที่ 139 เย่เฉิน อาจารย์เย่(1)

“ลำบากหมอเทวดาทั้งสองท่านแล้ว” ชายวัยกลางคนของตระกูลซ่งกล่าวอย่างเร่งรีบ เมื่อเขาขยิบตา ซ่งหยุนเฟยหลานชายของเขารีบถือถ้วยชาออกมา เชิญทั้งสองคนไปพักผ่อนดื่มชาก่อน

หญิงสาวรีบวางเข็มลง รับถ้วยน้ำชา และดื่มรวดเดียวจนหมด

แม้ว่าจะฝังไปเพียงแค่หนึ่งในสาม แต่สีหน้าของคุณท่านซ่งเปลี่ยนเป็นมีเลือดฝาด ลมหายใจก็สม่ำเสมอมากยิ่งขึ้น

พวกตระกูลซ่งที่อยู่รอบตัว แสดงสีหน้ายินดี ด้วยสายตาเลื่อมใสศรัทธา

หญิงสาวคนนี้ก็ค่อนข้างพอใจ หลังจากดื่มชาแล้ว เธอก็ชำเลืองมองไปที่เย่เฉินแวบหนึ่ง ซึ่งมีนัยว่า คุณดูสิฉันรักษาเป็นไงบ้าง

เย่เฉินก็ไม่พูดอะไร ยังคงดูด้วยสีหน้าที่เรียบเฉย

ถ้าหากว่าเธอควบคุมพลังชี่แท้ได้ดี อุณหภูมิพอเหมาะ จะไม่เสียพลังชี่แท้มากขนาดนี้ แล้วก็จะไม่เหนื่อยมากขนาดนี้

แต่เย่เฉินไม่สามารถให้คำแนะนำอะไรได้ เขาไม่อยากยุ่งกับ “ยายตัวแสบ” อีก

เย่เฉินหันกลับมา ดูอาการบาดเจ็บของคุณท่านซ่ง ทันใดนั้นคิ้วของเขาก็ขมวด

หลังจากที่หญิงสาวคนนั้นได้ฝังเข็ม อาการของคุณท่านซ่งดีขึ้นก็จริง แต่นี่เป็นเพียงแค่ผิวเผินเท่านั้น

คุณท่านซ่งมีบาดแผลเก่าตามร่างกาย เส้นเอ็นเขาถูกทำลายไปนานแล้ว และยังมีอาการขาดเลือด และอวัยวะหลายส่วนเกิดการล้มเหลวไปบ้าง การรักษาของหญิงสาว เป็นการรักษาตามอาการ แต่ไม่ใช่รักษาสาเหตุที่แท้จริง

เมื่อมองผิวเผิน ใบหน้าของคุณท่านซ่งเป็นสีแดงเลือดฝาด เป็นเพียงแค่ความบกพร่องของร่างกายถูกระงับไว้ หลังจากนั้นสองวันอาการก็จะกำเริบ และทรุดตัว อาการจะรุนแรงมากขึ้น จนเป็นอันตรายถึงชีวิต

หมอเทวดาที่พูดถึงคนนี้ เพียงแค่สามารถทำให้เขามีชีวิตอยู่ต่อได้อีกแค่สองสามวันเท่านั้น

เมื่อเห็นเช่นนี้ เย่เฉินตัดสินใจอย่างเด็ดขาด เดินไปยืนข้างเตียงหยิบเข็มบนโต๊ะขึ้นมาและพูดเบา ๆ “คุณท่านซ่งยังมีโรคซ่อนอยู่ในร่างกาย ผมจะทำการฝังเข็มรักษา”