ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1392
ระหว่างทางกลับ
มือถือของเย่เฉินก็ได้รับข้อความพุชฉบับหนึ่ง
ข้อความพุชนี้เป็นข่าวข่าวหนึ่ง พาดหัวคือ [อัจฉริยะหญิงชาวญี่ปุ่นอิโตะ นานาโกะนักกีฬาต่อสู้แบบฟรีสไตล์ตอนนี้พ้นขีดอันตรายแล้ว แพทย์บอกว่าคงจะต้องอำลาเวทีมวยตลอดชีวิต!]
พอเห็นข่าวนี้ เย่เฉินเริ่มค้นหาอย่างรีบร้อน จากนั้นก็อ่านเนื้อหาที่อยู่ในข่าว
ที่แท้หลังจากที่อิโตะ นานาโกะกลับถึงญี่ปุ่น ก็รีบเข้ารับการรักษาที่โรงพยาบาลที่ดีที่สุดในโตเกียวทันที
อีกทั้งอาการบาดเจ็บในตอนนั้นของเธอก็สาหัสมาก อันที่จริงอวัยวะภายในได้รับอันตรายร้ายแรง ไร้หนทางที่ชีวิตจะพ้นขีดอันตรายโดยสิ้นเชิง
การรักษาที่ผ่านไปหลายชั่วโมง ในท้ายที่สุดก็ค่อยๆ พ้นขีดอันตราย
ทว่าแม้เธอจะรอดพ้นจากอันตรายแล้ว แต่สภาพที่ร่างกายได้รับบาดเจ็บยังคงเป็นไปในแง่ร้าย สื่อข่าวอ้างอิงจากคำแนะนำของอาจารย์แพทย์ผู้เชี่ยวชาญในโตเกียว ตอนนี้สภาพร่างกายของอิโตะ นานาโกะได้รับความเสียหายอย่างหนัก ยังไม่รู้เลยว่าจะฟื้นสภาพกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้หรือไม่ แม้ว่าชีวิตจะรอดพ้นจากอันตรายแล้ว แต่ความหวังที่จะฟื้นสภาพกลับมาเป็นเหมือนเดิมก็ริบหรี่มากเช่นกัน อาจจะไร้หนทางที่จะขึ้นมายืนบนเวทีมวยได้อีก
ข่าวนี้ยังบอกอีกว่า ประชาชนชาวญี่ปุ่นเสียใจต่อข่าวนี้เป็นอย่างมาก พากันให้กำลังใจอิโตะ นานาโกะบนสื่อสังคมออนไลน์ในญี่ปุ่น หวังให้เธอหายดีในเร็ววัน กลับมาอยู่บนเวทีมวยต่อ เพื่อนำพาชื่อเสียงและเกียรติยศมาสู่ประเทศญี่ปุ่น
เนื้อหาที่เปิดเผยในช่วงสุดท้าย มีใจความว่า หลังจากที่สภาพร่างกายของอิโตะ นานาโกะมั่นคงดีแล้ว ก็จะเข้าสู่การพักฟื้นระยะยาวในเมืองหลวง และในอนาคตเกรงว่าเธอคงไม่ออกมาปรากฏตัวให้มวลชนพบเห็นอีกเป็นเวลานาน
เย่เฉินอ่านจบ ก็หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะทอดถอนใจออกมา
เห็นทีอาการบาดเจ็บภายในที่อิโตะ นานาโกะได้รับจากการแข่งคงจะสาหัสมากจริงๆ
เพราะอย่างไรเธอกับฉินเอ้าเสวี่ยนเดิมทีก็ไม่ใช่นักกีฬาระดับแชมป์เปี้ยน จึงหลีกเลี่ยงที่จะไม่ให้ได้รับบาดเจ็บยากเช่นกัน
เฉินจื๋อข่ายรีบร้อนถามอีกว่า “คุณชาย แล้วคุณวางแผนจะกลับวันไหนล่ะ? ผมจะได้ช่วยจองตั๋วขากลับให้คุณไปด้วยเลย”
“ยังไม่แน่ใจ” เย่เฉินกล่าว “เรื่องกลับมานายไม่ต้องกังวลแล้วกัน”
เฉินจื๋อข่ายลังเลอยู่ชั่วครู่ จากนั้นก็พูดด้วยสีหน้าจริงจัง “คุณชาย เย่นจิงเป็นที่ที่เสือซุ่มมังกรซ่อน คนดีคนเลวอยู่ปะปนกัน ดังนั้นพอคุณไปถึงที่นั่นแล้ว ทางที่ดีอย่างทำอะไรโดยใช้อารมณ์จะดีกว่า หลีกเลี่ยงไม่ให้เกิดความยุ่งยากโดยไม่จำเป็น หากพบเจอปัญหาบางอย่างที่ยากจะแก้ไข คุณมาบอกกับผม หรือบอกกับพ่อบ้านถังก็ได้ พวกเราจะไม่เอาไปบอกกับตระกูล จะช่วยเหลือคุณสุดกำลัง”
“ได้ ฉันรู้แล้ว”
เฉินจื๋อข่ายเอ่ยเตือนอีกว่า “คุณชาย ตามข่าวที่ผมรู้มา ขงเต๋อหลงแห่งตระกูลขงเกลียดคุณเข้ากระดูกดำ คุณไปเย่นจิง พยายามอย่าไปมีเรื่องกับคนแซ่ขง เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้ถูกงูเจ้าที่ปราบมังกรพลัดถิ่น”
“ขงเต๋อหลง?” เย่เฉินยิ้มเยาะ “หากนายไม่บอก ฉันคงลืมเจ้าโง่นี่ไปแล้ว”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...