ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1393
สำหรับเย่เฉินแล้ว ไม่ว่าจะด้วยฐานะอาจารย์เย่ หรือด้วยฐานะคุณชายเย่ เขาก็ไม่เห็นคนหยาบคายอย่างขงเต๋อหลงอยู่ในสายตาทั้งสิ้น
แม้จะบอกว่าตระกูลขงเองก็เป็นตระกูลใหญ่ในเย่นจิงเช่นกัน แต่กำลังโดยรวมของพวกเขาอันที่จริงก็มีเพียงแค่เท่านี้
อย่าว่าแต่ขงเต๋อหลงคนเดียวเลย ต่อให้เป็นตระกูลขงทั้งตระกูล ก็ไม่อาจเข้าตาของเย่เฉินไปได้
เฉินจื๋อข่ายย่อมรู้กำลังที่แท้จริงของเย่เฉิน
นี่ก็คือคนที่ใช้กระบวนท่าเดียวสังหารเจ้านายของราชาบู๊ทั้งแปดแห่งตระกูลอู๋ด้วยตัวคนเดียวเชียวนะ!
ความสามารถเช่นนี้ ตระกูลขงไม่ใช่คู่มืออย่างแน่นอน
แต่เฉินจื๋อข่ายก็รู้ดีเช่นกันว่า เย่นจิงเป็นสถานที่แบบไหน? ที่นั่นมากไปด้วยน้ำลึก เห็นว่าในน้ำเหมือนสงบนิ่ง อันที่จริงข้างใต้กลับซ่อนสิ่งมหึมาบางอย่างเอาไว้ คุณไม่รู้เลยว่าวินาทีต่อมาที่ใต้ก้นแม่น้ำอาจจะเป็นปลาคาร์ฟตัวหนึ่งกระโดดออกมา หรืออาจจะเป็นมังกรตัวจริงโผล่ออกมาก็ได้ทั้งนั้น
ยิ่งไปกว่านั้นหนนี้เย่เฉินเดินทางไปเย่นจิงเพียงลำพัง เฉินจื๋อข่ายจึงเกิดกลัวว่าตอนเขาอยู่ที่เย่นจิงจะไปพบเจอเรื่องราวจนเป็นเหตุให้น้ำน้อยแพ้ไฟ ดังนั้นเลยเอ่ยเตือนเขาว่า “คุณชาย แม้กำลังที่แท้จริงของตระกูลขงจะไม่นับว่าอยู่บนจุดสูงสุด แต่อยู่ในเย่นจิงก็ถือว่ามีเส้นสายและรากฐานที่มั่นคง หนนี้คุณไม่ยอมบอกให้ตระกูลรู้ ดังนั้นยังคงระวังให้มากจะดีกว่า”
เย่เฉินรู้ว่าที่เฉินจื๋อข่ายพูดคำเหล่านี้ออกมาเป็นไปด้วยความหวังดีทั้งสิ้น ดังนั้นเขาจึงพยักหน้าเบาๆ “ฉันรู้แล้วเหล่าเฉิน นายวางใจเถอะ”
ตอนที่เฉินจื๋อข่ายกำลังรอไฟแดง ก็ใช้มือถือซื้อตั๋วเครื่องบินที่จะไปยังเย่นจิงในช่วงเช้าวันพรุ่งนี้จนเสร็จเรียบร้อย
จากนั้นก็กล่าวกับเย่เฉินว่า “คุณชาย เครื่องบินออกพรุ่งนี้สิบโมงเช้า ผมจองที่นั่งชั้นเฟิร์สคลาสให้คุณ”
“ดี” เย่เฉินพยักหน้าเบาๆ จากนั้นก็หันหน้าออกไปมองนอกหน้าต่าง พอคิดถึงว่าพรุ่งนี้ตนเองจะกลับไปยังเย่นจิงเป็นครั้งแรกหลังจากที่จากมาสิบกว่าปี ในใจเขาก็ถึงกับเคร่งเครียดขึ้นมาอยู่หลายส่วน
เซียวชูหรันพูดด้วยสีหน้าโหยหา “ฉันชอบทอดสายตามองไปยังที่ที่ปกคลุมไปด้วยหิมะขาวโพลนเป็นพิเศษ อย่างเช่นภูเขาฉางไบของประเทศจีนเรา หรือจะเป็นฮอกไกโดของญี่ปุ่น มีโอกาสพวกเราไปดูกันเถอะ?”
เย่เฉินยิ้มถาม “ไปไหนดี? ภูเขาฉางไบหรือฮอกไกโด?”
เซียวชูหรันกล่าวว่า “ไปภูเขาฉางไบก่อน!”
พอเย่เฉินคิดถึงภูเขาฉางไบ นอกจากจะคิดถึงฉากที่ตนเองอยู่ใต้เชิงเขาสังหารราชาบู๊ทั้งแปดแล้ว ก็ยังอดคิดถึงพ่อลูกวิตถารคู่นั้นของตระกูลเว่ยไม่ได้ ดังนั้นจึงส่ายหน้ากล่าวว่า “ภูเขาฉางไบอย่าไปดีกว่า มีโอกาสก็ไปฮอกไกโดหรือภูเขาคุนหลุนกันเถอะ”
เซียวชูหรันส่งเสียงตอบรับ แล้วเอ่ยขึ้นอย่างทอดถอนใจว่า “อีกเดี๋ยวก็จะปีใหม่แล้ว ผ่านเดือนแรกไปก็คือวันเกิดของคุณ ถึงเวลาคุณมีอะไรที่อยากได้ในวันเกิดไหมคะ?”
เย่เฉินส่ายศีรษะ “ไม่อยากได้อะไร หวังเพียงอย่างเดียวให้คนรักมีสุขภาพร่างกายแข็งแรง สุขสงบปลอดภัยสมหวังในทุกประการ”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...