ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1397

กับต่งรั่งหลิน เย่เฉินพอจะมีความเคารพรักอยู่ห่างๆ มาโดยตลอด

เขาไม่ได้รู้สึกอะไรกับต่งรั่งหลิน มิหนำซ้ำต่งรั่งหลินยังเป็นเพื่อนสนิทของภรรยาตัวเอง เขายิ่งต้องรักษาระยะห่างกับเธอมากขึ้น

เพียงแต่คิดไม่ถึงว่าคนทั้งสองจะถึงกลับมาเจอกันบนเครื่องบินได้

ต่งรั่งหลินอารมณ์ดีอย่างมาก ร่างกายจึงอดไม่ได้ที่จะเข้าใกล้เย่เฉินโดยอัตโนมัติ ก่อนจะเอ่ยปากถามว่า “อ้อ จริงสิเย่เฉิน ครั้งนี้คุณเตรียมไปพักที่เย่นจิงกี่วันคะ?”

เย่เฉินกล่าวว่า “ไม่แน่ใจ ต้องดูว่าจะจัดการธุระได้ช้าเร็วแค่ไหน เร็วสุดก็สองสามวัน ช้าสุดก็สี่ห้าวัน”

ต่งรั่งหลินพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ตายจริง ฉันจองตั๋วเครื่องบินอีกสี่วันให้หลังไว้แล้ว คุณล่ะ? จองตั๋วไว้ตอนไหน? ถึงเวลาพวกเราจะได้กลับพร้อมกันไหม?”

เย่เฉินกล่าวไปตามความจริงว่า “ผมยังไม่ได้จองตั๋วขากลับไว้เลย รอหลังจากจัดการธุระเสร็จแล้วค่อยว่ากันเถอะ ตอนนี้ยังตัดสินใจไม่ได้”

ต่งรั่งหลินรีบกล่าวว่า “งั้นเอาอย่างนี้เถอะ พอคุณจัดการธุระเสร็จแล้วก็มาบอกกับฉัน ฉันจะดูว่าสามารถเลื่อนเวลาได้ไหม หากเลื่อนได้ อย่างนั้นเราสองคนก็กลับพร้อมกัน”

เย่เฉินแม้ภายในใจจะรู้สึกหนีห่างมากแค่ไหน แต่ภายนอกยังคงกล่าวขึ้นเสียงเรียบว่า “เรื่องนี้ถึงตอนนั้นพวกเราค่อยว่ากันเถอะ ตอนนี้ยังมีความไม่แน่นอนมากมาย”

ต่งรั่งหลินฟังไม่ออกว่าเย่เฉินกำลังตอบตนเองไปอย่างนั้นเอง จึงรีบร้อนพยักหน้าตกลงทันที

จากนั้นเธอก็ถามด้วยความแปลกใจว่า “คุณกำลังทำอะไรอยู่? ที่ผ่านมาเป็นยังไงบ้าง?”

เย่เฉินกล่าวว่า “ก็ไม่ได้ทำอะไร ก็แค่ดูฮวงจุ้ยให้คนอื่นบ้างเป็นครั้งคราว เวลาที่เหลือก็อยู่ที่บ้านเฉยๆ”

ต่งรั่งหลินถามอย่างระมัดระวังว่า “หลังจากแม่ของชูหรันกลับมา ไม่ได้สร้างความลำบากใจให้คุณใช่ไหม?”