ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1400
กู้ชิวอี๋มองเย่เฉิน ทอดถอนใจออกมาเสียงค่อย “พี่เย่เฉิน หลายปีมานี้ พี่ลำบากแล้ว”
เย่เฉินส่ายศีรษะ “ลำบากไม่เป็นไร สำหรับฉันแล้ว ความลำบากคือการฝึกฝนอย่างหนึ่ง”
กู้ชิวอี๋พยักหน้าอย่างจริงจัง ทางหนึ่งขับรถออกจากลานจอดรถ ทางหนึ่งพูดว่า “เมื่อวานพ่อฉันยังบ่นถึงพี่กับฉันอยู่เลย หมอไม่ใช่ให้เขากลับไปรักษาที่โรงพยาบาลหรอกเหรอ เขารู้ว่าตัวเองสุขภาพร่างกายย่ำแย่ ก็เลยรู้สึกปลง ที่สำนึกเสียใจมากที่สุดคือการไม่สามารถหาพี่จนเจอได้”
เย่เฉินในใจรู้สึกซาบซึ้ง พลางยิ้มน้อยๆ “หนานหนาน เธอวางใจ มีฉันอยู่ ลุงกู้จะต้องหายดีกลับมาเหมือนเดิมแน่”
กู้ชิวอี๋ไม่รู้ถึงความสามารถของเย่เฉิน และไม่รู้ว่าเย่เฉินอยู่ในวงสังคมชั้นสูงของจินหลิง ถูกขนานนามว่าอาจารย์เย่เทพมังกรในโลกมนุษย์มานานแล้ว ดังนั้นจึงไม่เชื่อมาตลอดว่าเขาจะมีวิธีอะไรมารักษาอาการป่วยเรื้อรังของพ่อจนหายได้
เธอในเวลานี้ เพียงแค่รู้สึกว่า หากพ่อได้พบเย่เฉิ่นล่ะก็ จะต้องปลื้มอกปลื้มใจมาก หากสามารถทำให้อารมณ์ดีขึ้นมาได้ เชื่อว่าสุขภาพของเขาก็จะต้องดีขึ้นอย่างแน่นอน
บ้านของกู้ชิวอี๋ ไม่นับว่าไกลจากสนามบินนานาชาติเย่นจิงนัก
สนามบินเย่นจิงอยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือของเมือง โดยเย่นจิงมีเขตคฤหาสน์ระดับสูงสุดอยู่ไม่กี่หลัง และศูนย์กลางเขตคฤหาสน์ก็ห่างจากนี่ไม่ไกลนัก
ยี่สิบนาทีให้หลัง กู้ชิวอี๋ก็ขับรถมาหยุดตรงคฤหาสน์หยวนหยางของเย่นจิง
แม้คฤหาสน์ในเย่นจิงจะมีมากมาย แต่ส่วนใหญ่ล้วนเป็นทาวน์เฮาส์ราคาไม่กี่สิบล้าน ในเขตเมืองน้อยมากที่จะมีพื้นที่กว้างขวาง คฤหาสน์หลังเดี่ยวๆ ที่หรูหรามาก ส่วนใหญ่เป็นคฤหาสน์สันโดษ ต่างแยกไปอยู่ในบริเวณเขาเสี่ยวทังทางตอนเหนือที่ห่างออกไปจากตัวเมืองเป็นพิเศษ
คฤหาสน์หลังเดี่ยวๆ ในเขตเมืองมีจำกัดแค่ไม่กี่หลัง คฤหาสน์หยวนหยางเป็นหนึ่งในเขตคฤหาสน์ไม่กี่หลังที่อยู่ระดับสูงสุดเลยก็ว่าได้
คฤหาสน์แต่ละหลังของที่นี่ ราคาขายอย่างต่ำอยู่ที่พันล้านขึ้นไป โอ่อ่าหรูหราเป็นอย่างมาก
ทว่าที่นี่ไม่อาจเทียบได้กับที่พักอาศัยของตระกูลเย่
หญิงรับใช้อายุสี่สิบกว่าปีคนหนึ่งรีบเดินเข้ามาในโรงจอดรถ ทางหนึ่งช่วยเปิดประตูรถ ทางหนึ่งกล่าวอย่างนอบน้อมว่า “คุณหนู นายหญิงเตรียมอาหารไว้พร้อมแล้วค่ะ กำลังรอคุณอยู่ ทำไมออกไปไม่บอกกันสักคำเลยคะ”
พูดจบ จู่ๆ เธอก็พบว่ามีชายคนหนึ่งยังนั่งอยู่ที่เบาะข้างคนขับ จึงทำท่าประหลาดใจและกล่าวอย่างสุภาพเป็นพิเศษว่า “คุณผู้ชายสวัสดีค่ะ!”
เย่เฉินพยักหน้าเล็กน้อยให้ กู้ชิวอี๋ที่อยู่ด้านข้างระงับความตื่นเต้นเอาไว้อยู่แล้ว จึงถามคนรับใช้คนนั้นว่า “ป้าโจว พ่อแม่ฉันอยู่ในห้องรับประทานอาหารเหรอ?”
ป้าเฉินพยักหน้าน้อยๆ พลางกล่าวว่า “คุณหนู สุขภาพของคุณท่านเหมือนไม่ค่อยจะสบายเท่าไหร่นัก พูดตลอดว่าอยากกลับห้องไปพักผ่อนแล้ว คุณรีบไปเถอะค่ะ”
กู้ชิวอี๋ได้ยินเช่นนี้ ก็รีบจูงมือเย่เฉิน วิ่งเข้าไปในคฤหาสน์ทันที
ทะลุผ่านโถงใหญ่อันโออ่าหรูหรา กู้ชิวอี๋ก็จูงเย่เฉินตรงไปยังห้องรับประทานอาหาร พอเข้าไปในนั้น ก็พูดกับคู่สามีภรรยาวัยกลางคนคู่หนึ่งที่อยู่ตรงโต๊ะอาหารด้วยความตื่นเต้นว่า “พ่อ แม่ พวกคุณดูสิคะว่าหนูพาใครมา!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...