ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1401
ชายหญิงที่อยู่หน้าโต๊ะอาหาร ไม่ว่าจะเป็นรูปลักษณ์ กิริยาท่าทาง รวมถึงชุดที่สวมใส่อยู่บ้าน ล้วนบ่งบอกถึงความร่ำรวยสมฐานะ
คนผู้ชายสีหน้าซีดเซียวอยู่บ้าง ใบหน้ากับริมฝีปากไร้สีเลือดฝาดอย่างคนปกติทั่วไป มองดูก็รู้ว่าป่วยเรื้อรังมานาน ถึงขั้นป่วยชนิดที่ว่าไร้หนทางเยียวยารักษา
แต่ผู้หญิงคนนั้นที่อยู่ข้างกายเขา ทั้งตัวได้รับการดูแลรักษาอย่างดี ทั้งยังสวยอย่างมาก หน้าตาคล้ายคลึงกับกู้ชิวอี๋ถึงเจ็ดส่วน ดูท่าทางอายุประมาณ30กว่าปี
เย่เฉินมองแวบเดียวก็จำทั้งคู่ได้ ก็คือลุงกู้ที่คุ้นเคยในวัยเด็ก และน้าหลินภรรยาของเขา
ในขณะที่เย่เฉินจำพวกเขาทั้งสองคนได้ คนทั้งสองก็จำเขาได้เช่นกัน!
กู้เย้นจงทำสีหน้าท่าทางตกตะลึงหาใดเปรียบ แก้มเขาซูบตอบเป็นอย่างยิ่ง เวลานี้ดวงตาเบิกกว้าง อยากจะพูดอะไรสักอย่างจนตัวสั่น แต่เหมือนกับมีก้างขวางลำคอไว้
และหลินหว่านชิวที่อยู่ข้างๆ ก็ตกตะลึงตาค้างเช่นกัน เจ้าตัวยืนขึ้นมาอย่างช้าๆ มือข้างหนึ่งชี้ไปที่เย่เฉิน มืออีกข้างปิดปากตัวเองไว้ “เธอ...เธอ...เธอคือ...เธอคือเย่...เธอคือเย่เฉินใช่ไหม???”
เย่เฉินแสบจมูกขึ้นมา ถอนหายใจออกมาเบาๆ จากนั้นก็พูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือเล็กน้อย “น้าหลิน ผมคือเย่เฉิน...”
กล่าวจบ เขาก็มองไปทางกู้เย้นจงที่ตัวสั่นพูดอะไรไม่ออกที่อยู่ข้างกัน ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือเล็กน้อย “ลุงกู้...สวัสดีครับ! แล้วก็น้าหลิน สวัสดีคุณด้วย!”
เย่เฉินหลีกเลี่ยงที่จะถอดถอนใจออกมาไม่ได้ “ลุงกู้ ความจริงหลายปีมานี้ ผมอยู่ที่จินหลิงมาตลอด สิบแปดปีก่อน ผมอยู่ที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้ามาจนโต”
“จะเป็นไปได้ยังไง?” ! กู้เย้นจงพูดโพล่งออกมา “ลุงไปตามหาเธอที่จินหลิงตั้งหลายครั้ง สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า สถานสงเคราะห์เด็ก สถานีช่วยเหลือลุงล้วนไปมาหมดแล้วทุกครั้ง แต่ก็ไม่เคยหาที่อยู่ของเธอเจอเลยสักครั้ง...”
เย่เฉินตาแดงพูดว่า “ลุงกู้ ปีนั้นพ่อบ้านของตระกูลเย่ถังซื่อไห่ ส่งคนมาดูแลผมอย่างลับๆ ที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า เขากลัวว่าจะมีใครมาปองร้ายผมอีก ดังนั้นจึงปิดบังข่าวคราวของผมไว้ทั้งหมด เรื่องนี้แม้แต่ตัวผมเองก็ยังไม่รู้ เมื่อหลายวันก่อนหลังจากที่ผมกับหนานหนานจำกันได้แล้ว ถึงสังเกตได้ว่าสถานการณ์ไม่ปกติ จึงไปหาถังซื่อไห่เพื่อถามดู เขาถึงบอกความลับกับผม...”
กู้เย้นจงพลันนิ่งไปทันที ชั่วครู่ให้หลังจึงพยักหน้าด้วยความเข้าใจจากนั้นก็พูดว่า “ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้ ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้เอง! ดูเหมือนว่าถังซื่อไห่จะเป็นคนรู้จักทดแทนบุญคุณคนอย่างแท้จริง ปีนั้นพ่อเธอมีบุญคุณล้นฟ้าต่อเขา ดูท่าจะมองคนไม่ผิดอย่างที่คิดไว้จริงๆ!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...