ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1401

ชายหญิงที่อยู่หน้าโต๊ะอาหาร ไม่ว่าจะเป็นรูปลักษณ์ กิริยาท่าทาง รวมถึงชุดที่สวมใส่อยู่บ้าน ล้วนบ่งบอกถึงความร่ำรวยสมฐานะ

คนผู้ชายสีหน้าซีดเซียวอยู่บ้าง ใบหน้ากับริมฝีปากไร้สีเลือดฝาดอย่างคนปกติทั่วไป มองดูก็รู้ว่าป่วยเรื้อรังมานาน ถึงขั้นป่วยชนิดที่ว่าไร้หนทางเยียวยารักษา

แต่ผู้หญิงคนนั้นที่อยู่ข้างกายเขา ทั้งตัวได้รับการดูแลรักษาอย่างดี ทั้งยังสวยอย่างมาก หน้าตาคล้ายคลึงกับกู้ชิวอี๋ถึงเจ็ดส่วน ดูท่าทางอายุประมาณ30กว่าปี

เย่เฉินมองแวบเดียวก็จำทั้งคู่ได้ ก็คือลุงกู้ที่คุ้นเคยในวัยเด็ก และน้าหลินภรรยาของเขา

ในขณะที่เย่เฉินจำพวกเขาทั้งสองคนได้ คนทั้งสองก็จำเขาได้เช่นกัน!

กู้เย้นจงทำสีหน้าท่าทางตกตะลึงหาใดเปรียบ แก้มเขาซูบตอบเป็นอย่างยิ่ง เวลานี้ดวงตาเบิกกว้าง อยากจะพูดอะไรสักอย่างจนตัวสั่น แต่เหมือนกับมีก้างขวางลำคอไว้

และหลินหว่านชิวที่อยู่ข้างๆ ก็ตกตะลึงตาค้างเช่นกัน เจ้าตัวยืนขึ้นมาอย่างช้าๆ มือข้างหนึ่งชี้ไปที่เย่เฉิน มืออีกข้างปิดปากตัวเองไว้ “เธอ...เธอ...เธอคือ...เธอคือเย่...เธอคือเย่เฉินใช่ไหม???”

เย่เฉินแสบจมูกขึ้นมา ถอนหายใจออกมาเบาๆ จากนั้นก็พูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือเล็กน้อย “น้าหลิน ผมคือเย่เฉิน...”

กล่าวจบ เขาก็มองไปทางกู้เย้นจงที่ตัวสั่นพูดอะไรไม่ออกที่อยู่ข้างกัน ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือเล็กน้อย “ลุงกู้...สวัสดีครับ! แล้วก็น้าหลิน สวัสดีคุณด้วย!”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน