ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1407

พร้อมกับเสียงตะโกนเดือดดาลของหลินหว่านชิว ชายคนนั้นที่เป็นหัวหน้าของอีกฝ่ายเอ่ยขึ้นเสียงเย็นด้วยสีหน้าเหยียดหยามเล็กน้อย “พี่สะใภ้ นี่เป็นบ้านของพี่ใหญ่ผม น้องชายอย่างผมมาที่นี่ยังต้องขออนุญาตคุณด้วยเหรอ?”

หลินหว่านชิวกล่าวขึ้นด้วยสีหน้าท่าทางไม่น่าดู “กู้เย้นเจิ้ง ฉันกับพี่ชายแกเป็นสามีภรรยากัน บ้านนี้เป็นของฉันครึ่งหนึ่ง หากแกบุกเข้ามาโดยไม่ได้รับอนุญาตจากฉัน แบบนี้เขาเรียกว่าบุกรุกเคหสถาน!”

กู้เย้นเจิ้งเบะปาก มองสำรวจหลินหว่านชิวขึ้นลงแวบหนึ่ง กล่าวด้วยสีหน้าดูถูกว่า “โธ่เอ๊ย พี่สะใภ้ คุณยังรู้ว่าคุณเป็นสามีภรรยากับพี่ใหญ่ผมด้วย? แต่คุณทำหน้าที่ภรรยาคนหนึ่งอย่างสุดความสามารถหรือยัง?”

กู้เย้นจงยืนขึ้นมาอย่างกินแรงอยู่บ้าง ก่อนจะกล่าวอย่างตำหนิว่า “เย้นเจิ้ง ทำไมถึงพูดจากับพี่สะใภ้แกแบบนี้? พี่สะใภ้คนโตเปรียบเสมือนมารดา หลักการนี้แกไม่เข้าใจหรือ?”

“พี่สะใภ้คนโตเปรียบเสมือนมารดา?” กู้เย้นเจิ้งยิ้มเย็นพลางเอ่ยขึ้นว่า “พี่ใหญ่ พี่อย่าลืมสิ เธออยู่ในตระกูลกู้สุดท้ายก็คือคนนอก อีกทั้งเธอในฐานะสะใภ้คนโตของตระกูลกู้ กลับไม่สามารถให้กำเนิดหลานชายคนโตกับตระกูลกู้ได้ ทำให้ตอนที่พ่อแม่ของเราจากโลกนี้ไป ไม่มีแม้กระทั่งหลานชายคนโตที่จะโบกธงนำส่งวิญญาณ เธอนี่แหละคือคนบาปของตระกูลกู้เรา!”

พอหลินหว่านชิวได้ยินเช่นนี้ สีหน้าก็พลันเปลี่ยนเป็นไม่น่าดูอย่างยิ่งทั้งยังเจือไปด้วยความไม่เป็นธรรมหลายส่วน

กู้เย้นจงที่อยู่ด้านข้างโกรธจนสั่นไปทั้งตัว คว้าชามกระเบื้องใบหนึ่งขึ้นมา ก็เขวี้ยงลงกับพื้นอย่างแรง ชามกระเบื้องตกลงแทบเท้ากู้เย้นเจิ้งเสียงดังเพล้ง!

จากนั้น เขาก็ตะโกนด่าโพล่งออกมาว่า “กู้เย้นเจิ้ง! แกเลิกเอาเรื่องนี้มาแต่งเป็นนิยายเสียที! พี่สะใภ้แกตอนคลอดหนานหนานก็เสี่ยงกับภาวะคลอดยากจนเกือบเสียชีวิต หลังจากนั้น ฉันก็สาบานว่าจะไม่ให้เธอตั้งท้องลูกคนที่สองอีก ในจุดนี้ก่อนพ่อแม่ตายก็ให้ความสำคัญกับเรื่องนี้มากเช่นกัน ขนาดผู้อาวุโสอย่างพวกเขาสองคนยังไม่ว่าอะไร แล้วแกมีสิทธิ์อะไรถึงมาวิจารณ์คนอื่นอยู่ที่นี่!?”

กู้เย้นเจิ้งพูดอย่างดูถูกว่า “พี่ใหญ่ พ่อแม่บอกว่าเคารพพวกพี่ อันที่จริงไม่รู้ว่าในใจจะเสียใจต่อเรื่องนี้มากแค่ไหน! ก็แค่เห็นแก่หน้าพี่เลยไม่แสดงออกมาเท่านั้นเอง!”